Recenzja książki: Zamordowana królowa

Recenzuje: szczepanik

Kłótnik–nieudacznik na tronie

Klątwa templariuszy zaczęła się spełniać. Zmarł Filip IV Piękny, a władzę we Francji przejął jego syn. Ludwik Kłótliwy nie ma jednak predyspozycji do sprawowania rządów – nie jest dobrym królem. W kraju dochodzi do podziałów, coraz więcej knutych jest też spisków. Nikt spośród możnowładców nie może czuć się pewny swego. W wyścigu o władzę i materialne dobra liczy się nie tylko zasada "kto pierwszy, ten lepszy", ale też: "kto sprytniejszy, ten przeżyje". Bo ci mniej zapobiegliwi mogą się nad ranem już nie obudzić...

"Zamordowana królowa" to drugi tom cyklu o przeklętych przez templariuszy królach Francji. Maurice Druon zgłębia w powieści sprawy różnorakie, przechodząc płynnie od tematyki skandali obyczajowych do problematyki historycznej. Zręcznie odtwarza realia życia dostojników państwowych, skupiając się na politycznym wymiarze ich działań. W ten sposób powstała powieść wielowymiarowa, ukazująca bardzo wyraźnie nie tylko dzieje prawdziwe, osnute literacką fikcją, ale również sprawy uniwersalne, niezmienne odkąd człowiek pojawił się na świecie.

Sprawowanie rządów jest bez wątpienia jednym z największych zaszczytów, jaki może kogokolwiek spotkać. Samo w sobie jednak, jak doskonale pokazuje Druon, bywa też największym przekleństwem. I nad nikim nie musi ciążyć klątwa, by takim się okazało. Żeby posiadać wierne grono czyhających na zdrowie i życie wrogów, wystarczy zajmować wysokie stanowisko. To wszystko. W ten sposób autor udowadnia, że natura ludzka nie zmienia się wiele przez lata, że żądze, jakie były w średniowieczu, takie są i dzisiaj. Gdyby więc akcja "Królów przeklętych" toczyła się współcześnie, historia nie zmieniłaby się wiele. Królowie i ich szpiedzy mieliby jedynie dostęp do innych środków komunikacji, a części wyroków dokonywanoby za pomocą wystrzału z pistoletu, nie zaś poprzez spalenie na stosie.

Postacie kreowane przez Druona są wyraziste. Najczęściej albo białe, albo czarne, bez kolorów pośrednich, sugerujących jakąkolwiek zmienność ich charakterów. Nie przechodzą one nagłych przeobrażeń, nie są specjalnie dynamiczne pod względem rozwoju osobowości. W powieści brak miejsca na sentymenty – bohaterowie myślą logicznie i nie są w stanie powstrzymać się przed czymkolwiek. Miłosierdzie jest im obce. Najważniejsze staje się, zawsze i bez przerwy, przetrwanie w twardym, brutalnym świecie, gdzie za naiwność płaci się zawsze najwyższą cenę.

"Zamordowana królowa" to książka, w której nie ma niedomówień ani tajemnicy. Akcja toczy się swoim, niekoniecznie szybkim tempem, a historia opowiedziana zostaje od a do z. Powieść Druona nazwać można więc pozycją porządnie napisaną. Zadowolona będzie z niej niejedna grupa czytelników, począwszy od miłośników historii, przez fanów "wieków ciemnych", a na pasjonatach kryminałów i sensacji kończąc.

Anna Szczepanek