After Auschwitz. Przejmujące świadectwo przetrwania przyrodniej siostry Anne Frank
Eva Schloss

Ewa Schloss (Geiringer), żydowska nastolatka ukrywająca się po wybuchu wojny w Amsterdamie, wpadła w łapy Gestapo w dniu swoich 15 urodzin, a kilkanaście dni później została więźniarką obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Jej los, choć potoczył się odmiennie, jeszcze w czasach przedwojennych splótł się z losami Anne Frank, natomiast po wojnie ich rodziny połączył w sposób, który ostatecznie zaowocował napisaniem książki "After Auschwitz. Przejmujące świadectwo przetrwania przyrodniej siostry Anne Frank".

Jedyną rzeczą, która wywołuje we mnie mieszane uczucia po przeczytaniu tej pozycji jest podtytuł, który wydaje się krzywdzący wobec Evy i jej bliskich. To odrębna opowieść o osobistych przeżyciach, emocjach, jak i refleksjach na temat przetrwania, traumy i ludzkiej siły w obliczu okrucieństwa, czyli aspektach, które są równie ważne i cenne, co przeżycia i emocje Anne, zwłaszcza, że Evie nie było łatwo mówić o uczuciach. 

Autorka dopiero po 40 latach od zakończenia wojny, dzięki zaangażowaniu się w dzieło Ottona i swojej matki, którym było zachowanie pamięci o Anne, zdołała wydostać się z własnego kokonu. To właśnie aktywna działalność na rzecz fundacji Dom Anne Frank stała się punktem wyjścia do opowiedzenia o wciąż żywych i bolesnych wspomnieniach związanych z przeszłością. W kolejnych rozdziałach, jako dorosła osoba otwiera przed nami swe serce, bez żadnego wstydu opowiadając o dręczących ją koszmarach, piętnie tatuażu na przedramieniu, gehennie nazistowskich prześladowań i życia w obozie. Jest w tej opowieści ból, tęsknota za tymi, którzy zginęli, bądź których wojna rzuciła w odległe zakątki świata, zmagania z wyrzutami sumienia i pytaniami o sens swojego przetrwania, z poszukiwaniem tożsamości oraz miejsca w społeczeństwie. Nie brakuje także głębokiej miłości, melancholii, wdzięczności i nadziei, że nawet w najtrudniejszych chwilach można znaleźć siłę, by iść dalej. Czytając kolejne strony, stajemy się towarzyszami Evy w jej podróży przez traumy i nadzieje, co pozwala na refleksję i głębsze zrozumienie nie tylko jej osobistych zmagań, ale też szerszych społecznych i kulturowych kontekstów, które miały wpływ na losy milionów ludzi. Historia Evy jest jednym z głosów pokolenia, po którym niebawem zostanie niewiele śladów. Książka ta jest więc niezwykle wartościowym i ważnym świadectwem o tamtej przeszłości. Podtrzymaniem pamięci o tych, którzy nie mogli opowiedzieć swoich historii. Wspomnieniem ocalałej, zachowanym dla przyszłych pokoleń. Jej głos jest również manifestem walki o sprawiedliwość, której nie zaznały ofiary nazistów oraz tych, którzy w czasie wojny wydawali ludzi w ich ręce. Schloss w swych wspomnieniach nie skupia się jedynie na przeszłości, próbach powrotu do normalności i wymazania z pamięci koszmaru, który na zawsze wpisał się w życiorysy ocaleńców. Mówi również o swych podróżach po świecie, które rozpoczęła po wyjściu ze swego wnętrza, a podczas których odwiedza szkoły, zakłady karne i wiele innych miejsc, nawet tych, do których nigdy już nie chciała wracać, jak Austria czy Auschwitz - uświadamiając słuchaczy o tym, jakie skutki niesie ze sobą wojna, jakie znaczenie ma pamięć o tamtych wydarzeniach oraz ofiarach Holokaustu, co wszystkich nas łączy, a także, że życie jest bolesną lekcją i nikt z nas nie ma pojęcia, czego może się spodziewać od losu, zwłaszcza iż we współczesnym świecie, mimo coraz większej integracji -  nienawiść, rasizm i nietolerancja wciąż są obecne, a wielu ludzi chciałoby zapomnieć i wymazać ślady niesłychanych zbrodni dokonywanych tylko za (w ich poczuciu) niedopasowanie do reszty społeczeństwa. Do dziś, mimo 95 lat, opowiada o tym co przeżywała, abyśmy z owego przekazu uczyli się tolerancji i empatii a pędzącą do przodu rzeczywistość zmieniali na lepsze. Eva zasługuje na to, aby jej historia była słyszana, a jej prawda - pamiętana! Polecam Wam tę lekturę z czystym sumieniem.

Książka "After Auschwitz" przyciągnęła moją uwagę informacją z okładki: "Historia, która zaczyna się w miejscu dramatycznego zakończenia Dziennika Anne Frank". Ponieważ interesuje mnie temat Holocaustu i wszelkie wojenne historie, z ciekawością sięgnęłam po tę opowieść.

Autorka książki, Eva Schloss, a wcześniej Geiringer, po latach milczenia postanowiła podzielić się z ludźmi swoimi wspomnieniami z koszmaru Holocaustu, który cudem przeżyła ona i jej matka oraz ojciec Anne, Otto Frank. Efektem tych działań jest niniejsza autobiografia pełna faktów i różnorodnych emocji.

