Recenzja książki: Pampiludki i tajemnice wiary

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Wydaje się, że o Bogu i wierze mówić jest łatwo. Jednak gdy dziecko zada nam szereg pozornie prostych pytań o odpowiedź jest bardzo trudno. Jak bowiem wytłumaczyć najmłodszym, czym jest wolna wola? Albo dlaczego powinniśmy nieść Bogu Chwałę? Z pomocą może przyjść wtedy książka Asi Olejarczyk Pampiludki i tajemnice wiary, która w jasny, ale też bardzo oryginalny sposób przybliża najmłodszym historie o wierze.

Pampiludki to mieszkańcy Pampilii. Właściwie tylko tyle się o nich z treści książki dowiadujemy. Zdecydowanie więcej o ich wyglądzie powiedzą czytelnikowi ilustracje Agnieszki Filipowskiej, na których bohaterowie do złudzenia przypominają dzieci – są tylko podobno dużo od nich mniejsi. Na kartach opowieści Asi Olejarczyk bliżej poznajemy dwa Pampiludki – Gideona i Alimemka. Pampiludki przyjaźnią się ze sobą, dużo rozmawiają, spędzają wspólnie czas i bardzo sobie pomagają. Jednak wszystko co robią – czy to świadomie, czy też nie – obraca się w kręgach wiary. Wszak całe nasze – jak i małych bohaterów – życie jest darem od Boga, zatem wszystko, co robimy, czynimy dzięki Niemu i dla Niego.

Rozdziałem, który szczególnie zapadnie czytelnikowi w pamięć, będzie z pewnością Gloria - autorka przybliża w nim pojęcie niesienia Bogu Chwały. Choć jest to najkrótsza ze wszystkich opublikowanych w książce opowieści, pozostaje tak pełna treści i tak błyskotliwie jest skonstruowana, że z chęcią będzie się do niej wracało. Mali czytelnicy dowiedzą się, czym jest Boża Chwała, a dorośli – czytając "między wierszami" – wezmą sobie do serca ważne prawdy, jakie przekazuje odbiorcom autorka.

Wiara w książce Asi Olejarczyk traktowana jest jako coś oczywistego, coś z czego powinniśmy być dumni, coś co przynosi nam każdego dnia radość, ukojenie i pomoc w trudnych chwilach. Pampiludki – niczym małe, dopiero odkrywające świat dzieci – wielu spraw (w tym kwestii wiary) nie rozumieją. Często poszukują rad u innych Pampiludków bądź tłumaczą je sobie nawzajem na prostych przykładach. Mali odbiorcy – czytając samodzielnie bądź z rodzicami – znajdą w książce wiele odpowiedzi, a niezrozumiałe dotąd zagadnienia staną się dla nich jasne.

Książka napisana jest prostym i bardzo przystępnym językiem. Ponieważ znajdujemy się w wymyślonej krainie – Pampilii – wiele słów i nazw również jest wymyślonych. Jest więc wioska „Wolna Wola”, góry „Ho-ho” czy jezioro „Chlup”. Pampiludki wołają do swoich zwierzaków „myny-myny” (zamiast np. „kici-kici”) i uwielbiają jeść pychopapkę. Wzbogaca to lekturę i sprawia, że czytelnicy mogą naprawdę poczuć atmosferę tego niesamowitego miejsca. Pampilia jawi się czytelnikowi jako przyjemna, pełna ciepła i serdeczności kraina. Dobro innych liczy się tu bardziej niż własna wygoda, a bezinteresowna pomoc to coś zupełnie normalnego i często spotykanego.

Pampiludki i tajemnice wiary to książka, która oprócz tego, że w jasny i przystępny sposób objaśnia wiele zagadnień związanych z wiarą, to dodatkowo daje także dobre i godne naśladowania wzorce zachowania i postępowania. Sprawnie skonstruowana i wciągająca opowieść nie narzuca w żadnym razie czytelnikowi jednej słusznej drogi. Pokazuje, że każdy ma wolną wolę, a umiejętne korzystanie z niej sprawi, że zarówno my, jak i najbliższe nam osoby będą szczęśliwe.

Książka opatrzona została pięknymi, dużymi i kolorowymi rysunkami, ilustrującymi treści kolejnych opowiadań. Rysunki ułatwią małym odbiorcom wyobrażenie sobie bohaterów czy przygód, jakie przeżywają. Przyjemność sprawi czytelnikowi także wertowanie książki i podziwianie ilustracji, które stanowią znakomite dopełnienie treści opowiadań.