Recenzja książki: Tajemnica zamku grozy

Recenzuje: Damian Kopeć

Trzej Detektywi, czas się poznać

Seria powieści kryminalnych Przygody trzech detektywów nie należy do nowości rynkowych. Jej początki sięgają roku 1964, kiedy to ukazał się tom pierwszy serii zatytułowany Tajemnica Zamku Grozy (The Secret of Terror Castle). Pomysłodawcą cyklu był Robert Arthur Jr., który napisał dziesięć tomów. W wersji amerykańskiej cykl ten nazwano Alfred Hitchcock and the Three Investigators. Choć sam pomysłodawca serii powieści napisał tylko dziesięć książek (zmarł w 1969 roku), seria oryginalna liczy 43 tomy, opublikowane w latach 1964-1987. Cykl nadal rozwija się w niektórych krajach, gównie w Niemczech, a autorami kolejnych książek są pisarze piszący po niemiecku. W oryginalnej serii osobą wprowadzającą do książek, komentatorem i mentorem młodych bohaterów był sam Alfred Hitchcock (stąd tytuł serii). W rzeczywistości nie miał on specjalnego związku z tworzeniem wspomnianych książek, po prostu zgodził się za opłatą firmować je swoim nazwiskiem. Kiedy w 1980 roku Alfred Hitchcock zmarł, wydawnictwo Random House postanowiło zastąpić go Hectorem Sebastianem, fikcyjną postacią autora kryminałów. Od 1981 cykl był znany jako The Three Investigators Mystery Series. W polskim wydaniu, które odwołuje się do wersji niemieckiej, mentorem trzech detektywów jest tajemniczy reżyser filmowy Andy Chandler, twierdzący, że jest prawnukiem samego Sherlocka Holmesa. 

W Tajemnicy Zamku Grozy poznajemy nastolatków: Boba Andrewsa, Pete’a Crenshawa oraz Jupitera Jonesa. To trójka przyjaciół, mieszkających w sąsiadującym z Hollywoodem nadmorskim mieście Rocky Beach. Bob Andrews to przystojniak, typ prymusa, opanowany i odważny. Trochę pracuje w bibliotece, co daje mu łatwy dostęp do książek. Pete jest wysoki i muskularny, najbardziej wysportowany z całej trójki. Jupiter jest... krępy, błyskotliwy, bardzo inteligentny. Obdarzony świetnym zmysłem obserwacji. Do jego licznych zalet nie należy jednak skromność. Chłopcy wpadają na pomysł połączenia miłego z pożytecznym: zakładają agencję detektywistyczną, dzięki której mają nadzieję rozwiązywać ciekawe zagadki kryminalne. Wszystkich ich bowiem łączy pociąg do przeżywania fantastycznych przygód. Naturalnym kandydatem na szefa agencji jest Jupiter, który na wizytówce określa się jako Pierwszy Detektyw. Jego prawą ręką jest Pete, Drugi Detektyw. Bob odpowiada za dokumentację i analizy. Chłopcy mają różne cechy charakteru, odmienne mocne strony, dobrze się wzajemnie uzupełniają.

Pierwszym zadaniem, jakiego podejmują się młodzieńcy, jest praca dla angielskiego reżysera horrorów, pracującego w Hollywood i poszukującego do kolejnej produkcji prawdziwego domu nawiedzanego przez duchy. Chłopcom udaje się spotkać z Andym Chandlerem, bo to on jest owym filmowcem. Sprzyjającym im faktem jest dostęp do prawdziwego rollsa-royce’a. Jupiter wygrał możliwość korzystania z tego samochodu z wypożyczalni przez kolejnych trzydzieści dni, co staje się atutem debiutującej na rynku agencji.

Trzech Detektywów interesuje się domem, o których krążą niesamowite opowieści, znanym jako Zamek Grozy. Czy rzeczywiście tam straszy? - oto jest pytanie, na które próbują odpowiedzieć bohaterowie książki. Na własnej skórze przekonują się, że wchodząc do budynku, szybko traci się pewność siebie. Chłopcy liczą na to, że pierwsza udana sprawa może przynieść im tak pożądany na starcie rozgłos. Pomóc ma im w tym Andy Chandler, oczywiście o ile zdołają go przekonać swoimi działaniami.

Tajemnica Zamku Grozy jest bardzo sprawnie napisana. To świetnie dostosowana do młodych czytelników, wciągająca historia. Dziewczętom może tu trochę brakować postaci ich rówieśniczki, ale nie powinno to od razu dyskredytować książki w ich oczach. Historia jest opowiedziana ciekawie, sytuacje są niebanalne, akcja - dynamiczna i pełna nagłych zwrotów. Fantazja miesza się z realnym światem, przygody chłopaków są nieco odrealnione. Całość jest doprawiona nutką humoru i delikatnej ironii.

Jedną z zalet książek z cyklu Przygody trzech detektywów jest ich umiarkowana objętość. Taka w sam raz, by nie dłużyło się i nie znudziło, a jednocześnie by nie ukończyć książki zbyt szybko. Inną zaletą są atrakcyjne okładki. Podstawę zaś stanowią intrygujące historie godne młodego Alfreda Hitchcocka: nieszablonowe, dynamiczne, pulsujące rytmem fantastycznej przygody i niebanalnej zagadki kryminalnej.