Recenzja książki: Tajemnica ginącego lasu

Recenzuje: Justyna Gul

Eko-książka

Tysiące lat temu zdarzyła się miłość niczym z „Romea i Julii”. Ester, jedna z córek króla Gołdap, władcy jeziora, pokochała przystojnego księcia Karesa, syna i jedynego następcę Pani Lasu. Knowania najpiękniejszej z elfów, Gizeli, pałającej obsesyjną miłością do przystojnego młodzieńca doprowadziły do tragedii – Ester została ugodzona sztyletem Karesa, natomiast sam książę – otruty. Mimo, iż dzięki wodzie życia kochankowie przeżyli, to wzajemne oskarżenia dwóch światów zaowocowały krwawą wojną. Dopiero interwencja czarownic z Łysej Góry doprowadziła do „wielkiego rozejmu”, uzależniając jednocześnie światy od siebie. By nie umarł las, potrzebne jest ziarno życia, znajdujące się w głębinach jeziora. Z kolei świat elfów musi owo ziarno zasadzić, odpowiadając nie tylko za nawodnienie koryt rzek, ale i za dostarczanie brakującej w jeziorze soli jego mieszkańcom. Co jednak, kiedy z niewiadomych powodów zarówno las, jak i rzeki  ulegają degradacji? Na to pytanie będzie musiał odpowiedzieć Jerzy Miosga, a jego książka „Tajemnica ginącego lasu” jest fascynującą wyprawa w krainę elfów, gnomów i innych stworzeń, które wydają się istnieć tylko w bajkach oraz w głębinę jeziora, którym rządzi od wielu lat król Gopło. Niezwykle odpowiedzialne zadanie stoi przed dwunastoletnim Tomkiem i jego przyjaciółmi, muszą oni bowiem zdobyć ziarno życia, by można było zasadzić je w lesie. Jeśli misja skończy się niepowodzeniem, przyroda umrze, a bez zdrowotnej siły drzew zginą również elfy. Co więcej, równowaga pomiędzy dobrem a złem zostanie zachwiana także w świecie ludzi, rozpoczynając panowanie duchowej ciemności. Na to właśnie liczy Zły, pan ciemności, na usługach którego jest wiele mrocznych stworzeń, nie tylko ogary czy gnomy, ale i wilkołaki. Jego celem jest przejęcie kontroli nad światem i w tej materii zaczyna już osiągać pierwsze sukcesy. W niebezpiecznej misji towarzyszy dzieciom (niezupełnie oficjalnie) mały leśny elf Boki, a wyspa na środku jeziora staje się ich „windą” do świata wodnych stworzeń.  Dzierżąc w dłoniach prezent dla króla – skrzynkę z przyprawami, nie spodziewają się nawet, jakiej tragedii będą świadkami. Okazuje się bowiem, że Gołdap, wizytując wyschnięte koryta rzek, został zaatakowany i ugodzony zatrutą strzałą, a rany przez nią zadanej nie leczy nawet woda życia. Na dodatek taką bron wyrabiają wyłącznie elfy, zatem dzieci – jako ich wysłannicy – znajdują się w poważnym niebezpieczeństwie. Kto chce skłócić dwa światy i czyimi rekami się posłuży? Czy dzieci, podejmując się wyprawy na Łysą Górę po antidotum dla króla, zdołają powrócić na czas? Kim jest Pan Twardowski i gdzie książę Kares schronił się przed zemstą wodnego świata?Jerzy Miosga odpowie nam na te wszystkie pytania, gwarantując jednocześnie niesamowitą przygodę. „Tajemnica ginącego lasu”, choć adresowana do dzieci i młodzieży, powinna być również lekturą dla tych dorosłych, którzy nie wierzą w elfy i przestali  szukać magii  w codzienności. Przepiękne, barwne ilustracje przedstawiające bohaterów pozwalają w pełni poczuć się uczestnikami opowieści, historii pełnej pozytywnych wzorców osobowych i uczącej szlachetnych zachowań. Tomek jest przykładem odwagi i zdolności do poświeceń, a jego relacje z otoczeniem przekonują nas o wartości przyjaźni i istocie niesienia pomocy. Autor porusza ponadto nurtujący wielu problem ekologii, uwrażliwiając młodego człowieka na przyrodę, a starszym przypominając o tym, że świat ludzi i przyroda są ze sobą ściśle powiązane. Jeśli zatem lasy zaczną ginąć, zostanie zachwiana równowaga, a wówczas do głosu dojdzie ciemność…