Recenzja książki: Teresa od Dzieciątka Jezus. Mała droga karmelitanki z Lisieux

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Nie ma wątpliwości, że Teresa od Dzieciątka Jezus jest niezwykłą świętą. Potrafi zachwycić każdego swoją pokorą, ufnością, prostotą i niczym nieograniczoną miłością. M. Joulin prowadzi czytelnika „małą drogą” świętej z Lisieux. Rozpoczyna od opisu dzieciństwa, z którego dowiadujemy się o codziennym życiu Teresy, poznajemy jej głęboką żarliwość religijną, wrażliwość serca oraz serdeczność w kontaktach z biednymi. Z relacji autora wynika, że jako siedmiolatka przystąpiła do pierwszej spowiedzi, po czym została oddana do szkolnego internatu przy zakonie benedyktynek. Już wtedy doskonale rozumiała, że osiągnięcie wiecznej sławy nie wymaga głośnych czynów, lecz działania „cichego”, wynikającego ze szczerości serca.

Kolejne rozdziały bezpośrednio związane są z Karmelem. M. Joulin ukazuje łączność powołania Teresy z faktem wstąpienia do klasztoru ukochanej siostry Pauliny. Ogromna tęsknota wywołała ciężką chorobę nerwową, połączoną z majaczeniem i nierozpoznawaniem bliskich. Dopiero cudowne uzdrowienie pozwoliło przyszłej świętej podjąć dalsze wysiłki. Od dnia Pierwszej Komunii Świętej Teresa przestała się czegokolwiek lękać. Odczuwała silną więź z matką w niebie i Pauliną za murami klasztoru. Pogłębiała się w niej potrzeba modlitwy i głód eucharystyczny. W sercu zrodziło się pragnienie cierpienia.

Powołanie do życia kontemplacyjnego utwierdzało się coraz bardziej. M. Joulin opisuje trudności związane z uzyskaniem zgody na wstąpienie Teresy do klasztoru. Przełożony Karmelu reprezentujący biskupa kategorycznie odmawiał przyjęcia piętnastoletniej postulantki. Zgody odmówił również biskup. Teresa nie dała jednak za wygraną. By osiągnąć zamierzony cel przedłożyła swą prośbę papieżowi Leonowi XIII. Swoją upartością i celowością działania pokazała, że warto oddać wszystko dla Miłości.

W kolejnych rozdziałach autor przybliża czytelnikowi rozkład dnia w Karmelu, podział pracy i obowiązkowe modlitwy, szczegółowo opisuje okres nowicjatu Teresy, kiedy to wyznacznikiem jej nowego trybu życia była kontemplacja, wspólna modlitwa i wspólna praca. Coraz bardziej umacniała się w przekonaniu, że odnalazła właściwe miejsce. Z „Małej drogi karmelitanki z Lisieux” dowiadujemy się również o współpracy z Pauliną pełniącą urząd przeoryszy. Z tego właśnie okresu pochodzą pieśni religijne i poezje autorstwa Teresy a także zeszyty, które po jej śmierci złożyły się na pierwszą część autobiografii „Dzieje duszy”.

Zasadniczym elementem rozważań M. Joulina jest „mała droga” świętej z Lisieux. U jej początku leży pewność tego, że potężny Bóg przyjął postać bezbronnego dziecka. Teresa odkryła swoją małość, polegającą na całkowitym i bezwarunkowym uzależnieniu od Niego. Każde jej działanie i wszystkie postawy były realizacją „małej drogi”. Uwaga czytelnika zwrócona jest na jeszcze jeden szczegół, ubogacający biografię świętej: Teresa oddała się na ofiarę Miłosiernej Miłości Boga, chcąc w zamian otrzymać Jego samego na wieczność. Przeżywając próby wiary ofiarowała swoje wewnętrzne cierpienia w intencji niewierzących i grzeszników. Marzyła o misjonarstwie, chcąc „głosić Ewangelię w pięciu częściach świata aż po najbardziej odległe wyspy”.

Ostatnie fragmenty książki poświęcone są męczeństwu Teresy oraz zawierają ogólne informacje, świadczące o wielkości dzieła jej życia. Warto, by głębia „małej drogi ufności i miłości” dotarła do każdego – bez wyjątku – człowieka.