Zatopione Miasta
Paolo Bacigalupi

„Oko za oko a oślepnie cały świat”

Wcześniej czytałam „Złomiarza”, obie te książki są osadzone w tym samym świecie jednak opowiedziane są w nich dwie zupełnie różne historie. Można więc powiedzieć, że kolejność czytania jest dowolna. Ja jednak polecam przeczytać w tej samej kolejności co ja. Po „Złomiarzu” dziwiłam się, czemu całkiem sporo ludzi daje mu kiepskie recenzje. Jak dla mnie powieść była świetna. Jak się okazuje większość z tych ludzi zaczynała od „Zatopionych miast”. Przyznaję, że jakbym teraz przeczytała „Złomiarza” uznałabym, że jest słabszą wersją „Zatopionych miast”, a tak przeczytałam książkę świetną, a później jeszcze lepszą.

Mamy czarną wizję przyszłości gdzie wszytko jest zniszczone, a ludzie prowadzą nieustanne i bezsensowne wojny. Miast są podtapiane i atakowane przez wilkojoty. Zmutowane mieszanki wilków i kojotów, z którymi lepiej nie zadzierać. W nocy jest niebezpiecznie w dzień jest za gorąco. Ciężko o jedzenie a tym bardziej o lekarstwa. Ludzie szybko umierają.

Ciężkie czasy dotknęły każdego, jednak zawsze znajda się ludzie mający jeszcze bardziej pod górkę niż reszta. Wyrzutki wojny, mieszańcy, kalecy nie maja szans na przychylność mieszkańców Zatopionych Miast i nie tylko. Uznawani za wrogów i przynoszący pecha są odrzucani przez społeczeństwo.

Mahlia jak się okazuje i tak miała szczęście mimo iż posiada tylko jedna dłoń trafiła na lekarza, który wyznaje swoje własne filozofie i jeszcze wierzy, że w każdym człowieku jest dobroć. Jak na te czasy istny szaleniec, ale przyjmuje samotna Mahlie pod swój dach i uczy zawodu. Pomimo kalectwa dziewczyna uczy się sprawnie zszywać rany i pomagać chorym. Jednak każde potkniecie grozi jej oznakami nienawiści ze strony mieszkańców.

Dziewczyna może liczyć tylko na dwoje ludzi doktora .... i jeszcze jednego wyrzutka Mouse'a, który to ocalił ją z rąk żołnierzy, zaraz po tym jak tamci obcięli jej dłoń.

Do armii werbowane są dzieci uczone bezwzględności i okrucieństwa wobec wrogów, ale także cywili. Uczeni wierności i posłuszeństwa, odporności na ból i wszelkie niedogodności. Każdego kto się przeciwstawi albo nie podoła czekają okrutne kary. Mają więc wybór zadawać cierpienie albo je dostawać. Wojna jest okrutna, a ci którzy chcą zaprowadzić pokój będą zawsze tępieni.

Podobnie jak w „Złomiarzu” mamy teraz do czynienia z półludźmi. Zmodyfikowane genetycznie istoty będące połączeniem człowieka i najdzikszych bestii. Wyszkolone by służyć swojemu panu i nie móc bez niego przetrwać. W ten sposób stworzono sobie najlepsze ogniwo do pracy i walki. Drugim bohaterem książki jest właśnie półczłowiek, któremu udało się zbuntować i uciec. Tool pokazuje jak bardzo jest niebezpieczny i mądry zarazem.

Drogi głównych bohaterów w końcu się przeplatają, a to oznacza pasmo trudnych do pokonania niebezpieczeństw i niesamowitych choć przepełnionych brutalnością i okrucieństwem przygód.
Akcja jest wartka, a książka niesamowicie wciągająca. Musze przyznać, że Paolo Bacigalupi odwalił kawał niezłej roboty. Niepojęte ludzkie okrucieństwo. Piękny język autora. Trzymające w napięciu momenty. Decyzje o tym czy postępować zgodnie z sercem czy rozumem chyba nigdy jeszcze nie były tak trudne. Żyjesz sam ratując się ucieczką, czy giniesz próbując ratować innych?
Swietnie ukazane jak z chłopca pełnego dobrych uczuć moze sie stać okrutny morderca. Różne postacie i różne sposoby postępowania w tym trudnym świecie.