Recenzja książki: Zaburzenia artykulacji: Teoria i praktyka
Recenzuje: Justyna Gul
Mówić swobodnie i śmiało
Zaburzenia artykulacji, nazywane dyslalią, są niezwykle trudne do scharakteryzowania i leczenia. Dlatego też należy zastanowić się nad ich istotą, postawić prawidłową diagnozę i zastosować właściwą terapię. Z racji tego, że zaburzenia artykulacyjne są bardzo często przyczyną kłopotów w szkole, a także w późniejszych latach, powodując trudności związane z wyborem życiowej drogi, tak istotna jest praca nad tego typu zaburzeniami. Wszelkie publikacje na ten temat wspomagają zaś diagnozę oraz wspierają proces leczenia. ,
Publikacja Anny Sołtys-Chmielowicz „Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka" jest obszernym opracowaniem poświęconym właśnie wadom wymowy. Książka z pewnością okaże się przydatna nie tylko dla praktykujących logopedów, ale i dla studentów, którzy poszukują przykładowego przebiegu terapii czy sposobu analizowania materiału i wyciągania z niego przydatnych wniosków. Książka składa się z jedenastu rozdziałów, przy czym pierwsze pięć stanowi prezentacje wszystkich funkcjonujących klasyfikacji zaburzeń artykulacyjnych, ich ocenę oraz pojawiające się z tym zakresie problemów i wątpliwości. W części poświęconej diagnozie autorka zawarła przegląd stanowisk na temat przyczyn nieprawidłowej artykulacji oraz metodykę sprawdzania wymowy (od recytacji wierszyka, przez kwestionariusz obrazkowy, po powtarzanie zdań, wyrazów czy sylab). Wszystkie zawarte w książce przykłady pochodzą z badań własnych autorki, zaś proponowane programy terapii są wynikiem wieloletnich doświadczeń nabytych w trakcie pracy z dziećmi dyslalicznymi. Kilka przykładów jest ponadto zaczerpnięta z prac dyplomowych studentek logopedii.
Istotną część książki stanowi charakterystyka wad konkretnych głosek i grup głosek oraz sposobu prowadzenia terapii. Wszystkie poruszone w publikacji zagadnienia są omówione w szczegółowych opisach przypadków, pokazujących nie tylko sposób przeprowadzania analizy, ale i przebieg terapii u wybranych pacjentów. Z racji tego, iż autorka postawiła sobie za cel pokazanie szczegółowej metodyki wywoływania głosek i wprowadzania ich do większych struktur językowych, rady zawarte w publikacji, są szczególnie przydatne. Tym samym książka Anny Sołtys-Chmielowicz stanowi cenny wkład w rozpoznanie natury wad wymowy i pracy nad ich eliminowaniem. Mimo iż terapia dzieci z problemami artykulacyjnymi z pozoru wydaje się być łatwa, lektura niniejszej publikacji przekonuje nas o wadze tego problemu i o ciężarze, jaki spoczywa na logopedach. „Zaburzenia artykulacji" różnią się od większości publikacji w tym zakresie nie tyle zawartością merytoryczną, co umiejętnym przełożeniem teorii na praktykę, objawiającym się opisem metodyki (na przykład przekształcaniem sztucznie wywołanego dźwięku w pełnowartościową głoskę). Nie można się łudzić, że zapoznanie się z pracą autorki pomoże w rozwiązaniu wszelkich problemów w terapii osób z wadami wymowy, ale z pewnością pracę logopedyczną ułatwi, podpowiadając możliwe warianty zachowań.
