Recenzja książki: Moje szczęśliwe życie

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Książki kierowane do najmłodszych czytelników powinny nie tylko bawić i dostarczać rozrywkę, ale przede wszystkim winny pomagać odkrywać świat oraz uczyć, jak radzić sobie z przeciwnościami losu. Moje szczęśliwe życie, książka Rose Langercrantz, to publikacja dedykowana początkującym czytelnikom – dzieciom dopiero rozpoczynającym swoją wielką przygodę z życiem i ze szkołą.

Dunia to bystra i inteligentna pierwszoklasistka. Pierwszy dzień w szkole to wydarzenie, na które z wielką niecierpliwością czeka przez całe wakacje. Kiedy wreszcie przestępuje szkolne progi, Dunię ogarnia strach. Dziewczynka boi się, że nie znajdzie w szkole przyjaciół. Jej obawy są jednak płonne i wkrótce los stawia na drodze Duni rówieśniczkę - Fridę. Dziewczynki natychmiast się zaprzyjaźniają i nie odstępują się na krok. Siedzą w jednej ławce, razem zjadają posiłki w szkolnej stołówce, bawią się, odwiedzają i wspólnie spędzają czas. Zdarza się, że także się kłócą – sprzeczki jednak trwają krótko i obie natychmiast dochodzą do porozumienia. Tylko jedna rzecz jest w stanie zniszczyć szczęście Duni. Dziewczynka dowiaduje się, że jej przyjaciółka przeprowadza się do innego miasta.

Moje szczęśliwe życie to książka, która mimo swojej prostoty poruszy zarówno najmłodszych, jak i zdecydowanie starszych odbiorców. Rose Langercrantz oparła bowiem swoją powieść na emocjach i uczuciach. Opisywane w publikacji sytuacje i związane z nimi reakcje najmłodszych uczestników są ukazane w sposób niezwykle prawdziwy. Dunia, kiedy jest szczęśliwa, cieszy się całą sobą. Kiedy przytrafiają się jej przykre rzeczy, bez przerwy płacze.

Autorka, kreując swoją małą bohaterkę, pozwoliła jej zaznać zarówno momentów prawdziwego szczęścia, jak i bólu oraz smutku. Dunia nigdy nie pozostaje jednak sama – ma kochającego tatę, który zrobi dla swojej małej córeczki niemal wszystko. Ma dziadków i babcie, które swoją wnuczkę uwielbiają. Ma wreszcie przyjaciółkę, Fridę, która - chociaż mieszka daleko - pamięta o Duni i wspiera dziewczynkę.

Książka Rose Langercrantz w bardzo wzruszający sposób pokazuje także godzenie się małego dziecka ze śmiercią najbliższej mu osoby – matki. Dunia straciła mamę, kiedy była jeszcze bardzo małą dziewczynką. Po wyjaśnieniu babci, że mama nie odeszła, tylko „wyrosły jej skrzydła”, Dunia ma pewność, że z mamą wszystko jest w porządku.

Moje szczęśliwe życie to, oprócz wciągającej treści, także prawdziwy popis ilustratorki, Evy Eriksson. Zamieszczone w publikacji czarno-białe rysunki ukazują Dunię wraz z Fridą oraz z pozostałymi uczniami klasy pierwszej podczas zajęć szkolnych, przerw oraz psot. Ilustracje są z reguły duże i zajmują całą powierzchnię strony. Wiele rysunków dotyczy jednak szczegółów – przedstawiają one piłkę, rower lub świnki morskie. Ilustracje wykonane są z wielką starannością i dbałością o najmniejsze nawet detale.

Moje szczęśliwe życie to znakomita lektura dla najmłodszych czytelników. Miejscami zabawna, w większości jednak bardzo mądra książka Rose Langercrantz sprawi, że młodzi czytelnicy spojrzą na świat z zupełnie nowej perspektywy. Uświadomią sobie bowiem, że można być szczęśliwym pomimo przeciwności, jakie co jakiś czas stawia na naszej drodze życie.