Recenzja książki: Niepokój

Recenzuje: Tala_1986

Niepokój w duszy gości

Muszę powiedzieć, że z niecierpliwością oczekiwałam, kiedy znowu będę mogła zagłębić się w świat stworzony przez Maggie Stiefvater. Byłam ciekawa, co tym razem autorka zgotowała swoim bohaterom. Czy jednak się nie zawiodłam? O tym za chwilę się przekonamy.

Niepokój to drugi tom trylogii Wilkołaki z Mercy Falls. W książce poznajemy dalsze losy niezwykłej miłości pomiędzy Grace i Samem, który został uleczony z wilkołactwa i nie musi się obawiać zmian pogody czy spadków temperatury. Dlatego wydawałoby się, że od teraz powinien żyć razem z Grace, długo i szczęśliwie. Jednak jest to złudzenie, bowiem tym razem to z dziewczyną zaczyna dziać się coś niedobrego. Jakby tego było mało, jej rodzice za wszelką cenę chcą ją rozdzielić z ukochanym, nie biorąc pod uwagę tego, co czuje ich córka. Natomiast Sam musi nauczyć się, jak radzić sobie z nowymi wilkołakami, które dołączyły do sfory, a także przejąć wszystkie obowiązki Becka wobec innych wilkołaków. Jednym z nowych wilków jest Cole, który sporo zmieni w życiu bohaterów. W jaki sposób? Warto sprawdzić poprzez lekturę powieści Maggie Stiefvater.

Podobnie jak w Drżeniu - poprzedniej części cyklu - także i tutaj mamy do czynienia z narracja pierwszoosobową, w której wydarzenia oglądamy naprzemiennie z perspektywy różnych bohaterów. W Niepokoju oprócz opisu wydarzeń z punktu widzenia Sama oraz Grace dochodzi jeszcze dwóch narratorów, a mianowicie nowy wilkołak - Cole oraz Isabel, która dotychczas była jedynie drugoplanową postacią. I choć ten sposób prowadzenia narracji nie każdemu przypadnie do gustu, to jednak w tej powieści jest ona jak najbardziej na miejscu. Czytelnik uzyskuje dzięki temu  pełniejszy obraz wydarzeń, nawet tych, w których główni bohaterowie nie biorą bezpośredniego udziału.

Akcja toczy się szybciej niż w poprzedniej części i jest w niej kilka niespodziewanych zwrotów, które powodują, że czytelnik nie może już niczego być pewny. Fabuła jest skonstruowana doskonale sposób, a autorka nadal trzyma się koncepcji, zgodnie z którą wątki poboczne mogą być równie ważne i interesujące, jak ten główny. Każdy z wątków pobocznych ma tu ważny wpływ dalszy rozwój fabuły. Trzeba również zauważyć, że Stiefvater porusza w swojej powieści także ważne problemy - między innymi kwestię nieodpowiedzialnego rodzicielstwa. W części pierwszej trylogii o wilkołakach ten problem był tylko lekko zaznaczony, dopiero w tym tomie autorka stara się przedstawić wszystkie konsekwencje występowania tego problemu.

Niepokój wciąga od samego początku i trudno jest oderwać się od lektury. Język, jakim posługuje się autorka, jest bardzo plastyczny i przystępny. Kończąc książkę, autorka jeszcze bardziej podsyciła ciekawość swoich czytelników, którzy z pewnością będą niecierpliwie oczekiwali na ostatni już tom trylogii.