ADHD u dorosłych. Poradnik - jak z tym żyć
Sabine Bernau

Ocena: 0 (0 głosów)

Inne wydania:

Okładka książki - ADHD u dorosłych wyd. 2. Jak ułatwić sobie życie i uspokoić myśli

Czy często jesteś nieskoncentrowany lub zamyślony? Czy działasz bez namysłu lub przeciwnie - jesteś zbyt powolny? Czy łatwo wybuchasz? Czy masz problemy z utrzymaniem porządku i organizacją czasu? Objawy te mogą wskazywać na obecność ADHD, czyli zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem koncentracji uwagi. Książka podpowie Ci, jak możesz poradzić sobie z tymi problemami - pracując nad sobą - korzystając z pomocy bliskiej osoby lub fachowego terapeuty - stosując środki farmakologiczne Sabine Bernau - jest psychologiem prowadzącym od lat terapię dorosłych chorych na ADHD, a także matką trójki dorosłych dzieci dotkniętych tym schorzeniem. Dzięki temu, że przeprowadza wnikliwą analizę wielu aspektów choroby i przedstawia szeroką gamę środków zaradczych, z wyraźną sympatią dla osób cierpiących na ADHD, poradnik może być cenną pomocą dla chorych, dla ich bliskich i dla terapeutów. Zespół nadpobudliwości ruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD, to zaburzenie dobrze dzisiaj znane, a dotknięte nim dzieci mogą liczyć na zrozumienie rodziców i nauczycieli. Ale nadpobudliwe dzieci dorastają, studiują, pracują, zakładają rodziny, a ich problem często nie znika, tymczasem w dorosłym życiu na ogół nie można liczyć na wyrozumiałość. Szacuje się, że 2-6% dorosłej populacji cierpi na tego rodzaju zaburzenia. Czy w aroganckiej sprzedawczyni, niesumiennym studencie, niezorganizowanym koledze z pracy dostrzegam osobę chorą? A może to właśnie ja jestem taką osobą, uciążliwą dla otoczenia, ale przede wszystkim nieradzącą sobie z samą sobą, nieakceptującą siebie i cierpiącą? Osoby dotknięte tym zaburzeniem często nie wiedzą, że mogą się poddać terapii. Jeśli nawet ADHD nie uda się wyeliminować, można nauczyć się z nim żyć. Można pracować nad sobą, skorzystać z fachowej pomocy psychologa, leczyć się farmakologicznie. Jak pisze Sabine Bernau, pierwszym krokiem w terapii powinno być przywrócenie choremu nadziei, uświadomienie, że ADHD nie jest przekleństwem. Ta książka wielu ludziom przywróci nadzieję. (od redaktora)