Karuzela uczuć
Jodi Picoult

Kolejna wspaniała książka Jodi Picoult. Nic na to nie poradzę, że zakochałam się w Jej twórczości już po pierwszej książce. To taki sposób prowadzenia fabuły, jakie mnie zafascynował od pierwszej chwili. Do tego dochodzi doskonałe przygotowanie merytoryczne - w zasadzie w każdym wypadku. W "Karuzeli..." znajdujemy wątek młodzieńczej miłości, ale to znacznie za infantylny opis. Dodatkowo ta końcówka - tak charakterystyczna dla Jodi, która nie pozwala na jednoznaczne podejście do tematu! Polecam absolutnie i z pełną świadomością.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dużym plusem jest narracja prowadzona z perspektywy kilku osób, przez co mamy możliwość poznania różnych punktów widzenia tego, co się dzieje. Autorka pokazuje, że nie każda rzecz, którą robimy dla bliskich nam osób jest dobra. We wszystkim trzeba mieć umiar, a ukochaną osobę trzeba walczyć. A przy tym nie mówi wszystkiego wprost. Zakończenie książki jest zaskakujące. To książka, która jest niezwykle emocjonująca i która daje do myślenia. Wiele razy się wzruszyłam, zaskoczyłam, ale i wstrząsnęłam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jodi Picoult tym razem zafundowała nam wizytę w sali sądowej i uczestnictwo w sprawie o morderstwo. Chris i Emily to para nastolatków, znających się od urodzenia, przyjaciół, kochanków, którzy zaplanowali wspólne samobójstwo. Jednakże w wyniku ich działań, ginie tylko Emily. Czy Chris nie zdążył dokończyć ich planu? Czy z zimną krwią zamordował swoją dziewczynę? Cała burza uczuć, jaką poznajemy w tej opowieści do końca nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Jak zwykle u tej autorki jest na maksa emocjonalnie, na maksa problematycznie i nic nie wydaje się takie jak na początku...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poruszająca i wciągająca historia dwóch zaprzyjaźnionych rodzin mieszkających po sąsiedzku. Chris i Emily spędzili dzieciństwo razem od zawsze byli nierozłączni, więc oczywistym dla każdego kto ich znał było to, że już jako nastolatkowie zostali parą. Wszystko układa się dobrze do czasu pewnej nocy gdy Emily umiera od postrzału a Chris zostaje ranny. Po tym zdarzeniu nic już nie będzie takie samo. Jest to koleny utwór Jodi Picoult, który skłania do przemyśleń o sile miłości, przyjaźni i radzeniu sobie z traumatycznymi przeżyciami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wow... Nie znałam wcześniej stylu autorki, słyszałam jedynie gdzieś jej nazwisko. Książkę dostałam w prezencie gwiazdkowym, czekała na swoją kolej do teraz. Nie zawiodłam się. Spodziewałam się lekkiego, przyjemnego, wzruszającego romansu, a tu historia trzymająca w napięciu do ostatniej chwili... Świetny obraz psychologiczny bohaterów, dodatkowo akcja, która nie daje się przewidzieć. Naprawdę nie jestem w stanie wiele napisać, jestem lekko zszokowana całą historią, ale też trochę zawiedziona, że nie cała prawda wyszła na jaw. Polecam! I niech błahy tytuł was nie zmyli!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, która wywarła na mnie wielkie wrażenie. Jodi Picoult nie boi się podejmować trudnych tematów i za to bardzo ją cenię. Historia mieszkających po sąsiedzku dwóch rodzin Hartów i Goldów. Jedni mają córkę Emiliy, drudzy syna Chrisa. Ich dzieci są nierozłączne, a i ich rodzice się ze sobą zaprzyjaźniają. Wszystko wygląda na pozór cudownie i nawet krążą żarty o przyszłym ślubie. Do czasu kiedy pewnego dnia pada strzał... Czy ich dzieci na prawdę chciały popełnić samobójstwo? Czy