DaniKorneliusz
Daniel Jończyk

Zdajesz sobie sprawę, że ona cierpi

Nie myślisz o rzeczy złej, która ma przyjść

Patrząc na czart diabelskiej mocy

Ze słowem osłody dla niej

Pragnie dotknąć palczastym muśnięciem

Gotowa wydać się na pastwę

Gotowa, by kikać w tajemne oczęta

Skrzydłem zasłaniając nasz afekt

Bo zatkało mi otwór marzeń

Bo odfrunąłeś mi łabędziu

Idąc teraz drogą pustyni

Nie słuchając już nikogo...

Gdzie ta pani o białych włosach

Która zgrabnym jeszcze ciałem

Gdzie ta co o pieniądzach szlocha

Świta w parku nad ranem

Szepcząc do ucha patrzy gdzieś

Niebędąca przy myśli

Odkrywa swój sen dogodny

Pełny radości i łez..

Wydaje się nie być zdrowa

Szepcząc do ucha patrzysz gdzieś

Nie będącemu przy myśli

Odkrywasz swój sen zaistny

Pełny radości i łez..

Królowie nocy,książęta dróg i chodników,

Łażą za nami,jakby nie mieli pomników.