Recenzja książki: Niewidzialni. Tajemnica Misty Bay. Tom I

Recenzuje: Damian Kopeć

Angus Scrimm powrócił? Może czas, by wrócili również Niewidzialni?

Czekał wiele lat i wreszcie nadszedł ten moment. Rozpoczęła się gra, a on uczynił pierwszy ruch - na szachownicy i w życiu.

Misty Bay w jakoby zawsze słonecznej Kalifornii. Nazwa miejscowości zobowiązuje, słońce nie jest tu częstym gościem. To w tym miejscu występuje szczególne natężenie dziwnych wydarzeń, związanych z niezwykłym uratowaniem dzieci, które dotknęły poważne kłopoty. Do Misty Bay na wakacyjny wypoczynek zmierza  dwunastoletni Douglas. Zaprosili go sympatyczny wujek Ken i ciocia Hettie. Do tego miasteczka kieruje swoje kroki również Robert Kershaw, nieco wścibski dziennikarz, zafascynowany nadnaturalnymi zjawiskami.

Tak zaczyna się ta historia. A historie...

Historie, Douglas. Gdybyś wiedział, jak są ważne! To w nich zawiera się sens rzeczy, osób... Od dnia narodzin świat mówi do nas poprzez historie. Wystarczy przyłożyć ucho do ściany domu, aby opowiedziała ci ona, kto w nim mieszkał lub mieszka. Tym samym językiem posługuje się trawa, ziemia...

Dla Douglasa te wakacje stają się początkiem czegoś zupełnie nowego. Poznaje nowych przyjaciół, odkrywa pewne niezwykłe umiejętności, jakimi jest obdarzony. Bierze udział w dramatycznych wydarzeniach. Staje się jednym z odradzającej się po latach grupy Niewidzialnych. Okazuje się bowiem, że obdarzoni nieprzeciętnymi zdolnościami nastolatkowie działali przed laty w Misty Bay i okolicy. A teraz umierają, jeden po drugim, pozornie naturalną śmiercią. Czyżby stał za tym ich wróg, którego kiedyś pokonali, pragnący coraz większej władzy nad światem czarodziej Angus Scrimm? Czyżby udało mu się uwolnić i mści się teraz za doznane upokorzenia?

Niewidzialni to powieść dla nastolatków, którzy lubią historie o nadnaturalnych zdolnościach, magii, walce dobra ze złem. Historia została skonstruowana według sprawdzonych schematów: grupa dobrych dzieci - groźny i zły dorosły przeciwnik, ratowanie świata przed niebezpieczeństwem, niebezpiecznie deprawująca siła magii. Najważniejsza w książce jest akcja, ale swoją rolę pełnią też bohaterowie, ich motywacje, motyw walki dobra ze złem. Dynamikę wydarzeń wzmacniają krótkie rozdziały, przeplatające się ze sobą wątki. Dominują dialogi, opisy są rzadkie i słabo rozbudowane. W książce nie ma zbyt wiele humoru, jednym z miłych jego wyrazów są nazwiska postaci.

Niewidzialni. Tajemnica Misty Bay nie zaskoczą raczej czytelników nowartorstwem, ale właściwie nie jest to najważniejsze. Istotne jest bowiem to, że czyta się książkę szybko, łatwo i przyjemnie. Miejscami szwankująca logika wydarzeń może przeszkadzać głównie starszym czytelnikom, którzy być może wezmą powieść do ręki. Niewidzialni mają wszystko to, co lubią młodzi czytelnicy. Można identyfikować się z głównymi bohaterami, zrozumieć ich troski, zachowanie. Można pozwolić unieść się na skrzydłach fantazji i umknąć na chwilę z rutyny zwykłego dnia w nierealną krainę wyobraźni. Można interesować się zdolnościami bohaterów, dobrymi, ale i złymi stronami telepatii, hipnozy. Zwraca uwagę ciekawa okładka książki, choć trochę szkoda, że nie została zachowana oryginalna okładka, o której autor wspomina w podziękowaniach. Można ją zobaczyć na tej stronie.

Trochę brakuje ilustracji w książce dla nastolatków, tych młodszych, dwunasto-trzynastoletnich, do których przede wszystkim jest skierowana ta pozycja. Atmosfera Tajemnicy Misty Bay jest taka, że odpowiednie grafiki aż proszą się o umieszczenie na kartach powieści. Rozpoczyna ona dłuższą  serię Niewidzialni, poświęconą przygodom niezwykłych nastolatków. Jest już zresztą dostępny drugi tom cyklu, zatytułowany Czarownica z Dark Falls.

Piękno fantazji polega na pragnieniu, a nie na posiadaniu.