może Chris chciał zabić Emily? Jaka jest prawda? Warto przeczytać i się dowiedzieć. Książka, która skłania do refleksji, która pokazuje,że prawda nie raz nie jest tak oczywista jak się wydaje i zawsze warto się zastanowić i zadać sobie trud by zbadać wszelkie możliwości. Jeśli się kogoś kocha, stawia się jego potrzeby ponad własnymi. Nieważne jak nieprzekonywujące, jak bardzo popieprzone są te potrzeby. i nieważne, że zaspakajając te potrzeby, czujesz się tak, jakby Cię rozdzierano na strzępy. I jeszcze cytat z książki, który sobie spisałam: "Jeśli się kogoś kocha, stawia się jego potrzeby ponad własnymi. Nieważne jak nieprzekonywujące, jak bardzo popieprzone są te potrzeby. i nieważne, że zaspakajając te potrzeby, czujesz się tak, jakby Cię rozdzierano na strzępy."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

" -Kocham cię... Pocałował ją tak delikatnie, że zastanawiała się, czy sobie tego nie wyobraziła. Odsunęła się nieco, by spojrzeć mu w oczy. A potem padł strzał." Chris Harte i Emily Gold znają się odkąd sięgają pamięcią. Ich rodziny mieszkają po sąsiedzku od osiemnastu lat. Melanie i Gus, kochające matki, a zarazem przyjaciółki od serca dzielą się swoimi radościami i smutkami. Z dumą patrzą jak dorastają ich pociechy. Liczą, że pewnego dnia wielka przyjaźń chłopca i dziewczyny przerodzi się w miłość. Kiedy nadchodzi ten długo wyczekiwany moment obie rodziny przyjmują to jak coś zupełnie naturalnego. W końcu ich dzieci od zawsze spędzały ze sobą cały wolny czas i jedno nie mogło długo żyć bez drugiego. Sielankowy obrazek burzy jednak dźwięk telefonu, który w nocnej ciszy rozbrzmiewa w obu domach. Okazuje się, że Emily zmarła od kuli rewolwerowej a ranny w głowę Chris trafił do szpitala. W toku prowadzonego śledztwa okazuje się, że dziewczyna była w jedenastym tygodniu ciąży, a na broni, z której zginęła większość odcisków palców należy do jej chłopaka. Chris trafia do aresztu oskarżony o morderstwo. Rozpamiętując zdarzenia ostatniej nocy, jak i wszystkie wcześniejsze sytuacje, chłopak zastanawia się nad uczuciami, które żywili do siebie. Dla niego związek z Emily był czymś naturalnym. Kochał ją od zawsze i zrobiłby dla niej wszystko o cokolwiek by go poprosiła. Kiedy nadszedł odpowiedni czas chciał by przypieczętowali swoje uczucia aktem miłosnym. Jednak, jak się okazuje, dziewczyna widziała to zupełnie inaczej. Dla niej ich wielka przyjaźń podążała bardziej w kierunku uczuć braterskich. Oczekiwania zarówno ze strony rodziców jak i Chrisa nie pozwoliły jej na zejście z wytyczonej przez nich drogi. Niespodziewana wiadomość o ciąży zburzyła cały jej świat. Świadomość zawodu na twarzach rodziców i honorowe wyjście z sytuacji, którego należałoby się spodziewać ze strony chłopaka zmuszają ją do podjęcia drastycznej decyzji. Powołując się na ich wieloletnią przyjaźń i uczucia z nią związane wymusza na Chrisie pomoc w samobójstwie. Po raz kolejny pisarka podejmuje się trudnego tematu jakim jest miłość i to, ile jesteśmy w stanie zrobić dla ukochanej osoby. W toku rozgrywających się wydarzeń zadajemy sobie pytanie gdzie kończy się uczucie a zaczyna egoizm. Czy w imię miłości można oczekiwać od drugiej osoby spełnienia każdej prośby...nawet tej ostatecznej jaką jest śmierć?