Recenzja książki: Primadonna

Recenzuje: mrowka

W Szkole Gwiazd, instytucji powołanej do istnienia przez Cindy Jefferies, wciąż dzieje się coś interesującego. Nie może być inaczej: Szkoła Gwiazd przygotowuje młodych ludzi do pracy w show-biznesie. Niektórzy będą w przyszłości muzykami, inni – wokalistami, reżyserami dźwięku czy choreografami.

Szkoła Gwiazd ma umożliwić młodzieży start w estradowe życie i przygotować bohaterów do ciężkiej pracy. Marzenia o sławie muszą tymczasowo ustąpić harówce. W Szkole Gwiazd nie ma taryfy ulgowej – trzeba przykładać się do przedmiotów ogólnokształcących, a także zajmować się sferą artystyczną.. Kolejne występy, koncerty, próby i castingi nie mogą zdezorganizować nauki. Wprawdzie nauczyciele są nastawieni do swoich podopiecznych życzliwie, ale nie wolno nadużywać ich cierpliwości. Młode gwiazdy nie powinny być zblazowane, pycha jest w szkole marzeń wykluczana.

Bohaterkami „Primadonny” są sławne bliźniaczki i modelki – Lolly i Pop. Dwie dziewczyny od najmłodszych lat przyzwyczajone do błysku reflektorów i fleszy dostały propozycję nagrania singla. Lolly podchodzi do nowego zadania profesjonalnie: ćwiczy głos i uczy się wybranych przez wytwórnię piosenek. Jej siostra, Pop, upaja się wizją sukcesu. Wyszukuje sobie coraz to nowe zajęcia, między innymi ćwiczy przeprowadzanie i udzielanie wywiadów. Mimo ostrzeżeń ze strony koleżanek i nauczycieli, Pop nic nie robi sobie z wizji niepowodzenia – uważa, że da sobie radę bez żmudnej pracy. Póki co – snuje marzenia dotyczące przyszłości. Powrót do rzeczywistości będzie dla niej na pewno bolesny – czy Pop uda się nadrobić wszystkie zaległości? Cindy Jefferies udało się stworzyć cykl przyciągający młode czytelniczki. To historie dla nastolatków, którzy w wyobraźni widzą siebie na scenie i chcieliby poznać przeżycia młodych gwiazd.

Książki Jefferies pozwalają odbiorcom zatopić się w marzeniach i odkryć bajkowy fantastyczny świat. Ale przyjemność płynąca z lektury nie jest jedyną zaletą serii. Korzyści z tej książki jest znaczni więcej – w „Primadonnie” bowiem sporo jest elementów quasi-dydaktycznych. Dziewczyna chcąca zostać gwiazdą zapomina o podstawowych obowiązkach, zaczyna zadzierać nosa i kaprysić, przestaje się liczyć z innymi zanim jeszcze zyska uznanie. Upojona wizją gwiazdorskiej przyszłości ignoruje szkolne tu i teraz. Krzywdzi wszystkich i sprawia im przykrość. Do opamiętania przychodzi, gdy na naprawę błędów jest już za późno. Są książki Jefferies dynamiczne i wciągające, są też – przynajmniej część dziewiąta,

„Primadonna” – trochę przewidywalne. Nakreślane tu wydarzenia rodem z uczelni dla przyszłych geniuszy muzycznych pozwalają odbiorcom zatopić się w lekturze i marzeniach. Prezentuje autorka nastolatkom niecodzienne przygody, wpaja im zasady zachowania prowadzące do profesjonalizmu – rzetelność, zaangażowanie, determinację czy zaskakującą może w takim zestawieniu skromność. Nawet dla polskich czytelników cykl „Szkoła Gwiazd” okaże się interesujący: w nim ziszczają się najbardziej śmiałe pragnienia. Czego chcieć więcej?