Recenzja książki: Spotkania z Innymi Czytanki do edukacji międzykulturowej

Recenzuje: Justyna Gul

Inny, nie znaczy gorszy
Bycie innym wcale nie oznacza bycia gorszym. Niestety przykłady z codziennego życia zbyt często pokazują, że osoby wyróżniające się w jakikolwiek sposób wśród tłumu bywają lekceważone, obrażane, a nawet wykluczane ze społeczności, nie wspominając już o aktach agresji. W obliczu takiego zachowania szczególnie ważna staje się postawa rodziców czy nauczycieli, którzy powinni nie tylko zwracać dzieciom uwagę na właściwy sposób postępowania, ale także stanowić przykład na poparcie swoich słów.
W tej nauce społecznej tolerancji wobec drugiego człowieka czy też zrozumienia dla jego potrzeb pomóc może jedna z książek wydanych przez Wydawnictwo Impuls. „Spotkania z innymi. Czytanki do edukacji kulturowej” Przemysława Pawła Grzybowskiego z pięknymi ilustracjami Lucyny Fic to nie tylko doskonała lektura dla dzieci w wieku szkolnym, ale lekcja szacunku i zrozumienia w stosunku do ułomności czy jakiejkolwiek odmienności ludzi.
Zawarte w „Spotkaniach z innymi” teksty mogą doskonale służyć pomocą w prowadzeniu zajęć, a proste teksty zakończone podsumowaniem zawierającym morał, mogą stanowić wstęp do dyskusji o różnorodności świata i jego mieszkańców.
Przewodnikiem po tym nieco wyidealizowanym świecie jest Kamila zwana też Milą bądź Kamą. Ta zwyczajna dziewczynka, wielbicielka bogato ilustrowanych książek, jazdy na nartach i programów o zwierzętach jest obdarzona cudowną rodziną i za jej pośrednictwem spotyka różnych ludzi, zmieniających nasze patrzenie na otaczającą rzeczywistość. Kama poznaje osoby starsze, chore, niepełnosprawne, wyznające różne religie, a ich obecna sytuacja skłania do cofnięcia się w przeszłość, do wydarzeń, które znacząco wpłynęły na ich charakter czy poglądy. Dziewczyna przekonuje się też, ze niezależnie od wieku, koloru skóry czy ułomności wszystkie te osoby w takim samym stopniu pragną szacunku i miłości oraz na nią zasługują.
Mila przedstawi nam zatem pana Jacka, pradziadka swojego kolegi, który „jest chyba najdziwniejszym człowiekiem na świecie”. Okaże się, że ów mężczyzna dużo w swoim życiu wycierpiał- w trakcie wojny przebywał w obozie koncentracyjnym- dlatego też zachowuje się inaczej niż wszyscy. To jednak nie oznacza, że jest zły i, że należy go unikać. Traumatyczne wspomnienia z czasów Holokaustu ma też Dawidek z Izraela, który przyjechał do Polski by wziąć udział w Marszu Żywych, czyli spotkaniu ludzi pragnących pokoju na świecie. Niestety wrogość wobec Żydów trwa do dnia dzisiejszego, dlatego też konieczne jest uświadomienie sobie, że lepiej nie powtarzać nieprawdziwych opowieści, można bowiem kogoś bardzo skrzywdzić. Wraz z naszą przewodniczką odwiedzimy także jej babcie Marysie, co stanie się pretekstem do poruszenia kwestii związanych ze starością i problemami z nią związanymi. Katarynka z kolei poczęstuje nas cukierkami - jedyną cenną rzeczą którą posiada  ta starsza pani znaleziona przez policję na dworcu. Odwiedzimy ją wraz z Kamą i jej dziadkiem w domu opieki, gdzie przebywa też Pan Pawlak, przyjaciel dziadka z dzieciństwa, przekonując, że osoby niepełnosprawne i samotne potrzebują nie tylko opieki, ale i życzliwości i uśmiechu.
Autorzy poruszają także wiele innych problemów i przypadłości, zbyt często traktowanych jako pretekst do gorszego traktowania, wręcz dyskryminacji i brutalności. Poznamy cierpiącą na depresję ciocię Martę, muzułmankę Fatimę, która spotyka się z wszechobecną nienawiścią i podejrzeniami o terroryzm, bezdomnego pana Krzysia, którego schronieniem jest jedynie przystanek autobusowy bądź śmietnik oraz Olgę i Teresę, które połączyła miłość, a także wielu innych bohaterów- otyłych, biednych, chorych na raka, czy zarażonych wirusem HIV. Pomimo istotnych różnic, wszyscy oni mają jednak jedne wspólne pragnienie, a mianowicie chcą godnie żyć.
Mam nadzieję, że dzięki takim książkom jak „Spotkania z innymi” Przemysława Pawła Grzybowskiego będziemy w stanie zbudować most ponad wszelkimi uprzedzeniami i krzywdzącymi stereotypami, zaczynając od podstaw, czyli od najmłodszych. Może dzięki wpojonym im wartością i szacunkowi dla drugiego człowieka, już nigdy więcej nie powiemy, że to "ludzie ludziom zgotowali ten los”.