Recenzja książki: Peter i Lena. Dwa opowiadania

Recenzuje: Anna Globisz

Peter i Lena to zbiór dwóch opowiadań Astrid Lindgren, bohaterami których są tytułowe dzieci będące rodzeństwem.

Pierwsza z historii, Ja też chcę mieć rodzeństwo, dotyczy czasów, kiedy Peter jeszcze jako jedynak bardzo pragnął mieć rodzeństwo. Oznajmiając mamie, że podobnie jak jego kolega, chciałby mieć braciszka lub siostrzyczkę, nie spodziewał się, że jego prośba zostanie tak szybko zrealizowana. Pojawienie się na świecie małej istoty to jednak nie tylko spacery z wózkiem w parku, lecz także konieczność dzielenia się uwagą, miejscem, czasem i miłością rodziców. Małemu Peterowi zaczynają doskwierać emocje znane chyba każdemu dziecku, które posiada młodsze rodzeństwo – zazdrość, brak zrozumienia i próba zwrócenia na siebie uwagi za wszelką cenę. Jak poradzą sobie z nimi chłopiec i jego mama?

Druga opowieść, Ja też chcę chodzić do szkoły, osadzona jest w czasach nieco późniejszych, kiedy to Lena, siostrzyczka Petera, jest już na tyle duża, by mogli się swobodnie razem bawić, nie zważając przy tym na nic ani na nikogo. Sielanka kończy się, gdy Peter zaczyna chodzić do szkoły. Dziewczynka, chcąc go naśladować, pewnego razu wyrusza wraz z nim, by obserwować, jak wygląda dzień z życia ucznia. Towarzyszy bratu na lekcjach, przerwach, przy obiedzie i na zajęciach w-f. Podgląda zachowania starszych i z entuzjazmem je naśladuje.

Opowieści zebrane w tym tomie oswajają dzieci z dwoma rodzajami pozornego opuszczenia, które dotkną je na konkretnym etapie rozwoju. Chodzi o moment, gdy przestają być jedynymi dziećmi rodziców, a także o chwilę, gdy rodzeństwo zostaje im „odebrane” przez szkołę. Te dwie sytuacje są dla dzieci niełatwe, lecz dzięki historiom Lindgren okazują się bardzo proste do obłaskawienia.

Język opowiadań jest bardzo prosty, a przy tym niezwykle plastyczny, odpowiadający dziecięcemu rozumowaniu. Dzięki niemu oraz dzięki pobudzającym wyobraźnię ilustracjom do książki, które stworzyła Ilon Wikland, młody czytelnik z łatwością upora się z ewentualnym lękiem, towarzyszącym mu w przeżywanych właśnie chwilach, oswajając tak szkołę, jak i pojawienie się w rodzinie młodszego rodzeństwa.