thalies
Kinga Jałocha

skończyła się zima zdjąłeś
ciepły kożuch o barwie cynamonu

bądź odpowiedzialny za serce
które oswoiłeś lisie 
przywiązane spojrzenie

brązowe oczy
nakrapiane smutkiem po tobie.

w moim ciele prężą się

marmurkowe koty muszę

wyprowadzić je na spacer

a ty zostań

- miło mieć do kogo wracać.

styczeń zakwitł nam wilgocią
a ty ciągle zapominasz
- dotyka mnie twój przeciąg
a ja ciągle gubię dni
- o coś się potykam

i ciągle powtarzasz
jesteś jak Nike

obleczona przez bryzę
zamierzchłą tkaniną
biegniesz na przekór
mimo że opadły złudzenia
a Nike ręce.

różowią się przestrzenie
przekreślone zgrabnym ruchem
turkusowego palca światło
żyjące w oranżach okala

zarumienione wieczorem niebo
wiatr ze wzruszeniem przeczesuje
zarumienione korony drzew lęk
pobrzmiewa jeszcze w twoim głosie


powoli gasnące pola wrzosu
cisza z tobą

jakby padał śnieg