Recenzja książki: Siedem odcieni miłości

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Miłość to uczucie, na temat którego powstało chyba najwięcej dzieł kultury: obrazów, kompozycji muzycznych, poematów, opowiadań, powieści, inscenizacji teatralnych, operowych czy filmów, tekstów zarówno fabularnych, jak i dokumentalnych. O miłości postanowiły napisać również świetne polskie autorki powieści obyczajowych, literatury środka, książek dla dzieci i młodzieży. Historie kierowane przede wszystkim do młodych czytelników, które zebrane zostały w antologii Siedem odcieni miłości, zaskakują różnorodnością, oryginalnym podejściem do tematu i starannością w ukazaniu niemal wszystkich barw tego uczucia.

Złamane serca. Serca doświadczające pierwszej miłości. Serca leczące się z zadanej im krzywdy. Serca wypełnione nadzieją. Serca bojaźliwe. Serca odważne i pełne wiary. Serca młodych, zwykle nastoletnich dziewcząt, które dopiero odkrywają, co to znaczy kochać. 

Siedem znakomitych polskich autorek: Lilianna Fabisińska, Joanna Jagiełło, Agnieszka Jeż, Barbara Kosmowska, Anna Onichimowska, Katarzyna Ryrych i Małgorzata Warda stworzyły zbiór opowiadań, które poruszają, wzruszają i skłaniają do refleksji. Każda bowiem historia okazuje się niezwykle wiarygodna – zupełnie, jakby przydarzyła się czytelnikowi albo komuś, kogo bardzo dobrze się zna. Nie ma w antologii górnolotnych słów. Nie ma lawendowych pól, księcia na białym koniu czy urokliwego domu z winnicą. Historie rozgrywają się na naszych podwórkach, a bohaterowie obdarzeni zostali cechami, podejściem do życia czy światopoglądem, który bliski będzie wielu z nas.

Warto zaznaczyć, że poziom opowieści jest bardzo wyrównany. Nie ma w zbiorku opowiadań słabych, nie ma historii, które po kilku stronach zarzucilibyśmy, by nigdy do nich nie wrócić. Owszem, niektóre z opowieści bardziej dotkną czytelnika, na dłużej zapadną w jego sercu, skłonią do głębszej refleksji. Nie oznacza to jednak, że tych nieco lżejszych historii, utrzymanych w pogodniejszym tonie, nie warto przeczytać. Każda opowieść zasługuje na lekturę. W każdej odnajdziemy cząstkę siebie, swoich przeżyć, doświadczeń lub historii bliskich nam osób. Oprócz podjętego tematu miłości, opowiadania łączy także happy end. Nieważne, jakie trudności przyjdzie bohaterkom przezwyciężyć, wszystkie ich zmagania prowadzą do upragnionego szczęścia – czy to w miłości, czy też w rozwiązaniu problemów rodzinnych.

Siedem odcieni miłości czyta się z autentycznym zainteresowaniem. Te krótkie formy – opowiadania liczą mniej-więcej czterdzieści stron – kumulują w  tak wiele emocji i zdrazeń, że można odnieść wrażenie, jakbyśmy zagłębili się w niezwykle dynamicznych, pełnych zwrotów akcji historiach. I chociaż momentami żałujemy, że tak szybko musimy pożegnać się z bohaterami, to rozwinięcie tych opowiadań do rozmiaru powieści, wypełnienie ich nadprogramowym balastem czy drugo- i trzecioplanowymi wątkami mogłoby odebrać wiele przyjemności z lektury.

Siedem odcieni miłości warto polecić dorastającym dziewczynom, nastolatkom kończącym szkołę podstawową, licealistkom i studentkom. Książka przypadnie jednak także do gustu młodym i nieco starszym matkom, które przecież także kiedyś przeżywały swoje pierwsze, nastoletnie miłości. A być może taka lektura – córki i matki – stanie się impulsem do zwierzeń i szczerej rozmowy o tym, o czym mówi się najtrudniej: o miłości.

Tagi: dla młodzieży