Szacunek to sposób, w jaki powinniśmy traktować innych i siebie. Traktować kogoś z szacunkiem to być dla kogoś dobrym, liczyć się z jego zdaniem, traktować go poważnie.. Nie traktujemy kogoś z szacunkiem, jeśli przezywamy go czy obgadujemy, odchodzimy, kiedy do nas mówi, niszczymy jego własność lub zaglądamy do jego telefonu bez pozwolenia albo nie dotrzymujemy słowa.

Każdy człowiek ma prawo do miłości, chce być kochany i czuć się bezpiecznie. Kiedy kochamy – jesteśmy w stanie wiele poświęcić dla drugiej osoby.

Bo podwójnie błądzi, kto wbrew swojej naturze stroi się w piórka nie posiadanych właściwości i ze swych własnych chce zrobić inne.

Słodko jest czuć, jak subtelnie nici sprzęgają ze sobą nasze uczucia

Pomyśleć tylko, że można by się zalecać przy pomocy sentymentów!

Podła, nieszlachetna namiętności! Twa ręka wiedzie do zguby każdego człowieka, a zaś każdego człowieka wznosi się przeciwko tobie.

– Nu, Kubuś, żyji na świeci już tyli lat, ali czeguś takiego ja ni słyszał...

Wiadomo, że czasem informacja o tym, że ktoś kogoś gdzieś widział, nie roznosi się lotem błyskawicy, a czai się niczym ukryty w ciemności bandzior.

On nie jest oprawcą. Zdarzyło mu się raz czy drugi użyć w stosunku do mnie łap, ale to nie było nic poważnego.

Tak, człowiek to bardzo dziwne stworzenie...

Mędrca szkiełko i oko czasem można, z przeproszeniem, o kant tyłka potłuc, bo są na świecie rzeczy, o którym się filozofom nie śniło.

– Mówi się... że my, przemyślanie... stale chodzimy albo pod górę... albo z górki... - odezwała się podczas jednej z takich przerw, rozpaczliwie próbując wyregulować oddech. - Kiedyś pod tę... górkę się wbiegało... teraz ledwie człowiek... daje radę się wdrapać... idąc noga za nogą... Lata lecą, drogi panie Jakubie... Niech pan korzysta z młodości.

…przez dłuższy czas po odłożeniu słuchawki miałem wrażenie, że przed chwilą dzwonił do mnie ktoś, kto przez przypadek trafił w sam środek piekielnych czeluści.

Płyń z nurtem życia, pamiętając o oddychaniu – taką radę dawałem sam sobie w sądzie nie dalej jak wczoraj. Ale czy to naprawdę takie proste? I – co ważniejsze – czy to faktycznie wystarczy?

Jak przystało na rdzennego przemyślanina, pan Ludwik wyjął z kieszeni koszuli fajkę i zawiniątko z tytoniem.