Recenzja książki: Smocza żona

Recenzuje: Danuta Awolusi

Ula Gudel powraca z trzecią częścią cyklu Dziewczyna bez imienia. Smocza żona to monumentalna opowieść o władzy, przeznaczeniu i tajemniczej sile, która splata losy bohaterów. Z jednej strony kusi epickim rozmachem, a z drugiej zanurza czytelnika w intymnych przeżyciach postaci. Wchodzimy w świat pełen intryg politycznych, pradawnej magii i nieoczekiwanych sojuszy. Jakie tajemnice skrywa Widmowy Las? I czy Eli, Ha'akon i Temina podołają przeznaczeniu?

Eli, niegdyś anonimowa dziewczyna, teraz księżniczka Berenike, musi objąć tron w kraju Azzgotów. Warunkiem powodzenia sojuszu jest jej podróż do króla Ha’attika, jednak droga, którą obrała, wiedzie przez mroczny Widmowy Las. Czym jest?

Serce leśnej puszczy chroni potężna magia, która pozostawia trwały ślad na każdym, kto odważy się zapuścić w głąb leśnej kniei.

Te słowa idealnie oddają niepokój, jaki towarzyszy niezwykłej, pełnej przygód wyprawie. Eli nie podróżuje sama. Towarzyszą jej Ha’akon - wojownik i strateg, który nieustannie balansuje między uczuciem do Eli a obowiązkiem wobec swojego ludu. Jest brutalnie skuteczny, ale i pełen sprzeczności. U jej boku tkwi również zielarka Temina, której umiejętności są zdumiewające oraz zastęp wojowników. Każde z nich ma swoje motywacje, lecz żadne nie jest w pełni świadome tego, co ich czeka.

Ula Gudel kolejny raz po mistrzowsku splata elementy klasycznej fantasy z narracją o dojrzewaniu i odkrywaniu własnej tożsamości. Eli nie jest już dziewczyną, którą poznaliśmy na początku cyklu. Przeszła długą drogę od anonimowej postaci do kobiety gotowej objąć rządy:

To Berennike najpierw poderwała ich do rebelii, sama dała przykład poświęcenia, które gotowa jest ponieść w imię honoru.

Jej siła tkwi w niezłomności, ale też w gotowości do kompromisu.

Smocza żona to nie tylko opowieść o władzy i przeznaczeniu, ale także o tym, jaką cenę płaci się za wybory, których dokonało się w przeszłości. Postaci wykreowane przez Gudel wyróżniają się złożonością charakterów i autentycznością. To wielka frajda obserwować ich kolejne poczynania i decyzje.

Co w tej powieści wciąga najmocniej, obok postaci? Tajemniczy Widmowy Las, w którym magia pulsuje życiem, a każda decyzja ma swoje konsekwencje.

Ula Gudel ma świetny warsztat, co było widać już w debiucie. Opisy są plastyczne, a dialogi – żywe i prawdziwe, co sprawia, że czytelnik niemal czuje pod stopami ziemię Azzgotu. Proza Gudel przypomina klasyczne opowieści o władzy, zdradzie i honorze, ale jednocześnie tchnie świeżością i nową energią.

Smocza żona to książka, która zachwyci zarówno wielbicieli klasycznej fantasy, jak i tych, którzy szukają w literaturze głębi emocjonalnej oraz złożonych postaci. Naprawdę polecam. Kapitalna trylogia!

Tagi: fantastyka