Recenzja książki: Rozmowy z dziećmi. Kazania niecodzienne

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Celem głoszenia kazań jest zarówno potrzeba, jak i chęć dotarcia do szerokiego grona słuchaczy. Koniecznością staje się więc dostępność i zrozumiałość słów wypowiadanych przez kaznodzieję. Ponieważ pod amboną stoją również dzieci, zadaniem głoszącego Słowo Boże jest uwzględnienie możliwości intelektualnych tej grupy wiekowej.

Książka „Rozmowy z dziećmi. Kazania niecodzienne” jest przykładem odpowiedzialnego potraktowania problemu. Ksiądz Józef Tischner, zwracając się każdej niedzieli do przedszkolaków, posługiwał się językiem prostym i zwięzłym, używał słów zrozumiałych przez dzieci. Trudne zwroty i wyrażenia zaczerpnięte z czytań przypadających na daną niedzielę dokładnie wyjaśniał, podając przykłady z codziennego życia. Wydarzenia biblijne porównywał do znanych dzieciom konkretnych sytuacji. W ten sposób wzbudzał ich zainteresowanie i prowokował do myślenia, co – jak wiadomo – przyczynia się do konkretnego działania. Wtedy najmłodsi słuchacze umieli umiejscowić samych siebie w gronie uczniów Chrystusa, a to z kolei przyczyniało się do szukania jak najlepszych rozwiązań w dążeniu do bycia coraz lepszym.

Elementem urozmaicającym i zarazem uzupełniającym był stary miś o imieniu Bartek, który z czasem stał się doskonale znany wszystkim dzieciom. Do ołtarza przynosił go najmłodszy ministrant, co dodawało uroku procesji kapłana z zakrystii do stołu Pańskiego. Nawet stwierdzenie: „Pan Jezus umarł także za misie” wydaje się zrozumiałym. Chodzi bowiem o to, że dla Chrystusa ważne jest wszystko to, co kocha człowiek.

Kazania zawarte w „Rozmowach z dziećmi” świadczą o dużych umiejętnościach autora oraz znajomości dziecięcej psychiki, która wymaga niezwykle umiejętnego i indywidualnego podejścia, a także delikatnego traktowania. Przyczyna powodzenia księdza „rewolucjonisty” tkwi również w zejściu z ambony z mikrofonem i wmieszaniu się w tłum dzieci (co w latach siedemdziesiątych XX wieku było nie lada wyczynem). Wywoływało to natychmiastową reakcję: najmłodsi słuchacze Słowa Bożego reagowali spontanicznie, otaczając kaznodzieję i kierując na niego nie tylko oczy, ale przede wszystkim -uwagę. Możliwość wypowiedzenia swojego zdania do mikrofonu napawała dumą i pobudzała do refleksji. Dzięki takiemu działaniu Słowo Boże trafiało do szeroko otwartych dziecięcych umysłów i serc, pociągając za sobą konkretne czyny.

W zamieszczonych w książce tekstach pięciu kazań ksiądz Józef Tischner cieszył się, że Pan Jezus dla zbawienia wszystkich ludzi nie tylko umarł, ale i zmartwychwstał, przekonywał o bezwarunkowej konieczności ciągłego przebaczania, ganił okropne uczucie, jakim jest ludzka zazdrość, namawiał do ustawicznego nawracania się i podkreślał niezmienną wartość przyjaźni. Całości dopełniają trzy opowiadania, uwypuklające najważniejsze ludzkie wartości i ułatwiające zrozumienie jakże trudnych prawd chrześcijańskiego życia.

Niech „Rozmowy z dziećmi” przyczynią się do wzrostu każdego z uczniów Chrystusa, bowiem troska o dobro i świętość Kościoła jest wspólną troską wszystkich Jego wyznawców.