Recenzja książki: Solilandia. Pamiętnik wielickiego skrzata

Recenzuje: Sabinka

Któż z nas nie wierzył w skrzaty, krasnoludki czy choćby Mikołaja? Dziś jednak coraz częściej za sprawą serwowanych przez telewizję opowieści dzieci wierzą również w przeróżne stwory i potwory, bajkowe istoty, które ani nie wyglądają szczególnie ciekawie, ani nie są szczególnie dobrze wychowane, nie wnoszą też w życie naszych milusińskich niczego dobrego.

W obliczu takiego stanu rzeczy cieszyć musi fakt, że jest jeszcze wielu autorów, którzy chcą, by nasze dzieci rozwijały wyobraźnię, fantazjowały, lecz niekoniecznie na przykładach odrażających postaci. Wspaniałą pisarką o doskonałych pomysłach okazała się Beata Kołodziej. Kraina soliludków ukazana w jej książce Solilandia. Pamiętnik wielickiego skrzata okazała się fascynująca, kusząca, ale przede wszystkim - ogromnie gościnna ...


Sollilandia to baśniowa kraina, do której przez przypadek trafiają wieliccy górnicy. Znajdują oni niezwykle cenny skarb - pamiętnik wielickiego skrzata - Solinka. Odkrywają tajemnicę podziemnej krainy, którą zarządza Skarbnik, a zamieszkują go małe i pracowite skrzaty zwane soliludkami. Skrzaty to bardzo wesołe i rodzinne postaci, na co dzień ciężko pracujące i wykonujące swoje zadania jak najlepiej.

Solinek opowiada na łamach swojego pamiętnika o wielu zdarzeniach, które miały miejsce w jego krainie. Były to piękne przygody, w których narrator odkrywał tajemnice Solilandii, opowiadał także o z Solizaurach i Fąflach... Niestety, wszystko co dobre i szczęśliwe kiedyś się kończy. Tej baśniowej, podziemnej krainie zagraża ogromne niebezpieczeństwo. Czy uda się ocalić skrzaty? Czy nasi bohaterowie będą mogli im pomóc?

Muszę przyznać, że Pamiętnik wielickiego skrzata to lektura fascynująca. Mój syn wysłuchał jej w bardzo krótkim czasie. Skupił się głównie na małych skrzatach, na ich problemach i radościach. Był spokojny i zasłuchany. Rewelacyjnym dodatkiem, który ogromnie trafił w jego gust, okazała się legenda o pierścieniu księżnej Kingi.

Książkową krainą zamieszkuje plejada barwnych postaci. Mamy tu bowiem skrzaty, małe, zielone stwory zwane soloniami, mamy też Fąfle, które okazały się najwspanialszymi i najukochańszymi stworkami. Można być pewnym, że szybko skradną one serca dzieci, ale i dorosłych czytelników. Te cudowne, kolorowe futrzaki, chętnie pomagają - nawet, gdy się ich nie przymusza, zaś ulubionym ich zajęciem jest sprzątanie.

Beata Kołodziej ma niesamowite wyczucie rytmu opowieści. Doskonale wie, kiedy skończyć daną historię lub wątek, by dziecka nie znudzić, a także kiedy wprowadzić wspaniałe nowe postaci, by od nowa wzbudzić zainteresowanie młodego czytelnika. Do tego posługuje się językiem prostym przystępnym, zrozumiałym dla dzieci.  Niespostrzeżenie, bardzo dyskretnie w narrację wplata rozmaite motta i dobre rady, z których dzieci z pewnością skorzystają. Co ważne - autorka tworzy swą historię tak, by również dorośli mogli czerpać przyjemność z jej lektury.

Dodatkowym atutem książki - co szczególnie ważne w przypadku literatury dla najmłodszych - jest zachęcająca okładka, a także piękne ilustrację, które bardzo dokładnie obrazują treść książki. Miłą niespodzianką będzie ukryta w książce płyta CD, w której wita nas niezwykle miły Skrzat, wskazujący drogę do dalszych przygód. Możemy wraz z nim obejrzeć Solilandię, podziwiać teledysk, posłuchać fragmentów książki, nauczyć się piosenki, a gdy znudzi nam się wędrówka, Skrzat pozwoli nam poukładać puzzle dla odprężenia. Na płycie znajdziemy również galerię zdjęć z kopalni soli w Wieliczce.

Podsumowując: z całą pewnością wszyscy czytelnicy spędzą w Krainie Solilandii przemiłe chwile. Najpewniej też będą chcieli do niej powracać nie raz i nie dwa. Warto książkę Beaty Kołodziej polecić przede wszystkim przedszkolakom i ich rodzicom, choć myślę, że i nieco starszym dzieciom powinna ona przypaść do gustu.