Opinia o książce - Purezento

Opinia napisana przez: Marry Watson

Joannę Bator pokochałam za „Ciemno prawie noc". Wtedy to oczarowała mnie swoim stylem pisania. 

Nie mogłam się doczekać kolejnej przygody z jej twórczością. Tak się złożyło, że sięgnęłam akurat po „Purezento". I nie jestem przekonana czy dobrze zrobiłam.

Książka opowiada historię kobiety, która nie może sobie poradzić po stracie bliskiej osoby. Życie powoli traci dla niej sens i nie odnajduje ona szczęścia, w tym, co ją otacza. Przyjmuje więc propozycję pracy w Japonii, z myślą, że może tam uda jej się odzyskać spokój. A jeżeli nie to chociaż odpocznie od wspomnień, które w miejscu zamieszkania, stają się zbyt bolesne. 

I tak krok po kroku bohaterka odnajduje nie tylko siebie, ale również osoby, na których może polegać...

Moja opinia? Pomysł wydawał mi się świetny. Japonia w tle? Genialnie, zawsze chciałam bliżej poznać ten kraj. Liczyłam na wiele. Niestety się trochę rozczarowałam. Główny mój zarzut wobec tej książki to nuda i schematyczność. Oczywiście jak to u Joanny Bator bywa, nie zabrakło ciekawych i bardzo plastycznych metafor. Niestety nawet one zaczęły się w pewnym czasie powtarzać. „Purezento” stało się więc moją małą męczarnią i z każdą stroną, coraz mniejszą ochotę miałam na czytanie dalej. Nie zaskoczyło mnie prawie żadne wydarzenie- wszystko można było przewidzieć praktycznie od samego początku. Zakończenie również nie sprawiło, że serce zabiło mi mocniej. Wydaje mi się, że było zbyt ckliwie, trochę sztucznie, zbyt banalnie. 

„Purezento” nie zniechęca mnie jednak, aby dalej sięgać po książki Joanny Bator. Mam nadzieję jednak, że kolejne jej powieści, które przeczytam, nie rozczarują mnie tak jak ta, ale oczarują jak „Ciemno prawie noc".