Recenzja książki: Podróżniczka

Recenzuje: Katarzyna Krzan

W trzecim tomie serii Diany Gabaldon główna bohaterka, Claire, dowiaduje się od przyszłego zięcia, że Jamie jednak przeżył bitwę! Ma więc dwa w jednym: zeswatała córkę i zdobyła potwierdzenie, że udało się zmienić bieg historii. Kolejna część, a dopiero teraz pada ta sensacyjna wiadomość. Dla zabicia (nomen omen) czasu znów cofamy się razem z bohaterką do niedalekiej tym razem przeszłości, by zobaczyć, jak radziła sobie przy porodzie, a potem przy wychowaniu niezwykłej córki, Brianny. Na kilkudziesięciu stronach rozczulamy się jej słodkim wyglądem, karmieniem piersią, a także odbudowujemy wreszcie więź z mężem Claire. Facet jakoś pogodził się z bajeczką o tym, że jego żona cofnęła się w czasie. Jest w końcu historykiem, może ją przepytać i sprawdzić fakty.

Ale wróćmy do teraźniejszości, nie przeszłości czy zaprzeszłości, by poznać dalsze losy jej ukochanego. Leżał przykryty stosem trupów, ale cudem przeżył. Niestety, producenci chyba wymogli na autorce rzecz karkołomną, a zarazem bardziej „filmową”. Druidzi, wielebni, historycy, żołnierze, szkockie kilty. Wydawać by się mogło, że wystarczy. Ale gdzie tam! Autorka przenosi teraz akcję do Ameryki! Dzielny Jamie trafia jako niewolnik (jeniec wojenny) na amerykańską plantację... Zgadnijcie, kto go stamtąd uwolni? No, kto? Wojownicza Claire, która zna historię i wie, jakich pułapek należy unikać. Do tego jest pielęgniarką, poradzi sobie w każdych, najtrudniejszych nawet warunkach. Nadal nie wiadomo, jak przeskakuje w czasie. Kamienny krąg i samozwańczy druidzi to chyba za mało...

Przeraża widok kolejnych tomów na półce, bowiem te stają się coraz grubsze, co nie wróży dobrze cyklowi. Ile może pomieścić jedno życie bohaterki, nawet, jeśli przeżyte podwójnie w dwóch różnych wymiarach czasowych. Obawiam się, że autorka chciała koniecznie przepisać na nowo historię, czyniąc z niej przy okazji powieść erotyczno-przygodowo-romantyczno-historyczną. Można teraz opowiedzieć coś o historii powstania Stanów Zjednoczonych, o niewolnikach, plantacjach, dorzucić trochę afrykańskich wierzeń i obyczajów. Dzięki temu otrzymujemy interesującą opowieść - i cóż, że niespecjalnie wiarygodną? Żal tylko tej biednej Claire, żyjącej w bigamicznym związku. Jakim cudem jej się wszystko nie miesza? Dobrze, że ma wsparcie ze strony rodziny - oraz scenarzystów AXN.