Recenzja książki: Rzeka

Recenzuje: Justyna Gul

Koszula Sokoła

Mówi się, że siła nie bierze się z mięśni, ale z serca oraz umysłu. Prawdę tę odnajdziemy już w Księdze Samuela, w starciu Dawida z Goliatem. W chrześcijańskiej ikonografii triumf Dawida symbolizował co prawda zwycięstwo Chrystusa nad Szatanem, ale istotne jest to, że biedny pasterz pokonał najlepszego wojownika Filistynów za pomocą sprytu. Czy jednak taka walka może być zwycięska dla dorastającego chłopca, który wychowywany był dotąd z dala od ludzi, od zła, które ze sobą niosą?

O tym, jak trudne jest dorastanie, co znaczy odwaga i honor i dlaczego ucieczka nie jest rozwiązaniem, przekonamy się podczas lektury powieści dla młodzieży Rzeka. To już kolejna książka Emilii Kiereś, opublikowana nakładem wydawnictwa Akapit Press, która pokazuje różnice pomiędzy dobrem a złem, piętnuje nieetyczne postawy oraz podkreśla znaczenie odpowiedzialności i prawego postępowania. Utrzymana w baśniowej konwencji historia porusza serca i uruchamia wyobraźnię, sprawiając, że czytelnik zaczyna doceniać znaczenie dobra, pojmuje trudy dorastania i zdaje sobie sprawę, że życie to sztuka wyborów – zarówno tych dobrych, jak i złych.

Poznajemy Kiliana, chłopca wychowanego przez matkę wśród gór i lasów. Jego ojciec zaginął podczas wojny, mimo licznych prób kontaktu nie udało się odtworzyć jego losów. Matka chłopca wciąż jednak wypatruje męża ze szczytu góry, milczeniem zbywając kolejne oddziały wojsk powracające w rodzinne strony. Jest przekonana, że Gideon z Gór powróci do niej i do swojego syna. Wszak jest wielkim wojownikiem – Sokołem…

Chłopiec bezradnie patrzy na cierpienie matki, dojrzewając do podjęcia decyzji  o wyruszeniu na Najwyższy Szczyt, z którego będzie miał lepszy widok na świat i, być może, z którego dojrzy swojego ojca. Na każdego przychodzi taka chwila, że chce wejść na Najwyższy Szczyt – mówi kobieta, wręczając synowi na drogę niezwykły podarunek. Haftowana koszula, jedna z dwóch, to skarb przekazywany z pokolenia na pokolenie. Nosi ją zawsze ojciec oraz najstarszy syn, zaś nazywana „sokolą koszulą” ponoć przynosi szczęście.

Być może odziewając syna w koszulę, o której krążą legendy, matka Kiliana wiedziała, że syn nie wróci prędko ze swej wyprawy. Widok ze szczytu góry okazuje się tak intrygujący, że chłopiec postanawia wyruszyć w daleki, cudowny świat, rozciągający się u podnóża skalnego masywu, obiecując odnaleźć ojca i wraz z nim powrócić do rodzinnej wioski. W drodze spotyka starego pasterza, który opowiada o potędze Gideona z Gór, którego wszyscy cenią za niezwykłą odwagę i prawość, a także sokoła, który będzie mu towarzyszył w tej niezwykłej wyprawie. A ta będzie pełna pokus i niebezpieczeństw, nie obędzie się też bez tragicznych wydarzeń, takich jak oskarżenie chłopca o przynależność do bandy rozbójników i utratę honoru.

Czy Kilian zdoła przezwyciężyć wszystkie trudności? Czy swoimi czynami zrehabilituje się w oczach ludzi, a przede wszystkim w oczach tego, na którym zależy mu najbardziej? Tego wszystkiego dowiemy się z lektury Rzeki Emilii Kiereś, powieści mającej walory edukacyjne, kształtującej właściwe, altruistyczne postawy i uświadamiającej konsekwencje popełnionych czynów. Mimo poprawnej kompozycji tekstu, wartko toczącej się akcji, brak nieco w książce świeżości i oryginalności. Kilian jako młody bohater intryguje swoją dojrzałością, zwraca uwagę głębia jego przemyśleń, jednak mimo tego nie można oprzeć się wrażeniu, że autorka nie do końca ma pomysł na tę postać. Nie zmienia to jednak faktu, że po powieść Emilii Kiereś sięgnąć warto, doceniając przy tym staranne wydanie które sprawia, że już samo obcowanie z książką staje się przyjemnością.