Recenzja książki: Wezwij mnie

Recenzuje: Justyna Gul

Współczesny Kopciuszek

Bajki o Kopciuszku rozbudzają tęsknotę za przystojnym księciem, który obsypie nas nie tylko złotem, ale i obdarzy uczuciem. Niestety, w realnym świecie przystojny książę zazwyczaj zmienia się w ropuchę, zaś dalsze życie z nim u boku budzi nie tylko rozczarowanie, ale i wstręt. Pobudka u boku takiego osobnika jest prawdziwą traumą, bowiem wraca świadomość, że to nie był koszmar, że to dzieje się naprawdę.

Co jednak, jeśli istnieje gdzieś książę, który nie tylko chce być panem i obdarzyć nas miłością, ale też oferuje milion dolarów za ciało Kopciuszka? Czy można odrzucić tak kuszącą propozycję, złożoną przez przystojnego i nieprzyzwoicie bogatego Damiena Starka? O tym, jak wygląda życie kobiety, którą skusiły wielkie pieniądze, ale i męskość oraz siła byłego sportowca, stojącego na czele wielkiego imperium, możemy przeczytać w książce Wezwij mnie, kolejnej pozycji z Trylogii Starka.

Opublikowana nakładem wydawnictwa AMBER powieść autorstwa Julie Kenner jest gorąca niczym lawa i słodka niczym pralinka. Jest też niegrzeczna i bez wątpienia adresowana do niegrzecznych kobiet - takich, które nie rumienią się na wspomnienie niecenzuralnych określeń kobiecych i męskich narządów rodnych, ani na pikantne sceny seksu. Pięćdziesiąt twarzy Greya to przy Uwolnij mnie lektura dla cnotliwych pensjonariuszek, choć bez wątpienia obie książki mają rozbudzać pożądanie i tęsknotę za prawdziwym mężczyzną.

Damien pragnie obrazu ciała Nikki na płótnie – ma on być ciągle wystawiony na widok publiczny. To pragnienie dominacji, upokorzenia kobiety, ale także uwiedzenia jej i doprowadzenia na skraj rozkoszy jest warte tego, by za jego zaspokojenie zapłacić duże pieniądze. W zamian za nie dziewczyna ma się poddać jego rozkazom - bez względu na to, czego mężczyzna sobie zażyczy. Dopiero z wybiciem północy stają się sobie równi, wcześniej to Damien wykorzystuje jej ciało, by spełnić swoje najskrytsze fantazję.

Romans tej pary budzi prawdziwą ciekawość mediów. On - były atleta, gwiazdor, biznesmen i miliarder. Ona to była królowa piękności i modelka, która w wieku dwudziestu czterech lat przeprowadziła się do Los Angeles, by spełnić marzenie o wkroczeniu do świata biznesu i wielkich pieniędzy. Jej uroda idzie w parze z wyjątkowym umysłem – ukończyła studia z elektrotechniki i informatyki, proponowano jej także odbycie studiów doktoranckich w MIT i CalTech, ale odmówiła, pragnąc zdobyć doświadczenie, a nie ograniczać się do teoretycznych rozważań.

Przy całej swojej sile i przebojowości obydwoje są niczym figurki z saskiej porcelany. Ich kruchość jest wynikiem traumatycznych wydarzeń z przeszłości, wiele rzeczy do dziś jest w stanie obudzić demony z przeszłości. Nikki nie mogła sobie poradzić z presją wywieraną przez matkę, wytchnienie znajdując w zadawaniu sobie bólu. Dziś blizny, które pieści Damien, są świadectwem bolesnego czasu dorastania, ale też uświadamiają, że w życiu można przetrwać wiele. On został wychowany w kulcie ciężkiej pracy, pozbawiony głębszych uczuć, wepchnięty w szpony trenera-pedofila, który bezwstydnie wykorzystywał przez pięć lat dziecko. Czy wspólnie, w przerwach pomiędzy zagranicznymi zakupami a dzikim seksem, który uprawiają wszędzie i w każdej pozycji, są w stanie otworzyć się przed sobą? Czy są w stanie zapewnić sobie nawzajem bezpieczeństwo, dać schronienie, a wreszcie… zaufać i pokochać?

O tym możemy przekonać się podczas lektury powieści Wezwij mnie autorstwa Julie Kenner. Oczywiście odpowiedź przyjdzie pod warunkiem, że przebrniemy przez liczne sceny seksualne, które niestety nie mają w sobie nic z piękna zbliżenia dwóch ciał. Niebezpiecznie przekraczają granicę pomiędzy wyuzdaniem a wulgarnością, częściej zniesmaczają niż podniecają. Wydaje się, że autorka zapomniała zapełnić kolejne strony książki treścią, koncentrując się na wymyśleniu pozycji seksualnych, możliwych do wykorzystania gadżetów czy miejsc, w których Damien i Nikki mogliby uprawiać gorący seks. Efekt? Daleki od zamierzonego, bowiem lektura zamiast rozpalać nasze zmysły po prostu nudzi. Aż strach pomyśleć, co się będzie działo w trzecim tomie cyklu, skoro w drugim ciało warte milion dolarów przestaje nas zupełnie interesować…