Recenzja książki: Nieumarła i bezrobotna

Recenzuje: Tala_1986

Królowa Betsy powraca

Z recenzjami kolejnych części danej serii zawsze jest ten sam problem: nie wyjawić za dużo istotnych informacji z części poprzedniej, ponieważ można w ten sposób zniechęcić potencjalnych czytelników, chcących zapoznać się z początkowymi tomami. Jednak jeżeli chodzi o serię stworzoną przez Mary Janice Davidson, ów problem nie występuje, ponieważ każda z części przedstawia nam inną historię z życia wampirzej monarchini, a jedynym, co je ze sobą łączy, są bohaterowie i wątek władania rzeszą nieumarłych.

Nieumarła i bezrobotna to już drugi tom z serii Królowa Betsy, opowiadającej o dalszych losach głównej bohaterki. Wydarzenia opisane w książce mają miejsce trzy miesiące po zakończeniu akcji tomu pierwszego. Betsy odkrywa w sobie dodatkowy talent, który posiadać może jedynie królowa nieumarłych. Talent ten okaże się dla niej bardziej przerażający niż egzystencja wampira.

Tym razem nasza bohaterka usilnie szuka pracy, aby móc wreszcie stać się niezależną finansowo i móc bezkarnie poświęcać się swojej największej miłości, a mianowicie... zbieraniu butów od najlepszych projektantów. Betsy nie chce ciągle pożyczać pieniędzy od swojej przyjaciółki, Jessiki.

Jednak, aby podjąć jakąkolwiek pracę, nasza bohaterka musi najpierw uzyskać ubezpieczenie dla bezrobotnych, co w praktyce nie jest takie łatwe. Aby tego dokonać, Elizabeth musi przebrnąć przez rozmowę z irytującym pracownikiem biurowym, który - jak na złość - wykazuje ogromną odporność na jej wampirze wdzięki.

Gdy nasza bohaterka udaje się do centrum, aby się zrelaksować, przez przypadek otrzymuje propozycję pracy w „Macy’s” - ekskluzywnym sklepie obuwniczym, co jest ucieleśnieniem jej marzeń. Nasza bohaterka od samego początku szaleje ze szczęścia, ponieważ będzie mogła do woli oglądać i dotykać buty z najnowszych kolekcji znanych projektantów.

Niestety, nic, co dobre, nie trwa wiecznie. Sielanka i błogi nastrój pękają jak bańka mydlana, gdy Betsy dowiaduje się, że ktoś morduje jej podwładnych i to właśnie ona powinna zająć się rozwikłaniem tej sprawy. Początkowo wcale nie ma ochoty się angażować, ale wszystko do czasu… Jeżeli chcecie dowiedzieć się, co skłoni bohaterkę do podjęcia jakichkolwiek działań, musicie przeczytać książkę. Dodam tylko, że w życiu królowej znowu pojawi się pociągający i arogancki wampir, Eric Sinclare, i pozostanie w nim już na dobre.

O bohaterach pisałam już w recenzji poprzedniej części. Sama bardziej od głównej bohaterki polubiłam Erica Sinclare’a. Jego mroczna i tajemnicza aura oraz twarda osobowość mocno intrygują. Jednak najbardziej urzeka fakt, że pod powierzchnią bezwzględnego wampira kryje się naprawdę czuły, wrażliwy i romantyczny facet, który od razu oddał swoje nieumarłe serce królowej.

Powieść napisana jest tak samo sprawnie, jak jej poprzedniczka. Autorka doskonale wykorzystuje pecha, jaki nęka główną bohaterkę, by nawet najpoważniejszą scenę uczynić komiczną. I choć Nieumarła i bezrobotna jest trochę bardziej stonowana niż pierwsza część serii, znajdziemy tu wiele sytuacji, przy których można pośmiać się do łez.

Intrygujący jest również motyw kolejnych zabójstw, jak również jego zwieńczenie. Naprawdę trudno tu domyślić się, kto jest mordercą. I choć wydaje się, że w powieści większość wątków zostaje zamkniętych, to pewnie większość czytelników z niecierpliwością będzie oczekiwać ukazania się kolejnej części.