Recenzja książki: Wschodzący księżyc
Recenzuje: Tala_1986
Keri Arthur urodziła się i wychowała w Melbourne, w Australii i mieszka tam do dnia dzisiejszego. Jest autorką wielu książek z gatunku romansu paranormalnego, urban fantasy, fantasy grozy oraz tradycyjnego fantasy. Jednak największy rozgłos zyskała dzięki cyklowi Zew nocy. Wschodzący księżyc jest pierwszym tomem tej serii.
Główną bohaterka jest Riley Jenson, półkrwi wilkołak i pół-wampir, ale to wilcza część jej natury jest dominująca. Kobieta pracuje w Departamencie Innych Ras w Melbourne na stanowisku łącznika. Razem z nią pracuje tam również jej brat bliźniak – Rhoan; u niego dominującą jest wampirza natura i dlatego mężczyzna pracuje jako strażnik, którego zadaniem jest ochrona ludzi, nawet, gdy wymaga to zabójstwa.
Riley stara się żyć normalnie i nie wdawać się w sprawy strażników, chociaż szef departamentu z chęcią widziałby ją w ich szeregach. Jednak jej życie staje do góry nogami, gdy wyczuwa, że jej brat wpakował się w dość poważne tarapaty. Gdy Rhoan znika, to właśnie jego siostra rozpoczyna poszukiwania. Sprawy zaczynają się komplikować w momencie, kiedy Riley znajduje przed swoimi drzwiami nagiego i bardzo seksownego wampira, który utrzymuje, iż jest przyjacielem jej brata, jednak nie ma pojęcia, dlaczego i w jaki sposób znalazł się przed jej mieszkaniem. Quinn wie jedynie, że może to mieć związek z Rhoanem i jego zaginięciem. Kolejnym problemem może się okazać zbliżająca się pełnia, która budzi w Riley księżycową gorączkę, czyli - w wolnym tłumaczeniu - kontrolę nad jej ciałem i życiem zaczynają przejmować hormony.
Przechodząc do rzeczy: fabuła jest doskonale skonstruowana i poprowadzona, nie ma zbędnych przeskoków w czasie i dlatego książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Intryga goni intrygę, a autorka wplotła w fabułę wątki romansowe. Można więc powiedzieć, że Wschodzący księżyc jest idealnym zlepkiem różnych gatunków literackich. Mamy tutaj romans paranormalny, urban fantasy oraz sensację, a elementy poszczególnych gatunków tworzą spójną całość. Jeżeli chodzi o akcję, jest ona wciągająca od samego początku i pomimo tego, że wszystko dzieje się naprawdę szybko, czytelnik nie ma większego problemu ze zorientowaniem się w postępach fabuły. Dodatkowym plusem jest tutaj przystępność języka, jakim posługuje się autorka, więc czytelnik bez problemu może zrozumieć treść publikacji.
Powieść przeznaczona jest raczej dla starszych czytelników, a to ze względu na sporą ilość scen erotycznych. Przy ich tworzeniu autorka nie uciekała się do poetyckich określeń czy też łagodzenia opisu. Zawarła w nich całą żądzę, namiętność i rozkosz, jaka może „wybuchnąć” pomiędzy dwojgiem osób. Tu część scen tego typu może nieco przeszkadzać, a to dlatego, że bohaterowie podchodzą do seksu w sposób najzupełniej bezpruderyjny i rozwiązły. Zazwyczaj w romansach paranormalnych wszystkie wydarzenia skupiają się wokół pary głównych bohaterów, którzy okazują się „bratnimi duszami”, lecz kwestie erotyki schodzą na dalszy plan.
Kreacje bohaterów wzbudzać mogą mieszane uczucia. Nie dość, że wszyscy są nadzwyczaj silni i pozbawieni niektórych elementów człowieczeństwa, to dodatkowo wydają się nieprzeciętnie bogaci. Jednak ze wszystkich postaci najbardziej sympatyczny - ale i wiarygodny - wydaje się Quinn. Z pozoru to twardy i bezwzględny wampir, który nigdy przed niczym się nie cofa. Natomiast wewnątrz jest wrażliwy i podatny na zranienia, dlatego nie chce angażować się w jakiekolwiek związki partnerskie. Tę drugą jego stronę możemy poznać dzięki krótkim fragmentom, w których opisana zostaje przeszłość wampira.
Podsumowując: Wschodzący księżyc jest wciągającą i przyjemną lekturą, ale raczej nie zalicza się do książek, do których będziemy szczególnie często powracać. Mimo tego, warto polecić tę książkę każdemu, kto lubi paranormalne romanse z odrobiną sensacyjnej akcji.