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niezwykle wstrząsająca i wzruszająca powieść. Trzyma w napięciu już od pierwszych stron. Autorka przedstawia historię dwóch zaprzyjaźnionych ze sobą mieszkających po sąsiedzku rodzin. Ich dzieci Emily i Chris już od chwili narodzin są nierozłączni, zawsze razem spędzają czas i rozmawiają o swoich sprawach. Wkrótce jednak spokój obu rodzin zostaje zburzony. Pewnej nocy dochodzi do tragedii, Emily ginie w wyniku postrzału a Chris poważnie ranny w głowę trafia do szpitala. Chłopak zostaje oskarżony o morderstwo. Zaczyna się śledztwo w sprawie czy tej tragicznej nocy dziewczyna została zamordowana czy popełniła samobójstwo. Chris nadal jest podejrzany. Co tak naprawdę wydarzyło się tej tragicznej nocy? O tym już w książce. Powieść przedstawia jak jedno wydarzenie wpływa na całe późniejsze życie. Tragedia, która dotknęła obie rodziny sprawiła, że ich przyjaźń już nie będzie taka jak kiedyś. Przyznam,że nie rozumiałam podejścia Emily. Dziewczyna nie miała źle w życiu, jedynaczka, uzdolniona plastycznie a myśli o zakończeniu życia. Nawet nie próbowała porozmawiać o swoich problemach,które ją spotkały z rodzicami czy z Chrisem (nie będę szczegółowo pisać o nich żeby nie zdradzić ważnych wątków książki) tylko od razu snuła domysły, że nie zostanie zrozumiana. Podobało mi się, że Jodi Picoult połączyła przeszłość i teraźniejszość w książce. Dzięki temu pozwoliła poznać historie bohaterów za to w teraźniejszości pokazała jak toczą się wydarzenia po tej tragedii i proces w tej sprawie. Podobała mi się postać adwokata Chrisa. Taki konkretny i nie dający się wyprowadzić z równowagi. W czasie czytania powieści w myślach chodziło mi pytanie czy dla ukochanej osoby można spełnić każde życzenie, nawet jeśli jest ono wstrząsające i od samego myślenia wprawia w przerażenie? To co lubię u autorki to narracja. Wydarzenia są przedstawione z punktu widzenia każdego z bohaterów. Polecam osobom lubiącym powieści obyczajowe na trudne tematy, fanom autorki i osobom, które jeszcze nie poznały pisarki a mają taki zamiar.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chris i Emily znają się od urodzenia. Ich rodziny mieszkają po sąsiedzku, dzieci są nierozłączne. Na początku ich znajomość jest czysto przyjacielska, później przeradza się w miłość. Lecz pewnego dnia trafiają obydwoje do szpitala. Niestety dziewczyna nie żyje, chłopak - z ranami nie tylko ciała - trafia do więzienia. Samobójstwo czy morderstwo - wszyscy się nad tym zastanawiają, a na odpowiedź trzymającej w napięciu książki trzeba poczekać do ostatnich stron powieści. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Home / Książki / Literatura piękna / Jodi Picoult / Karuzela uczuć 0 Okładka książki Karuzela uczuć Karuzela uczuć Autor: Jodi Picoult szczegółowe informacje 7.54 (1514 ocen i 184 opinie) Kup książkę Kup audiobooka Kup ebooka Opcje edytuj książkę dodaj prywatną notatkę Opis książki Wciągająca i trzymająca w napięciu powieść o dramacie dwóch rodzin.Przez osiemnaście lat rodziny Harte'ów i Goldów mieszkały po sąsiedzku, dzieląc ze sobą wszystkie radości i smutki życia. Ich dzieci były nierozłączne od kołyski, Chris i Emily wychowywali się razem, a więź między nimi stawała się coraz silniejsza. Może nawet zbyt silna... Kiedy nocną ciszę w obu domach rozdarł dzwonek telefonu, ni... pokaż więcej Inne wydania W imię miłości The Pact Polecamy Najlepsza Jedenastka Wszechświaty. Pamięć Przekręt. Futbol i zorganizowana przestępczość Szczęście pachnące wanilią Wiadomość Dar Julii Wirusy Troje Uśmiech gekona. Azja jakiej nie znacie Witajcie w Rosji Gdzie jesteś, Bernadette Wszystko się spieprzyło, ale chyba będzie lepiej Zbrodniarz i dziewczyna Uparte serce. Biografia Poświatowskiej Moja Biblioteczka Na półkach: 2014, Posiadam, Przeczytane