Recenzja książki: Morderstwo w Miłowie

Recenzuje: Justyna Gul

Pani z Miłowa

Niezbadane są ścieżki zbrodni, zaś droga do odkrycia sprawcy czy motywu - długa i kręta. Należy liczyć się z fałszywymi tropami, prowadzącymi donikąd zaułkami. Informacyjny gąszcz, podejrzani czający się za każdym rogiem, sprzeczne sygnały, wysyłane przez uczestników zajścia są codziennością dla funkcjonariuszy policji czy detektywów. Jak jednak wśród tylu niejednorodnych, niekiedy fałszywych informacji wyłowić te, które wskazują na osobę winną, które sprawią, że sprawiedliwość zwycięży?

Odpowiedzi można poszukiwać w doskonałej powieści kryminalnej Alicji Minickiej, opublikowanej nakładem wydawnictwa Oficynka. Morderstwo w Miłowie to już kolejna książka autorki. I choć dla mnie to pierwsze spotkanie z jej twórczością, nie omieszkam sięgnąć do wcześniejszych pozycji. Klasyczny kryminał retro w stylu Agathy Christie jest bowiem przykładem na to, że opierając fabułę na prostym motywie, można tak mylić tropy, by czytelnik do ostatniej chwili miał wątpliwości co do tożsamości mordercy. Szczególnie, że wszyscy podejrzani giną, zostawiając czytelników w poczuciu, że ich intuicja i zmysł obserwacji wymagają jeszcze wielu ćwiczeń…

Zanim jednak do morderstwa w ogóle dojdzie, przeniesiemy się do małego miasteczka za Poznaniem, do roku tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego. Do Miłowa przybywa właśnie młoda studentka malarstwa, Samanta Greenwood. Mieszkająca w Anglii kobieta odwiedza w ojczystym kraju swego wuja, mecenasa Janusza Maletę. To właśnie on proponuje, aby spędziła ten czas z dala od miejskiego zgiełku w posiadłości jego bliskiego przyjaciela, znanego architekta Andrzeja Górskiego.

Samanta szybko poddaje się urokowi otoczenia, a jako wrażliwa na kolory i kształty artystka, zachwyca się szczególnie harmonią domu gospodarzy. Swobodny nastrój zakłóca jednak prawda o tragedii, jaka miała miejsce przed laty. Pani domu, Zofia, straciła synka. Teraz, kiedy przy życiu pozostał tylko dwuletni Antoś, maluch stał się oczkiem w głowie każdego, a matka ma na niego szczególne baczenie.

Malarka nie czuje się jednak swobodnie w towarzystwie gospodyni, a niezręczną sytuację pogłębia jeszcze fakt, iż jest świadoma braku podstaw tej niechęci do młodej pani Górskiej. Młodej, bowiem Zofia jest drugą żoną architekta, zaś z pierwszego związku ma on jeszcze syna, Jerzego, który zresztą zjawia się w posiadłości. Ten przystojny student medycyny z Wiednia zawróci w głowie Sam - i to z wzajemnością. Pojawią się nawet pewne wyznania, które jednak – w obliczu dalszych wydarzeń  – stracą na romantyzmie. Szczególnie, że po śmierci pana domu Jerzy znajdzie się na czele listy podejrzanych, do czego przyczynią się głownie jego hazardowe długi i motyw finansowy.

Podejrzane będą tak naprawdę wszystkie osoby, które w noc zabójstwa znajdowały się w domu. Okazuje się bowiem, że nie ma żadnych śladów włamania, a jedyne, co zniknęło, to mały notes z numerami telefonów. Co więcej, na drzwiach prowadzących do ogrodu znajdują się tylko jedne odciski palców. Czy są to odciski mordercy?

Śledztwo prowadzi rzutki policjant, komisarz Łukasz Darski, który również zmaga się z bolesną stratą. Przy pomocy Sam, która jako osoba postronna doskonale dostrzega problemy istniejące w domu Górskich, prowadzi on skomplikowane śledztwo, w którym co rusz pojawiają się nowe tropy i potencjalni zabójcy. Na jaw wychodzą również głęboko skrywane tajemnice, zarówno te w bezpośredni sposób powiązane ze sprawą, jak i te, które sprowadzają śledczych - i czytelników - na manowce. To wszystko sprawia, że Morderstwo w Miłowie czyta się łapczywie, wytężając szare komórki i wnikliwie śledząc tok rozumowania komisarza.

Alicja Minicka stworzyła powieść, która czerpie wszystko co najlepsze z klasyki kryminału. Wartka akcja, atmosfera napięcia, trup ścielący się gęsto i fałszywe poszlaki, które niemal do ostatniej strony pozwalają wątpić w prawdziwość naszych osądów. Mam tylko nadzieję, że to nie ostatnia książka w dorobku autorki, która nie tylko znakomicie odnalazła się  w tym gatunku, ale również Morderstwem w Miłowie udowodniła, że polski kryminał ma się całkiem dobrze.