Gomorra
Saviano Roberto

"Gomorra. Podróż po imperium Komorry" Roberto Saviano
Książka o której jest dość głośno, sprzedawana w wielu krajach i w wielu egzemplarzach, nawet sam autor Roberto Saviano nie spodziewał się takiego sukcesu swojej pracy. Przez sukces książki został na niego wydany wyrok śmierci przez członków Komorry, teraz musi się ukrywać i korzystać z ochrony karabinierów.
Młody autor, dziennikarz, który od dzieciństwa obserwował poczynania mafii, która była nieodłączną częścią miasteczka w okolicy Neapolu w którym dorastał Saviano. Wychowywał się tam więc nie był postrzegany jako zagrożenie , tylko jako,, swój,, dzięki temu mógł zaobserwować więcej niż policja. Do tego prace jakich się imał jak np. pomocnik fotografa, pomagało mu obserwować wszystko z bliska, naocznie, najbliżej jak się da. W sekrecie w domu wszystko notował ,co widział,co usłyszał, czego się dowiedział, opisywał aby nie zapomnieć. Z tych notatek powstała właśnie książka.
Autor skrzętnie opisuje działania mafii, Komorry ich wyrachowanie, chłodną kalkulację działań, niebezpieczną, morderczą, nieprzewidywalną. Ich zasady które muszą być respektowane, przez wszystkich a zwłaszcza przez członków Komorry. Interesy, które obejmują wszystkie dziedziny gospodarki od produkcji serów mozarella, wywozu śmierci, trujących odpadów przemysłowych, szmuglu i dystrybucji narkotyków, budownictwo, czy szycia odzieży która jest podróbą znanych marek i jej sprzedaż. Interesy które nie ograniczają się tylko do samego Neapolu ale dotyczą już prawie całej Europy. Interesy, które mają przynosić coraz więcej zysków; nie liczą się sposoby, nie liczą się ludzie, nie liczy się ich zdrowie ani życie , liczy się zysk, pieniądze.
Fakty które przedstawił autor , wstrząsnęły światem a zwłaszcza Europą, która jest w jakiś sposób z tym związana. Daje możliwości do finansowania różnych inwestycji na swoim terenie. Konkretne fakty,miejsca a przede wszystkim nazwiska, do tego brutalne opisy zabójstw, czy wykonanych wyroków śmierci są jej główną treścią. Książka wstrząsa, nie można przejść obojętnie obok tego tematu, nie można o niej zapomnieć. Trochę ciężko się czyta ze względu na natłok nazwisk i dat, ale mimo to treść bardzo wciąga. Polecam Wam gorąco ze względu na autora Roberta Saviano,który Sam przyznał że gdyby wiedział co go czeka, i jaką burzę wywoła nie wydał by książki,bo teraz musi żyć w samotności i ciągłym strachu o swoje życie.
Polecam

Po książkę sięgnęłam, bo zaintrygował mnie opis. K toż z nas nie słyszał o mafii. Zwłaszcza o sycylijskiej cosa nostra. W końcu większość z nas wychowała się na „Ojcu chrzestnym”. A co wiemy o kamorze?

Kamorra to tajna włoska organizacja przestępcza zawiązana w 1820 w Królestwie Neapolu, dopuszczająca się oszustw, zabójstw i rabunków, wykorzystywana dla celów politycznych w okresie rządów absolutystycznych. Kolebką Camorry były neapolitańskie więzienia, a jej głównym celem była ochrona więźniów (członków) przed innymi wrogimi gangami.

Po opuszczeniu więziennych murów wielu jej członków, camorristi, przenosiło swoje więzienne zwyczaje na ulice Neapolu i okolic. Tworzyli zorganizowane gangi, które napadały na uczciwych ludzi, po czym kazali sobie płacić za ochronę.

Organizacja składa się z 30 klanów podzielonych na 30 grup, w skład których wchodzi ponad 100 rodzin oraz około 5 tysięcy członków honorowych. Szacuje się, iż odpowiada za zamordowanie około 4 000 osób na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat. Nie posiada hierarchicznej struktury, kierującej wszystkim, co odróżnia ją od sycylijskiej cosa nostry, gdzie na samym szczycie organizacji znajduje się Cupoli (kopuła) - rada bossów. (https://pl.wikipedia.org/wiki/Camorra )

A o czym jest książka? Roberto Saviano śledzi degradację Neapolu pod rządami kamorry, potężnej, zorganizowanej siatki przestępczej. Kamorra to rozbudowana grupa mafijna działającą na rynku narkotyków, mody haute couture, budownictwa i odpadów, której wpływ całkowicie zmienił życie w Kampanii. Od chwili gdy jako młody chłopiec ujrzał pierwszą ofiarę mafijnych porachunków, Saviano bacznie przyglądał się zmianom zachodzącym w mieście. By napisać Gomorrę, badał mechanizmy działania kamorry i z bliska obserwował, jak korupcja zatacza coraz szersze kręgi, paraliżując miasto. Dzięki zdobytym informacjom autor przedstawił światu nowy typ zorganizowanej przestępczości.

Robert Savinio ukończył studia filozoficzne na Università degli Studi di Napoli Federico II w Neapolu. Pracuje dla włoskich gazet: "L’Espresso", "Il Manifesto" oraz "Corriere del Mezzogiorno". Po wydaniu książki autor otrzymał wiele pogróżek ze strony włoskiej mafii.Musiał opuścić Neapol a rząd przyznał mu ochronę. Od tej pory pisarz co pewien czas zmienia miejsce pobytu i żyje w ciągłym strachu przed zemstą kamorry.

Po szumnych zapowiedziach na okładce i zapoznaniu się z notką biograficzną autora spodziewałam się czegoś niesamowitego, bym powiedziała spektakularnego. Niestety rozczarowałam się. Owszem, autor bardzo szczegółowo przedstawia historie poszczególnych klanów kamorry, ich polityki oraz działalności. Wiadomym jest, że przeważającą część dochodów czerpią z handlu bronią i narkotykami. Jednak mało osób wie, że również mają swój udział w handlu markową odzieżą i elektroniką. W odróżnieniu od cosa nostry bardzo silnie współpracują z politykami.

Jednak czytając miałam wrażenie jakbym czytała akta policyjne. Treść zbyt mocno naszpikowana statystykami, szczegółami. Odczucia samego autora nikną, rozpływają się w tym wszystkim.

Savinio jest chłopakiem stamtąd. Opisuje wszystko od środka, oczami mieszkańca miasteczka. Dlatego spodziewałam się, że będzie to swego rodzaju opowieść. Niestety, nie było tak. Książka jest naprawdę ciężka w odbiorze. Z dwóch powodów. Pierwszy to przez drastyczny obraz jaki dziennikarz pokazuje. O drugim powodzie pisałam wcześniej – zbyt dużo szczegółów. Przez to wszystko naprawdę ciężko skupić się na treści. Czasami kilka razy musiałam przeczytać jakiś fragment by połapać się o co chodzi.

Ogólnie rzecz ujmując książkę warto przeczytać ze względu na to, że Savinio przekazuje istotne informacje na temat mafii neapolitańskiej. Jednak ostrzegam, że naprawdę trzeba się na niej skupić. I nie będzie to pozycja na jeden wieczór.

Uwielbiam...