Recenzja książki: Pierwszy dotyk ognia

Recenzuje: Damian Kopeć

Prądy błądzące w ciele  

Legenda Włada III Palownika zwanego Drakulą jest ciągle żywa, podobnie jak niektóre idee czy pamięć o wybranych osobach. Żyje dzięki literaturze i Bramowi Stokerowi, dzięki kolejnym ekranizacjom dziewiętnastowiecznej powieści. Sięgnęła po nią również Jeaniene Frost, autorka popularnego cyklu z gatunku urban fantasy, Nocna Łowczyni (Night Huntress). Powieść Pierwszy Dotyk Ognia (Once Burned) jest początkiem serii Nocny książę, osadzonej w świecie wyżej wspomnianej Nocnej Łowczyni. Dotychczas ukazały się trzy tomy tego cyklu: Once Burned, Twice Tempted, Bound by Flames. Czwarty został już zapowiedziany na blogu autorki.

Narratorką opowieści jest Leila Dalton, dwudziestopięcioletnia dziewczyna. Osoba niezwykła, która może porazić prądem i czytać z innych jak z kart, dotykając ich prawą dłonią. Samotna, bowiem tak jest łatwiej w przypadku daru, który przyniósł jej los. Jako dziecko przeżyła bliski kontakt z linią wysokiego napięcia, cudem przetrwała wielomiesięczną śpiączkę i poważne uszkodzenia układu nerwowego, a jako swoisty "gratis" dostała zestaw paranormalnych skutków ubocznych. Któż chciałby przebywać stale z osobą, która pod wpływem emocji może go niechcący „poczęstować” solidną dawką energii elektrycznej?! Dotykać Leilę może tylko Marty, jej cyrkowy partner. Marty nie jest jednak zwykłym człowiekiem. Nie jest nawet śmiertelnikiem. Jest wampirem, któremu prąd elektryczny specjalnie nie szkodzi.

Pewnego dnia do Leili zgłaszają się wampiry na czele z mało uroczym Jackalem. Proszą, by im pomogła, choć tak naprawdę jest to jedna z "propozycji nie do odrzucenia". W zamian pozostawią ją przy życiu, choć obietnice padające z ich ust nie mają żadnej mocy wiążącej. Grupa wampirów poszukuje jednego z nich, takiego, który potrafi kontrolować ogień. Dar widzenia Leili ma im w tym pomóc. Potrafi ona bowiem uchylić zasłony zarówno przeszłości, jak i teraźniejszości, a nawet przyszłości. Dziewczyna nie wie jeszcze, że celem jej poszukiwań jest sławny Vlad Dracula, a spotkanie z nim zupełnie odmieni jej dotychczasowe niełatwe życie.

Pierwszy Dotyk Ognia to powieść zdecydowanie dla kobiet. Nacisk położony jest w niej na romantyczną historię z Leilą w roli głównej. Romantyczną w sposób nowoczesny, czyli bogatą w opisy namiętności, pożądania, naturalistycznie i szczegółowo ukazanego seksu. Nie powinno nikogo szokować słownictwo w rodzaju: "fiut", "rżnięcie", "interes" czy "pulsowanie między nogami".

Książka ma dwie warstwy, jedną z nich jest wątek romansowy, drugą akcja, w której mamy liczne pościgi, zasadzki, zdrady, krwawą walkę. Dynamicznej akcji jest mniej, znacznie więcej niepokojów, rozterek i rozważań dzielnej i samodzielnej Leili. Jak na historie paranormalne przystało, logika miejscami jest traktowana dosyć luźno, większą rolę zdają się odgrywać silne emocje. Jeaniene Frost nie sięga w sumie po nowatorskie rozwiązania czy świeże pomysły. Sprawnie wykorzystuje klasyczne schematy, to, co sprawdzone i lubiane przez współczesne czytelniczki. Poza niezwykłymi umiejętnościami Leili spotykamy tu typową dla wampirów niezwykłą siłę, szybkość, zdolności telepatyczne, nadwrażliwość na światło dzienne czy srebro, a także słabość do erotycznych podbojów choć raczej pozbawionych namiastki zaangażowania emocjonalnego - ot, skupienie się tylko na ich fizycznym aspekcie.

Leila - silna, wyrazista osobowość - opowiada o sobie i wydarzeniach, w których bierze udział z ironią, dystansem, a nawet dawką czarnego humoru. Oto przykład: Gdyby nie to, że był niebezpiecznym wampirem o wciąż podejrzanych zamiarach wobec mnie, rozkoszowałabym się tym, że paląco atrakcyjny mężczyzna trzyma mnie za rękę. Czytelnicy uśmiechną się pewnie na słowa o paląco atrakcyjnym mężczyźnie.

Często nie jest łatwo ocenić pewne padające w powieści stwierdzenia. Można je bowiem potraktować jako rodzaj "mrugnięcia okiem", można uważać za jak najbardziej poważne. Frost lubi taką niejednoznaczność jak np. w wypowiedzi Vlada: Nie zabijam dla wypaczonej przyjemności. Robię to, żeby chronić swoich, bo raz stracone życie przepada na zawsze.

Nie oprę się przyjemności zacytowania kilku ciekawych sformułowań padających w książce. Cóż, na mnie działają one rozbrajająco: zmysłowy napór kłów, oczy jaśniejące jak szmaragdowe reflektory, kręcący (kogoś) brzuch, odezwanie się głosem ochrypłym od wspomnień. Jeśli chodzi o mój gust, książka staje się zdecydowanie ciekawsza, kiedy przyspiesza akcja, a nie kiedy Leilę ogarnia ogień pożądania czy zalewa fala tsunami rozterek.

Pewną, nie tak w sumie znaczącą wadą omawianego wydania książki, są liczne literówki - takie jak przykładowo cih zamiast ich. Błędy, które bez problemu wyłapuje przeciętny automatyczny korektor tekstu.

Powieść Pierwszy Dotyk Ognia jest napisana bardzo sprawnie. Na pewno potrafi wciągnąć - zwłaszcza osoby, które lubią towarzyszyć średnio dynamicznym przygodom (również erotycznym) samodzielnej, silnej i romantycznej młodej dziewczyny. Książka stanowi wprowadzenie do dłuższego cyklu, jej formuła gwarantuje solidną dawkę zabawy i emocji. Wymyślony świat daje odpowiednie możliwości jego długiego penetrowania. Pierwszy Dotyk Ognia czyta się szybko i miejscami z ciekawością. I o to chodzi w tego typu rozrywkowej literaturze.