PawelzK

Robak przebrzydły, czuję go w sobie,

On pełznie przez ciało, kotłuje się w głowie.

Szlam z niego zalega, uwiera i ciśnie.

Ma jedyna, co przy mnie stoisz

Nieważne czy mróz i deszcz

Czy też susza nieznośna.

Tak niewiele ci potrzeba!

Zbrodnia nie zbrodnią,

Kłamstwo prawdą, co mędrzec nie podważy,

Cierpienie łaską, zaszczytem ich mości.

Boleść i krzyk dławiłem tak w sobie –

Patrzcież ludzie, patrzcie bacznie!

Na ulicach wielki ruch,

Drzwi tramwaju się nie zamknie,

Zginie po podludziach słuch.