Recenzja książki: Podróż. Jak żyć wiarą w wątpiącym świecie

Recenzuje: kalina

Wyobraźmy sobie nasze życie jako podróż. Jej początkiem są nasze narodziny, a końcem oczywiście śmierć (końcem oczywiście ziemskiej podróży, ponieważ jeśli istnieje życie pozagrobowe, czeka nas droga ku wieczności). Cały odcinek między punktem początkowym a docelowym wypełniamy naszymi doświadczeniami, czynami, uczuciami. Ale czy zawsze wiemy, dokąd prowadzi ta droga? Jaki jest cel naszej podróży przez życie? A może z niektórymi z was jest tak, jak opowiada autor książki:

"Być może należycie do ludzi, którzy własne życie uważają jedynie za ciąg dobrych i złych zdarzeń, połączonych ze sobą luźno jak koraliki na sznurku. A może czujecie się jak liście w rwącym strumieniu, popychane przez siły, nad którymi nie mają żadnej kontroli. A może, jak wielu innych, nigdy nawet nie pomyśleliście o drodze, którą podróżujecie. Nigdy nie interesowało was, skąd przyszliście, dlaczego tu jesteście i dokąd zmierzacie."

Co warte jest życie bez sensu i celu? Niewiele, prawda? Jednak można łatwo to zmienić. Zaufać Bogu, że On nas prowadzi ścieżką ku wieczności. Nieprzypadkowo powołał nas na ten świat (miał przecież wybór - mógł nas nie stwarzać). Jest naszym najlepszym przyjacielem i chce nam pomagać. Największym dowodem Jego miłości było posłanie na świat swego syna Jezusa Chrystusa, żeby odkupił nasze grzechy i otworzył nam drogę ku zbawieniu. Jeśli zaufamy Bogu, nawet najdrobniejsze zdarzenia, choćby były nawet bolesne, trudne i dla nas na pierwszy rzut oka niezrozumiałe nabierają sensu - są nam przecież zesłane przez kochającego Stwórcę.

Billy Graham mówi o tym niezwykle przekonująco. Nie ma tu nachalnego nawracania na siłę czy przekonywania, że "tylko moja wiara jest jedynie słuszna". Nie popełnia błędu licznych kaznodziejów, którzy skupieni na Bogu nie potrafią dostrzec indywidualnych dylematów człowieka. Wręcz przeciwnie - odnosi się wrażenie, że pochyla się z troską, uwagą i życzliwością nad każdym z nas. Wiele jest odwołań do własnego doświadczenia, a także do pytań osób, które z nim rozmawiały (w celu rozwiania tych wątpliwości autor posługuje się zwykle cytatami z Biblii).

Książka jest pełna niezwykłego ciepła. Nie ma tu straszenia piekłem, szatanem czy tym podobnych tanich chwytów. Widać wyraźnie, że autor jest osobą życzliwą, dojrzałą wewnętrznie, pogodną, która osiągnęła pełnię harmonii z Bogiem i z ludźmi. Jak już mówiłam, nie próbuje nas nawracać na siłę. Po prostu opowiada nam o swojej wierze w Boga, o miłości Stwórcy do ludzi, której sam nieraz doświadczył. Jest w tym niezwykle przekonujący. Gdybym była niewierząca, na pewno pod jego wpływem nawróciłabym się i poszłabym za takim Bogiem, którego on mi przybliżył - Bogiem miłości, ciepła i przebaczenia. To chyba najlepsza rekomendacja. Po prostu klasa.

Kalina Beluch