Recenzja książki: Złomiarz

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Świat za sto, może dwieście lat, nadal podzielony dychotomicznie na biednych i bogatych, uprzywilejowanych i walczących każdego dnia o przetrwanie. Zmieniły się jednak realia. Ci bogaci to tak zwani lalusie, żyjący w luksusie, wspieranym przez nowoczesne technologie i drogie przedmioty. Lalusie mają jasną skórę, są zadbani, czyści, żyją w jakiejś odległej sferze. Po drugiej stronie żyją tak zwani złomiarze - ludzkie odpady, żerujące na złomie właśnie jako na cennym kruszcu. Prawdopodobnie inne naturalne zasoby już się wyczerpały, pozostaje złom, smutny i niebezpieczny recykling. Zmienił się także religijny światopogląd, pojawili się nowi bogowie: Rdzy i Złomu. Wierzący składają ofiary Parkom, a największe marzenie to mieć szczęście i znaleźć jakieś bogactwo: żelazo, miedź, albo nawet ropę. Wtedy można się szybko dorobić i wykupić z niewolniczej pracy, by… założyć własną firmę wydobywczą.

Na plaży Zatoki Meksykańskiej robota wre. Ekipa składająca się z kilkunastoletnich robotników dokonuje rozbiórki wraków statków. Wśród nich jest i główny bohater, bo taki musi być w dobrze szanującej się powieści. Nailer jest szczupły, może wcisnąć się w najmniejsze zakamarki, odpowiada zatem za wydobywanie miedzianych drutów. Mieszka z sadystycznym ojcem, uzależnionym od bijatyk i używek, w skleconym ze znalezionych kawałków drewna domku na plaży. Każdego dnia po ciężkiej pracy wraca z lękiem do tego niby-domu. Boi się bicia. Ojciec jest nieobliczalny.

Pewnego dnia nadciąga huragan, zwany niszczycielem miast. Jeden z takich huraganów zniszczył już dwukrotnie pobliski Nowy Orlean. Miasto jednak nie poddało się i uparcie się odbudowuje. Huragan to za każdym razem nadzieja dla złomiarzy. Może coś przynieść na plażę wraz ze swą niszczycielską siłą. Tak jest i tym razem. Nailer wraz z plażową przyjaciółką z lekkiej ekipy rozbiórkowej natrafiają na rozbity statek lalusiów. Wchodzą, oczywiście, na pokład, a ich oczom ukazuje się obraz niewyobrażalnego bogactwa. Luksus nie uchronił jednak właścicielki statku przed katastrofą. Dziewczyna leży nieprzytomna pod zwałami mebli. Młodzi odkrywcy mają dylemat: okraść ją czy uratować? Decydują się na ratunek, co jednak przyniesie im sporo kłopotów. Dziewczyna jest córką bogatego przemysłowca. Ma zostać porwana przez jego konkurenta. Tak zaczyna się pełen napięcia pościg.

Przy okazji poznajemy świat przyszłości. Dowiadujemy się, że lodowce stopniały, zalewając sporą część lądów, a główna komunikacja odbywa się teraz drogą morską. Pojawiły się też nowe wyznania, będące mieszaniną tych tradycyjnych z domieszką współczesnych potrzeb dotyczących przetrwania w trudnych warunkach. Sekta Życia zajmuje się handlem narządami ludzkimi, a w laboratoriach produkuje się zmutowanych pół-ludzi, którzy mają głowy psa i umiejętności tygrysa. Istoty te mają, niczym psy, służyć wiernie i bezrefleksyjnie swoim panom. A więc nie superinteligentne roboty, jak można by się spodziewać, a pół-zwierzęta stają się swoistymi ochroniarzami i pomocnikami w codziennej pracy.

Powieść trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Autor umiejętnie dawkuje informacje, pobudzając ciekawość i sprawnie prowadząc pełną wydarzeń akcję. Jego wizja niepokoi swoim prawdopodobieństwem.