Recenzja książki: Sprzedawca czasu

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Przeciekający jak woda przez palce czas jest największym problemem każdego człowieka. Będąc jednym z tematów dyskusji filozofów i naukowców, zmusza do zastanowienia się nad sensem ludzkiego życia oraz poszukiwania prawdy, dobra i piękna. Szybko mijające chwile uświadamiają przemijalność tego, w czym aktualnie uczestniczymy, czyniąc życie etapem w wędrówce przez Ziemię. Opublikowana nakładem wydawnictwa WAM przepiękna baśń o dziecięcej mądrości, dobroci i przyjaźni zmusza do zastanowienia się nad sensem ziemskiego bytowania, a także obliguje do przeżycia ziemskiego czasu w sposób mądry i twórczy.

Autorka prowadzi czytelnika na cudownej urody tereny, gdzie można spotkać dwumetrowego, oliwkowobrązowego, niejadowitego węża Eskulapa. Właśnie tam mieszka wuj Kai i Krzysia, do którego rodzeństwo przeprowadza się na dłuższy czas. Bieszczady – bo o nich tu mowa – kuszą rozzłoconymi słońcem lasami, cechującymi się naturalnością połoninami, bujną roślinnością oraz obecnością typowych dla tego regionu zwierząt. Cudowna uroda bieszczadzkich lasów, sanie, kulig i wilki – to sceneria godna pozazdroszczenia. Piękno krajobrazu zostaje jednak zasnute mgłą smutku, wywołanego śmiercią mamy i zagranicznym wyjazdem taty. Jak z trudną codziennością poradzą sobie dzieci? Ośmioletni bliźniacy zmuszeni są sprostać mnożącym się problemom bieszczadzkiego życia.

W swojej baśni Elżbieta Wojnarowska pokazała czytelnikowi znaczenie przyjaźni. Zrozpaczony i zbuntowany Krzyś ucieka z leśniczówki a w ślad za nim – na szczęście – wyrusza Kaja. Zmuszona jest ona przeżyć wiele przygód i jeszcze więcej trudności. Idąc przez zaczarowany las, spotyka niesamowite postaci: Człowiek Śniegu, Człowiek Niedźwiedź i wreszcie Sprzedawca Czasu to ci, dzięki którym Kaja osiąga zamierzony cel. Poświęcenie siostry dla brata jest tu bardzo mocno podkreślone.

Sprzedawca czasu przeznaczony jest dla dzieci i dorosłych. Poruszone w książce problemy są typowe dla współczesnych rodzin. Braku pracy, chorobie, śmierci i tęsknocie przeciwstawione zostały szlachetne przymioty: miłość, dobroć, przywiązanie, wrażliwość na potrzeby innych oraz gotowość do wyciągnięcia pomocnej dłoni. W baśni nie brakuje ciepła i mądrości, co sprawia, że wczytując się w jej treść, zatęsknić można za tym, co piękne i szlachetne. Przyciąga również szata graficzna: estetyczne ilustracje autorstwa Ewy i Jolanty Ludwikowskich cechują się stonowanymi kolorami, duży format książki i twarda okładka zachęcają do częstego sięgania po lekturę, prosty język i liczne dialogi dostosowane zostały do dziecięcych możliwości percepcji. Baśń, osadzona w mroźnej scenerii bieszczadzkich lasów, bez wątpienia spodoba się i dzieciom, i dorosłym.