Z początkowych stron książki macha do czytelnika pełna energii dziewczynka żydowskiego pochodzenia, Eva. Wiedzie szczęśliwe życie w Austrii z rodzicami i braciszkiem Heinzem aż do chwili, kiedy Niemców ogarnia szaleństwo poparcia dla niepozornego demona w ludzkiej skórze, Adolfa Hitlera. Zmiany na arenie politycznej zmuszają rodzinę Evy do ucieczki z bezpiecznej do tej pory Austrii. Nie mają pojęcia, co ich czeka, ale nawet w najgorszych snach nie spodziewają się, jaki to będzie koszmar. A w Holandii, gdzie przez chwilę mieszkają na osiedlu w Amsterdamie, ich losy po raz pierwszy krzyżują się z rodziną Franków. Ukrywanie się niewiele dało, obie rodziny zostają wydane w ręce nazistów i aresztowane, a następnie wysłane do Auschwitz. 

Autorka nie skupiła się tutaj na codzienności w Auschwitz. Mimo jasnej informacji zawartej w tytule (after = po) chyba trochę liczyłam na to, że poznam więcej szczegółów życia w tym strasznym miejscu, ale ta autobiografia nie o tym ostatecznie opowiada. Auschwitz to jedynie mały wycinek całości, która skupia się na sile przetrwania, i próbie powrotu do życia po utracie najbliższych. Czytając, miałam wrażenie, że czuję tę ogromną potrzebę złapania równowagi w świecie, w którym tak wiele wartości i uczuć zostało bezlitośnie zdeptanych przez nazistów. Jak żyć po przeżytym koszmarze? Czy wystarczy sił, by podejmować wyzwanie przeżycia kolejnych dni? Komu zaufać? Gdzie znaleźć bezpieczną przystań? Czy w ogóle da się stworzyć kochającą się rodzinę po takich doświadczeniach?

Tęsknota, depresja, rozpacz, poczucie straty bliskich osób, życia, radości - to zaledwie wierzchołek góry lodowej, na którą traficie, sięgając po tę książkę. Myślę, że napisanie jej kosztowało autorkę mnóstwo emocji. Już sam powrót do strasznych wspomnień, o których większość ocalałych nigdy nie chciała mówić, musiał być bardzo trudny. Do tego dochodziła zapewne również niepewność, jak ta opowieść zostanie przyjęta przez czytelników, czy zrozumieją zawiłe ścieżki powojenne, przez które przedzierała się autorka.

Mimo ciężaru, który niesie z sobą opowieść o Holocauście, sposób, w jaki Eva opowiada o swoim życiu, nie przytłacza nadmiarem zła ani informacji. Muszę przyznać, że jestem pełna podziwu dla osób, które potrafią w tak szczegółowy sposób odtworzyć to, co przeżyły, włącznie z datami i idealnie zachowaną chronologią zdarzeń. Poza tymi trudnymi emocjami książka zawiera także uczucia pozytywne i obietnicę, że można żyć dobrze nawet jeśli zostało się tak potwornie skrzywdzonym, a siłą jest rodzina i wyzwolenie się z piekła życia przeszłością. 

Autorka książki Eva Schloss mierzy się ze swoją przeszłością- przede wszystkim z pobytem w obozie koncentracyjnym Auschwitz- Birkenau, utratą ukochanego brata i taty. Przywołuje z pamięci długo skrywane tajemnice, żale, wspomnienia. Książka moim zdaniem bardzo dobrze napisana, są wątki zarówno historyczne jak i prywatne. Zasługuje na 5 gwiazdek. 

? Czy po tragicznych wydarzeniach można wrócić do normalnego życia?

? After Auschwitz. Przejmujące świadectwo przetrwania przyrodniej siostry Anny Frank

? Eva Schloss

? Wydawnictwo M

[współpraca reklamowa] z Wydawnictwo M 

? Chyba każdy słyszał o "Dzienniku Anny Frank", zapiskach z życia codziennego w ukryciu podczas II wojny światowej w Holandii. Niestety Anna Frank nie przeżyła okupacji, zginęła w obozie koncentracyjnym. Z kolei jej przyrodnia siostra przeżyła i po kilkudziesięciu latach postanowiła przerwać ciszę.

? Książka "After Auschwitz. Przejmujące świadectwo przetrwania przyrodniej siostry Anny Frank" pisana jest w pierwszej osobie i jest biografią Evy Schloss. Opowiada w niej o trudach wojny i przedstawia przerażające sceny rodem z koszmarów, które były codziennością dla więźniów obozów zagłady.

? Autorka zaczęła walczyć z rasizmem, nierównością społeczną poprzez swoją działalność oraz wystąpienia. Jest ona naocznym świadkiem do czego człowiek jest zdolny i to w tym najgorszym znaczeniu. 

? Nie jest to łatwa książka. Momentami miałam ochotę ją odłożyć, przyznaję. Jednak musimy pamiętać, aby te okropne i bestialskie czyny nie zostały powtórzone. Nie pozwólmy, by historia mogła się powtórzyć! Warto sięgnąć po taką literaturę!