Gambit
Michał Cholewa

Wciągająca pozycja dla fanów militarnego sci-fy. Czytając mamy wrażenie, że już znamy skądś wydarzenia i akcję. To wrażenie nie jest bezpodstawne. Książka czerpie bowiem garściami z innych pozycji uznanych za kanon gatunku. Na okładce czytamy, że opowieść porównać można do Obcego. Mi osobiście takie porównanie nie przypadło do gustu. Doszukałem się innych podobieństw i w tym miejscu pozwolę sobie na spoiler. Opowieść kończy się scenami, w których konwój złożony z kilku transportowców pełnych ludzi ucieka ze strefy obstawionej przez wroga. Konwój obstawiają dwa niszczyciele służący za nawigację i ochronę. Tenże konwój wykonuje skoki nadprzestrzenne; każdy kolejny skok przybliża ich do "domu". Wróg jednak wielką flotą depcze im po piętach, co chwile jakiś transportowiec zostaje zniszczony, innym razem dwa niszczyciele stają do walki aż do momentu gdy pozostałe statki skoczą. I tak w koło Macieju. Nie mamy tu wymyślnych laserów, promieni śmierci czy czegoś takiego. Prosty przekaz: rakiety i atomówki. Czy coś Wam to przypomina? No właśnie, jak żywcem wyjęte z Battlestar Galactica! Takich porównań można znaleźć dużo więcej. Żeby nie było tak kolorowo, muszę się doczepić do czegoś. Pierwsza sprawa to strony konfliktu. Ameryka, Unia Europejska i bliżej nieokreślone Imperium. Serio? Unia Europejska? Dla mnie to jakaś abstrakcja, która odbierała realizm całej historii. Druga rzecz to długość książki, która jest stanowczo niewystarczająca. Do tego należy dodać pierwszy rozdział, bardzo dobry, ale jednak niezwiązany z fabułą niemal w ogóle. Tak czy inaczej polecić mogę fanom gatunku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niełatwo mi się czyta tego typu książki, pomimo że bardzo je lubię i cenię. Wojna, nieważne czy rzeczywista czy fikcyjna nie jest moim ulubionym tematem. Książka jest bardzo spójna, pomimo że podczas jej czytania wydaje się inaczej, a kluczem do zrozumienia treści jest tytuł (który dopóki nie sprawdziłam jego znaczenia niewiele mi mówił).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść "Gambit" to moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Michała Cholewy. I jestem po tym spotkaniu z mieszanymi uczuciami, gdyż tytuł ten jest bardzo trudny w czytaniu i w odbiorze.
Jest rok 2211. Ziemia została zniszczona w "Dniu", czyli pewnego momentu w historii ludzkości za który odpowiedzialne są Sztuczne Inteligencje. Ludzkość rozproszyła się w kosmosie i podzieliła na trzy frakcje: Unię Europejską, Imperium Chińskie oraz Amerykanów. W tym tomie dochodzi do konfliktu pomiędzy Unią a Amerykanami. Planetę New Quebec (nazywanej przez Amerykanów po prostu Bagno) przejmuje wojsko Unii, jednak nie to jest głównym celem tej misji. W tle pułkownik Brisbane wraz ze Grupą specjalną poszukują na powierzchni planety dawno zaginioną unijną jednostkę i nie cofnie przed niczym, aby zakończyć misję powodzeniem.
Jednak na główny plan w powieści wychodzi 40 Regiment Unii Europejskiej dowodzony przez porucznik Cartwright. Oddział ten ma do wykonania kilka zadań. Jedne są łatwiejsze, inne o wiele trudniejsze, a jeszcze inne z cyklu misji niemożliwych. W Regimencie znajdują się żołnierze z całej Europy: Włoch, Hiszpanii, Portugalii, Szwecji, Fin, Serbii czy Polski. Trochę się zżyłem z bohaterami, którzy okazali się tylko małymi trybikami w całej wojennej maszynie.
Jak wspomniałem we wstępie książka należała do tych trudnych w czytaniu. Na przeczytanie 314 stron potrzebowałem siedmiu dni oraz ośmiu posiedzeń. Wynik taki plasuje "Gambit" na 173 miejscu wśród 255 książek Przeczytanych Na Tronie. Rzecz jasna polecam ten tytuł i sam kiedyś powrócę do bohaterów z cyklu: "Algorytm wojny".

https://www.facebook.com/czytamnatronie

(Kliknij aby rozwinąć opinię)