Recenzja książki: W naszym domu

Recenzuje: znakzapytania

Kolejny popis umiejętności pisarskich Jodi Picoult. Wnikliwość ujęcia tematu osób dotkniętych zespołem Aspergera, szereg intrygujących faktów z zakresu kryminalistki i duża dawka humoru – to połączenie, któe sprawia, że od powieści W naszym domu naprawdę trudno się oderwać.

W naszym domu to powieść o osiemnastoletnim Jacobie Huncie, który jest niezwykle inteligentny, ma niezwykłe hobby, którym jest kryminalistyka i cierpi na niezwykłą chorobę – zespół Aspergera, łagodną postać autyzmu. Jego zamiłowanie w końcu wpędza go w kłopoty. Staje się podejrzanym o morderstwo swojej terapeutki, a - co gorsza - wszystkie ślady wskazują właśnie na niego. Dodatkowo cechy charakterystyczne człowieka, dotkniętego zespołem Aspergera: unikanie kontaktu wzrokowego, nieumiejętność komunikowania się z innymi, brak empatii, szybkie wpadanie w furię – jeszcze bardziej utwierdzają innych w przekonaniu, że Jacob jest zdolny do morderstwa.

W naszym domu (podobnie, jak inna książka Jodi Picoult Krucha jak lód) ukazuje codzienną walkę z chorobą, w tym przypadku z zespołem Aspergera. Książka pokazuje, jak ciężkie jest życie całej rodziny takiej osoby: każdy dzień musi być taki sam, bo rutyna to podstawa w unikaniu objawów tej choroby. Jakiekolwiek odejście od ustalonych zasad kończy się atakiem autystycznym. Ponadto dieta bezglutenowa, specjalne terapie, ciągła opieka i podporządkowywanie się zasadom tworzonym przez chorego. I ani chwili odpoczynku.

Z drugiej strony zaś, i to głównie dzięki niesamowitej narracji Picoult, za sprawą której możemy również widzieć świat z perspektywy Jacoba, książka wprowadza nas do umysłu człowieka z zespołem Aspergera. Dzięki temu możemy dowiedzieć się, że Aspergerowcy odczuwają wszystko o wiele mocniej, są bardziej wrażliwi na bodźce zewnętrzne, że są zazwyczaj bardzo inteligentni, mają fotograficzną pamięć i są bardzo dokładni. Wszystko, co się do nich mówi, odbierają bardzo dosłownie (na przykład na słowa pożegnania „trzymaj się” mogą chwycić się czegoś, bo kazano im się trzymać) i są niezwykle prawdomówni. Wnikliwe poznanie bohatera pozwala czytelnikowi lepiej go zrozumieć, a to doprowadza do kolejnej konkluzji – osoby z zespołem Aspergera to nie chorzy, niedorozwinięci osobnicy, ale normalni ludzie, którzy po prostu mają problem z odczytywaniem sygnałów społecznych i komunikacją.

Jak zwykle w swoich książkach, Picoult odwołuje się do wyższych wartości – miłości matki do dziecka, braterskiego oddania. Na zasadzie kontrastu zestawiła ludzki egoizm i ucieczkę od problemów z całkowitym oddaniem i rezygnacją z własnego życia osobistego dla drugiej osoby. Miłość macierzyńska – czysta, bezwarunkowa i nie oczekująca niczego w zamian.

W naszym domu to wzruszająca powieść, która zaintryguje i zaskoczy każdego czytelnika. Polecić ją wszystkim miłośnikom kryminału, ale i powieści obyczajowej. Z pewnością książka Picoult ich nie zawiedzie.