Recenzja książki: Śmiercionośne fale

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Jeśli książka Las Zębów i Rąk sprawiła, że serce czytelnika zaczęło szybciej bić, Śmiercionośne fale wzbudzą zdecydowanie więcej gwałtownych emocji. Drugi tom cyklu Carrie Ryan jest jeszcze bardziej mroczny, przerażający, ale - co najważniejsze – jeszcze bardziej wciąga i pochłania bez reszty uwagę czytelnika.  Śmiercionośne fale to doskonały przykład fantastyki z elementami romansu na najwyższym, światowym poziomie.

Gabry, córka Mary - kobiety, którą czytelnicy znają z pierwszej części trylogii, mieszka wraz z matką w latarni morskiej w małym miasteczku o nazwie Vista. Życie Gabry upływa spokojnie, jeśli można mianem spokoju nazwać czasy, jakie nastały po Powrocie. Pewnej nocy Gabry wraz z grupą przyjaciół wychodzi poza Barierę, by spędzić trochę czasu w opuszczonym, mrocznym, a przez to niezwykle atrakcyjnym wesołym miasteczku. Wydarzenia przybierają jednak bardzo niekorzystny obrót. W lunaparku pojawia się bowiem Roznosicielka. Młodzież bawiąca się za Barierą nie ma w obliczu takiego niebezpieczeństwa żadnych szans. Kilka osób zostaje natychmiast zarażonych, a Catcher, chłopak Gabry, także pada ofiarą Mudo.

Gabry przedostaje się do latarnii i szczęśliwym zbiegiem okoliczności udaje jej się uniknąć kary za przekroczenie Bariery. W życiu dziewczyny następują jednak poważne zmiany. Matka postanawia wrócić do rodzinnego miasteczka i pozostawia Gabry opieknę nad latarnią oraz oczyszczanie plaży z ciał Nieuświęconych. Dziewczyna rozpaczliwie szuka wsparcia. Rozpacza po utracie chłopaka i odejściu matki. Na jej drodze pojawia się jednak tajemniczy przybysz, Elias, który zaczyna pomagać Garby w najtrudniejszych dla niej chwilach. Dziewczyna z przerażeniem dochodzi do wniosku, że jedynym sposobem, by ocalić siebie i Catchera jest wędrówka w głąb Lasu Zebów i Rąk.

Śmiercionośne fale to znakomicie skonstruowana powieść, która jednocześnie przerazi, jak i wzruszy niejednego wielbiciela literatury grozy. Oprócz mrocznego wątku zniszczenia oraz wszechobecnej katastrofy, pojawia się także w powieści nadzieja. Bohaterowie, chociaż żyją w nieustającym napięciu i balansują na krawędzi bezpieczeństwa, odnajdują w sobie także siłę, by kochać. To uczucie nadaje cel ich życiu, motywuje do działania i walki o każde, nawet najkrótsze chwile szczęścia. Autorka w swojej znakomitej powieści udowadnia, że nawet w obliczu zagłady zawsze pojawia się „światełko w tunelu”. Jest nim wzajemne zaufanie, bezinteresowna pomoc oraz miłość, która - jeśli jest szczera - pokona najwięszy nawet strach.

Tym, co zachwyci w powieści, jest wnikliwa analiza charakterów. Autorka z chirurgiczną wręcz precyzją opisuje kolejne etapy smutku, rozczarowania czy załamania nie tylko głównych bohaterów, ale także postaci drugoplanowych. Czytelnik wraz z bohaterami przeżywa chwile prawdziwej grozy, ale ma także okazję, by zakosztować momentów pięknych, romantycznych i w swoim uroku niepowtarzalnych.
Powieść Carrie Ryan to książka niezwykle dynamiczna. Jedno wydarzenie goni kolejne, a pojawiające się wątki poboczne nadają tylko publikacji dodatkowego smaczku. Śmiercionośne fale to - tak jak  Las Zębów i Rąk - powieść drogi, historia niebezpiecznej i straszliwej wędrówki nie tylko przez mrożące krew w żyłach miejsca, ale także wędrówki w głąb siebie. Bohaterowie podczas trudnej podróży przekonują się o swojej wewnętrznej sile, gotowości do poświęceń i determinacji w dążeniu do wyznaczonego celu. Walkę ze wszechogarniającą śmiercią wygrają bowiem tylko najwytrwalsi.

I chociaż wydawać by się mogło, że w swojej kategorii nie pojawi się powieść ciekawsza niż Las Zębów i Rąk, to  Śmiercionośne fale są dowodem na to, że wcale tak nie musi być. Drugi tom cyklu jest jeszcze mroczniejszy, jeszcze bardziej zawiły i zdecydowanie bardziej przerażający niż Las Zębów i Rąk. Autorka, stopniując wrażenia dostarczane czytelnikom w swoich powieściach, sprawiła, że z tym większą niecierpliwością i ciekawością czekać oni będą na ostatnią część znakomitego cyklu fantasy.