Recenzja książki: Twarz pod maską

Recenzuje: Katarzyna Krzan

SCHODAMI W DÓŁ

Jednym ze sposobów na konstruowanie fabuły jest poddawanie bohaterów próbom i doświadczanie ich na wszelkie możliwe sposoby, by co kilka stron tracili wiarę w siebie, ludzi, możliwość osiągnięcia szczęścia, spełnienia marzeń. „Twarz pod maską” Agnieszki Głowackiej bazuje właśnie na stopniowaniu niepowodzeń dwójki bohaterów – Joanny i Pawła.

Ona jest wychowana w bogatym domu partyjnego włodarza. Ojciec jednak nie darzy córki miłością, wręcz odpycha ją od siebie. Dziewczynka, pragnąc bezskutecznie zyskać aprobatę ojca, popada w uzależnienie od słodyczy, potwornie tyje, czym zyskuje sobie dodatkową niechęć ze strony ojca. On z kolei przychodzi na świat w biednej chacie jako jedno z wielu dzieci dwojga bezrobotnych i zupełnie obojętnych na los swoich potomków ludzi. Poprzez dom dziecka, poprawczak, handlowanie kradzionymi samochodami, kontakty z mafią, finansowe oszustwa, Paweł podąża ku wielkiej fortunie, stając się włoskim biznesmenem, podróżującym własnymi samolotami, kupującym kolejne domy w Europie. Wcześniej jednak poznaje Joannę, miłość swojego życia. Jednak na skutek przypadkowych wydarzeń, rozstają się, on nawet nie wie, że ma z dziewczyną dziecko. Tymczasem opuszczona Joanna, panienka z nie najlepszego, ale bogatego domu stacza się na samo dno, stając się prostytutką i narkomanką. Los i najbliżsi ludzie doświadczają oboje bohaterów w okrutny sposób. Jedno z biedy dąży ku bogactwu, drugie z bogactwa dąży do skrajnej biedy i upodlenia. Łączy ich jedno – córeczka, dla której są w stanie zrobić wszystko.

Powieść zatacza krąg, wraca do punktu wyjścia, czyli momentu, w którym zrezygnowany włoski magnat odwiedza ruiny swojego domu rodzinnego we wsi Sośnica. Tam dokonuje się gwałtowny zwrot akcji, odległe wątki splatają się wreszcie w jeden, akcja nabiera jeszcze większego tempa. Zarówno Paweł, jak i Joanna całe życie odgrywają przeróżne role, zakładają maski, nie są gotowi na szczerość i pokazanie prawdziwej twarzy nawet przed sobą. Bohater, egoistyczny, skrzywdzony przez los osobnik bez skrupułów, wywołuje jednak sympatię i współczucie, a jego wielka fortuna zdobyta w perfidny sposób nie budzi zazdrości.

Powieść Agnieszki Głowackiej obfituje w wydarzenia, jest świetnie skonstruowana, potrafi trzymać w napięciu i „wciągać” dzięki krótki zdaniom zapowiadającym przyszłe zdarzenia i konsekwencje aktualnych działań bohaterów. Mamy tu szeroki przegląd środowisk od biednej ludności wiejskiej, przez półświatek warszawskich złodziei, niemieckich prostytutek po tak zwany wielki świat bankierów i przemysłowców robiących interesy na całym świecie. Szczególnie interesujące są przepisy na robienie wielkich pieniędzy w nie zawsze legalny sposób. Tym bardziej, że fikcyjne wydarzenia przeplatają się tu z autentycznymi, dodając im prawdopodobieństwa.

Dużym walorem powieści jest jej współczesność. Książkę czyta się znakomicie dzięki wartkiej fabule i nieustannym zwrotom akcji. Duże wrażenie robi także znajomość jakże odległych od siebie środowisk. Dużym plusem jest doskonała konstrukcja fabularna, w której każde wydarzenie, każdy wątek odgrywa swoją rolę, nic tu nie jest przypadkowe, a całość świetnie przemyślana. To trzecia powieść Agnieszki Głowackiej, poprzednie ("Dżungla nienawiści" oraz "Dmuchawce") opublikowała rok po roku… Tempo pisania doskonale współgra u niej z dobrze wykonaną robotą.