Recenzja książki: Moje miejsce w antykwariacie Morisaki

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Satoru, Takako i Momoko czytelnicy mieli okazję poznać w książce Moje dni w antykwariacie Morisaki. Satoshi Yagisawa kontynuuje swoją opowieść rozgrywającą się w Jinbocho – urokliwej księgarskiej dzielnicy Tokio – i zaprasza do lektury Mojego miejsca w antykwariacie Morisaki.

Takako stanęła na nogi. Młodziutka Japonka otrząsnęła się po rozstaniu z chłopakiem, odbudowała więź łączącą ją z wujkiem Satoru i pokochała książki. Miłość ta sprawiła też, że w jej życiu pojawił się fascynujący mężczyzna, Wada. Swoje miłosne problemy rozwiązał też Satoru Morisaki, do którego po kilku latach nieobecności wróciła żona, Momoko.

W powieści Moje miejsce w antykwariacie Morisaki zaszły kolejne zmiany w życiu bohaterów. Takako wyprowadziła się z pokoiku na piętrze antykwariatu i znalazła pracę w agencji reklamowej, rozwija się jej związek z Wadą. Antykwariat Morisaki funkcjonuje pełną parą. Stali klienci odwiedzają go regularnie, zdarzają się też nowi, oryginalni miłośnicy książek. Momoko pomaga Satoru, wnosząc wiele ciepła i serdeczności do księgarni.

Satoshi Yagisawa nie kreśli jednak cukierkowej i pełnej pozytywów, zupełnie niewiarygodnej historii. Bynajmniej. Opowiada o losach ludzi w zaskakująco prawdziwy sposób. Pokazuje wzloty, ale dostrzega także trudne chwile, które towarzyszą każdemu bohaterowi. Rysy na pozornie idealnym związku. Strach o ukochaną osobę. Nawrót ciężkiej choroby. W powieści Moje miejsce w antykwariacie Morisaki nic nie dzieje się przypadkiem. Każde wydarzenie ma swoje uzasadnienie. Satoshi Yagisawa pokazuje ciąg przyczynowo-skutkowy. Udowadnia, że nikt z nas nie powinien przyzwyczajać się do rutyny i wygody, jaką niosą proste i łatwe rozwiązania. Bo czasami niewielki impuls może zmienić wszystko.

Moje miejsce w antykwariacie Morisaki to opowieść skoncentrowana na niewielkiej grupce ludzi, którą łączy pokrewieństwo lub więzy przyjaźni. Czytelnik przypatruje się codziennym zmaganiom bohaterów. Ich rozterkom, dylematom, problemom. Satoshi Yagisawa nie buduje monumentalnej historii. Opisuje codzienność. Rozkłada na czynniki pierwsze to, co dotyka zwyczajnych ludzi. Opisuje walkę z chorobą. Pokazuje, jakim zmianom podlega relacja między kobietą a mężczyzną. Krótko mówiąc: ujmuje w słowa to, co dla każdego z nas jest całym wszechświatem.

Akcja powieści Moje miejsce w antykwariacie Morisaki płynie niespiesznie. Jest czas na głębsze spostrzeżenia bohaterów, na chwilę zastanowienia, na refleksję. Nie oznacza to jednak, że czytelnik nie dostrzeże upływu czasu w książce. Bynajmniej. Czas w Moim miejscu w antykwariacie Morisaki zdaje się odgrywać kluczową rolę. Coś się bowiem kończy, by coś nowego mogło się zacząć.

Styl, jakim napisana jest książka, okazuje się bardzo dopracowany. Powieść nie jest długa, ale zawarto w niej wiele ważnych spostrzeżeń, nad którymi czytelnik powinien się pochylić. Yagisawa pokazuje drobne sprawy, które składają się na skomplikowaną mozaikę życia. Autor sprawnie łączy wszystkie elementy, pokazuje, jak splatają się losy wielu ludzi. Jak jedna zmiana – strata – pociąga za sobą lawinę cierpienia.

Moje miejsce w antykwariacie Morisaki to pasjonująca powieść, kierowana nie tylko do miłośników czytania, zapalonych moli książkowych czy osób, które nie wyobrażają sobie życia bez pękającej w szwach biblioteczki. To opowieść dla wszystkich, którzy szukają w literaturze ukojenia.

Tagi: literatura piękna