Recenzja książki: Poradnik pozytywnego myślenia

Recenzuje: madziusia

Poradnik pozytywnego myślenia to tytuł doskonale znany nie tylko molom książkowym, ale również znawcom i miłośnikom kina. To właśnie na podstawie książki Matthew Quicka powstał zasypany nagrodami film pod tym samym tytułem. W role główne wcielili się Bradley Cooper oraz Jennifer Lawrence.

Główny bohater książki, Pat, po czteroletnim pobycie w zamkniętym ośrodku psychiatrycznym wraca do rodzinnego domu i próbuje odnaleźć się w rzeczywistości, która na skutek upływu czasu diametralnie się zmieniła. Pat wyznaje zasadę, że życie to film, a każdy film przecież kończy się happy endem. Dlatego nasz bohater podejmuje kilka postanowień, które pozwolą mu odzyskać żonę, Nikki. Na jego drodze niespodziewanie pojawia się zwariowana, nieco ekscentryczna Tiffany, która - jak się okazuje - ma z nim wiele wspólnego…

W powieści na szczególną uwagę zasługuje dobrze przygotowany portret psychologiczny głównego bohatera. Nie jest łatwo stworzyć wiarygodnego, dorosłego bohatera o umyśle dziecka i prowadzić narrację z jego perspektywy. Quickowi się to udało znakomicie. Pat rozbraja swoją naiwnością, sposobem postrzegania świata i problemów. Można go podziwiać za optymizm i samozaparcie w dążeniu do wyznaczonego celu, które niejednemu człowiekowi mogłyby się przydać. Również Tiffany okazuje się nietuzinkową postacią, pełną sprzeczności spowodowanych jej niełatwymi przeżyciami.

Powieść wywala całą gamę pozytywnych emocji, bo w końcu tytuł do czegoś zobowiązuje. Czyta się ją lekko i z przyjemnością. Nużące są jedynie opisy futbolu, które można jednak tylko szybko przebiec wzrokiem. Jest ich w powieści, niestety, stanowczo zbyt dużo.

Poradnik pozytywnego myślenia to powieść o powracaniu do życia z pustki, o odradzaniu się człowieka po przejściach, o ponownym zrozumieniu świata i zmian, jakie nastąpiły. To również książka o miłości, ale nie tylko tej romantycznej. Mamy tutaj bowiem do czynienia z silną miłością rodzicielską i braterską, które pomagają głównemu bohaterowi stanąć na nogi.

Film ma, niestety, niewiele wspólnego z książkowym pierwowzorem. W ekranizacji spłycone zostały tak ważne aspekty, jak chociażby trudna relacja na linii ojciec - syn. Różnice w fabule rekompensuje tylko świetna gra aktorska. Słabostki filmu świadczą jednak o tym, że i w tym wypadku - podobnie jak w przypadku większości ekranizacji - warto naukę pozytywnego myślenia rozpocząć od książki.