Recenzja książki: Żona potwora
Recenzuje: figlarna24
Ludzie mają liczne oblicza. Z jednej strony są normalnymi, serdecznymi sąsiadami, współpracownikami, oddanymi rodzinie małżonkami, ojcami czy matkami, a z drugiej po wielu latach bywają ujawniane ich mroczne sekrety. Te tajemnice pokazują później, że współmałżonek tak naprawdę żył z potworem. Czy w takiej sytuacji można winić za wyrządzone krzywdy również innych członków rodziny? A co zrobić, co myśleć o żonie, której mąż był niepohamowanym agresorem, miewał liczne zatargi z prawem i nie omieszkał zadawać się z kobietami wątpliwej reputacji? Czy wina żony jest wówczas współmierna do winy męża? Niełatwe jest udzielenie odpowiedzi na te pytania, natomiast bez wątpienia kwestie te stanowią interesujący temat na książkę. Książkę taką, jak Żona potwora Jacquesa Experta.
Expert jest znanym francuskim dziennikarzem, na co dzień zajmującym się tworzeniem kroniki wydarzeń. Z czasem zaczął on interesować się losem kobiet, dzielących życie z mordercami i gwałcicielami. W 2007 roku ukazała się jego pierwsza książka - Żona potwora właśnie. Autor tworzy jednak również cenione kryminały.
Główną bohaterką książki jest pani Darget. Poznajemy ją w chwili, gdy do drzwi jej domu puka policja i zabiera jej męża Simona Dargeta na komisariat w celu złożenia zeznań w sprawie zabójstwa na tle seksualnym młodej dziewczyny. Simon, który sam chętnie i gorliwie uczestniczył w poszukiwaniach dziewczynki, jest całkowicie zrelaksowanym i nie widać po nim stresu. Jednak od tej chwili życie jego i całej rodziny ulegnie dramatycznej zmianie.
Simon - mężczyzna wykształcony, zadbany i atrakcyjny, zostaje oskarżony o gwałt i zabójstwo ofiary. Rozpoczyna się proces, a pani Darget poddana jest nieustającej presji ze strony mediów. Jak to się stało, że jej mąż okazał się potworem i zabił dziecko? Tego wszystkiego dowiadujemy się z ust samej bohaterki. To ona jest narratorem powieści. To ona ujawnia symptomy, wskazujące na to, że Simon ma dwa zupełnie odmienne oblicza. W jej opowieści relacja z procesu przeplata się z retrospekcjami, opisem szesnastu lat małżeństwa.
Czy można Darget współczuć? Trudno powiedzieć. Żyła przez wiele lat z kimś, kto nie krył się nawet ze swoją naturą. Simon potrafił być wulgarnym chamem, o czym świadczą liczne epitety, jakimi raczył swą małżonkę. Miał za nic rodzinę, uczucia swoich ofiar i ich bliskich. A pani Darget szła z nim przez życie jak zwierzę skazane na rzeź. Nie rozumiała, że mąż nie jest wart kolejnych szans, miłości czy odrobiny szacunku.
Sama bohaterka zadaje sobie pytanie, czemu opinia publiczna ją ocenia? Ale jak nie oceniać kobiety, która nie potrafiła dostrzec tego, że gdzie tylko nie zamieszkali, natychmiast wokół ktoś zaczynał dokonywać zbrodni, a gdy tylko atmosfera się zagęszczała, szybko się przeprowadzali? Sama wielokrotnie prała koszule męża, ubrudzone krwią. Czy nad niczym się nie zastanawiała? Nie zadawała żadnych pytań? Bywało zresztą, że sama podjudzała męża do potyczek z sąsiadami. Kim właściwie jest pani Darget? Kolejną ofiarą męża? A może takim potworem jak on?
Autor stworzył naprawdę interesującą powieść. Brak w niej jedynie nieco silniejszych emocji. Za dużo za to zwyczajności, choć zaskakujące wydaje się, że w Żonie potwora Simon nie jest przesłodzonym "mężusiem" z kwiatami i winem w ręku, który dopiero po czasie ujawnia swe mroczne oblicze. Za dużo było już powieści korzystających z tego schematu. Uwaga czytelników ma się skupić na bohaterce. To ją mamy ocenić. Musimy się ustosunkować do jej postawy. Zrozumieć ją - lub nie.