Kolejna książka, o której w zasadzie szkoda mówić. Ani pięknie napisana, ani dobrze przetłumaczona (nawet tytuł - "The Pact"!), ani ładnie wydana, ani rozwijająca... Plusem w zasadzie jest to, że przechodzi się ją w miarę bezboleśnie, z umiarkowaną przyjemnością. Historia dwóch amerykańskich przyjaźniących się i wychowujących razem dzieci rodzin i samobójstwa nastolatki, należącej do jednej z nich. Goldowie i Hartowie podświadomie dążą do połączenia rodzin i pchają dzieci w związek, który nieszczęśliwej Emily wydaje się niemal kazirodczy. Co z tego wynika? Jeśli macie ochotę, sprawdźcie sami, ale według mnie - nie musicie. To moja druga (choć pod względem chronologii pisania, pierwsza) książka Picoult. Zachwycona świetnym "To, co zostało", sięgnęłam po "Karuzelę..." (swoją drogą, co za tytuł?!), ale jestem przekonana, że prędko do autorki nie wrócę. Czuję się zmęczona i niestety nawet nie jest to zmęczenie intelektualne, a znużenie materiałem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka trochu mnie rozczarowała. Akcja wciąga czytelnika od pierwszych stron lecz niestety później akcja zwalnia by pod koniec nieco przyspieszyć. Jest to książka która skłania do przemyśleń. Dwie rodziny bardzo sobie bliskie, dwoje młodych ludzi przyjaźniących się od urodzenia, dwie pary rodziców którzy widzą wspólną przyszłość swoich dzieci. Została tu zatarta linia pomiędzy przyjaźnią i miłością. Chris i Emily nie wiedzą kiedy zakochują się w sobie. Lecz czy Emily całując Chrisa którego kocha całuje "brata" czy chłopaka. Na dodatek ta ciąża tuż przed wyborem dalszej edukacji. I myśl która kłębi się w głowie dziewczyny czy nie zawiedzie rodziców, czy nie zmarnuje kariery Chrisowi. Nikt nie widzi że dziewczyna od dawna ma problem. Jeden nieostrożny "zakład" z przyjacielem w czasie dzieciństwa doprowadza do jednokrotnego molestowania dziewczynki co pozostawia ślad w jej psychice. A Chris tak bardzo zakochany w swojej dziewczynie/przyjaciółce że nie potrafi jej odmówić pomocy w popełnieniu samobójstwa. Sąsiedzi którzy byli sobie jak rodzina stają się teraz wrogami. Zachwycił mnie w książce sposób w jaki została przeprowadzona rozprawa (będąc ławnikiem miałabym pewno nie mały problem po której ze stron się opowiedzieć) jednak sytuacja z więzienia była dla mnie jakaś taka mało barwna. Książkę polecam jednak wg mnie trzeba się w nią dobrze wczytać gdyż nie jest to takie zwykłe czytadło.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najlepsza książka jaką przeczytałam w tym roku! Pozwala zobaczyć jak mocne uczucie może łączyć dwoje młodych ludzi . I ,że mimo błędów jakie popełniamy w życiu są na świecie osoby ,które zrobią wszystko dla swojej miłości ,choćby mając osiemnaście lat. Książka o problemie ,który dziś dotyka młodzieży. O milczeniu i zamykaniu się na świat co się może skończyć tragedią.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moja pierwsza przeczytana książka tej autorki i po prostu zachwyt i zakochanie:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie wiem czemu, nazwisko Jodi Picoult kojarzyło mi się zawsze z tanimi romansami. Nie mam pojęcia skąd mi się to wzięło, zapewne z pomyłki. "Karyzela uczuć" zupełnie mnie wciągnęła. Jest świetna, poruszająca i tajemnicza. Bardzo przyjemnie przeplatane wątki przeszły z teraźniejszym. Autorka rozbudza ciekawość i z pozoru banalną historię rozwija w niesamowitą opowieść

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna. Polecam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)