Recenzja książki: Podróż kobiety
Recenzuje: kalina
Autorka "Podróży kobiety" była do pewnego momentu osobą spełnioną. Spełniła swoje marzenia - miała dobrą pracę, dom, męża, uczestniczyła też regularnie w spotkaniach kółka katolickiego. Jednak w pewnym momencie wszystko zaczęło się psuć. Kobieta stanęła na rozdrożu. Zaczęła się zastanawiać, kim naprawdę jest. W tych ciężkich czasach nagle doznała olśnienia. Doświadczyła pomocnej dłoni Boga. Odkryła też swój przewodnik po świecie duchowości - pisma Jana Pawła II, na które się w książce wielokrotnie powołuje. Teraz chce nam o swym olśnieniu opowiedzieć, żebyśmy jak ona znaleźli szczęście.
Tę spowiedź czytałoby się rewelacyjnie, gdyby nie pewne poważne minusy. Po pierwsze cały czas odnosi się wrażenie, że autorka nie tyle opowiada nam historię swojego zbliżenia do Boga, ile chce nawracać na siłę. Tak jakby chciała powiedzieć, że prawdziwy sens życia tkwi w głębokiej wierze katolickiej. Sama jestem wierząca, ale nikogo nie mam zamiaru nawracać i uważam taką postawę za bezsensowną. Istotą Boga jest przecież Dobro i Miłość, więc istnieje do Niego wiele różnych ścieżek. Można nimi kroczyć niezależnie od wiary, a nawet jej braku. Ateista pełen miłości do ludzi znalazł już drogę do Boga, choć nie zdaje sobie z tego sprawy. Drugim minusem są bardzo radykalne poglądy. Oto jak autorka opisuje jedną ze "strategii szatana w naszym świecie":
"W przypadku związków homoseksualnych preferowana jest nie różność, a podobieństwo (mężczyzna - mężczyzna lub kobieta - kobieta). Takie "zjednoczenie" nigdy nie może zaowocować w postaci dziecka, pozostaje bezpłodne. Homoseksualizm i wszelkie stwarzanie fałszywego poczucia bliskości mają efekt sterylizujący. Promują fałszywe zjednoczenie dwóch oddzielnych jednostek, zamiast zachęcać do prawdziwej komunii dwóch osób."
Cóż za wspaniałe słowa dla wszystkich nietolerancyjnych wobec homoseksualizmu! Ich bliskość nie jest prawdziwa, stanowi szatańską strategię. Tylko że według mnie jest to bzdura. Prawdziwa miłość i bliskość może się zrodzić zarówno między osobami homo- jak i heteroseksualnymi. Tak samo jak niezdolność do tworzenia prawdziwego związku nie zależy od orientacji seksualnej. A teraz jeszcze bardziej kontrowersyjny pogląd. Posłuchajmy:
"Niezależnie od tego, co mówią media, nauka i pełni najlepszych intencji ludzie w Kościele, antykoncepcja, sterylizacja, aborcja oraz dzieci z próbówki nie są błogosławieństwem nowoczesnej technologii. Są częścią planu szatana, by oddzielić twoje ciało od ducha i zredukować cię do wymiaru czysto fizycznego".
Jak można antykoncepcję stawiać na równi z aborcją?! Jak można nazwać ją dziełem szatana?! Wyobraźmy sobie kobietę, która nie chce mieć dzieci, nie ma instynktu macierzyńskiego. Zabrońmy jej antykoncepcji. Wkrótce zajdzie w ciążę. Co potem? Zdecyduje się na aborcję (o której sama autorka pisze, że jest złem) lub jeśli urodzi, jej dziecko będzie niekochane, niechciane, być może nawet bite. To będzie dopiero szatańskie zwycięstwo. Co do dzieci z próbówki - proponuję, żeby autorka powiedziała to prosto w oczy małżonkom, którzy od lat cierpią nie mogą się doczekać ukochanego potomka. Ciekawe, czy będzie tak odważna w ferowaniu wyroków...
Nie jest to bynajmniej książka zła. Fragmenty mówiące o Bogu jako Ojcu i wszechogarniającej Miłości są naprawdę piękne i nieraz szczerze się wzruszyłam. Jednak za często autorka ociera się o fanatyzm religijny. Lektura jest przeznaczona tylko dla katolików o radykalnych poglądach, którzy chcą pogłębić swoją wiarę i upewnić się, że ktoś inny podobnie myśli w kontrowersyjnych kwestiach. Pozostałych niezależnie od wiary (także katolików liberalnych jak ja) ta nachalność w nawracaniu na siłę i przekonanie, że "moje poglądy są jedynie słuszne" może odrzucić.
Kalina Beluch
