prążkowane sarny spalają się

enigmatycznie wyścielone pastwiska

stajnie pełne koni lecz galop nie nasz

oddycham wspomnieniami

elektryką drewnianych usterek

napinam mięśnie silę się by powstać

drylowałem całą noc pośladki czerstwe jak poranny chleb

myśli wilgotne znaczą się i kolebią na pięć części od podbródka

po pewnym programie już nie pamiętam jakim

zacisnąłem pięść

oddycham spóźnioną deklinacją

jak niegdyś kiedy czerstwy chleb wisiał w worku

tuż nie daleko

nietaktowne zegarki wybijają północ