Recenzja książki: Moja pasja. Moja rodzina

Recenzuje: Justyna Gul

Aleja gwiazd

Teraz, kiedy pojawia się tyle nowych możliwości, kobiety powinny je przyjmować, powinny ich oczekiwać, powinny decydować, co i kiedy osiągnąć (…). Przestańmy przyjmować własne osiągnięcia z miłym zaskoczeniem, a zacznijmy patrzeć na nie pragmatycznie. Planujmy starannie nasze zawodowe posunięcia oraz nasze rytuały przejścia – co idzie w parze z podejmowaniem po drodze konkretnych, nierzadko trudnych decyzji. Kobiety rzadko słyszą takie słowa, bowiem społeczeństwo zazwyczaj zmusza je do wybierania pomiędzy życiem prywatnym a karierą zawodową, do uległości, do bycia miłymi i grzecznymi, nawet własnym kosztem. Wychowanie dziewczynek sprzyja pełnieniu przez nie drugorzędnej roli w firmach, odmawia im prawa do zarobków równych zarobkom mężczyzn. Zachowania, które prezentowane przez mężczyzn, budzą podziw otoczenia, w przypadku kobiet wywołują niesmak bądź generują lawinę oskarżeń i niepochlebnych epitetów. Mimo zrównania praw mężczyzn i kobiet, tak naprawdę wciąż istnieje wielka przepaść pomiędzy realizowaniem przez odmienne płcie swoich funkcji.

Nie znaczy to, oczywiście, że kobiety nie mają szans na karierę – wręcz przeciwnie, już od kilkunastu lat wiadomo, że ich styl zarządzania zasobami ludzkimi jest w dłuższym okresie czasu bardziej efektywny. Dowodem na to, jak wiele można osiągnąć - i to nie kosztem innych, ale wytężoną pracą - jest kariera Miki Brzezinski, znanej dziennikarki telewizyjnej, publicystki, gwiazdy telewizji NBC i MSNBC. Córka profesora Zbigniewa Brzezińskiego, doradcy do spraw bezpieczeństwa narodowego Jimmy`ego Cartera, opowiada o swoim życiu, zagłębiając się nawet w najbardziej bolesne jego aspekty i prezentując postawę godną naśladowania. Działając z pasją, kierując się zasadami etycznymi, stawiając rodzinę na pierwszym miejscu, dziennikarka zdołała odnieść wielki medialny sukces, choć na swoim koncie ma również spektakularny upadek. Piękne jest jednak to, że w chwilach dobrych i złych ogromne wsparcie stanowiła dla niej rodzina, z której Brzeziński czerpie siłę do działania.

Przy pomocy Daniela Paisnera, popularnego ghostwritera, autorka dzieli się z szerokim gronem czytelników swoim doświadczeniem w książce Moja pasja. Moja rodzina. Opublikowana nakładem Gdańskiego Wydawnictwa Psychologicznego pozycja to pasjonująca opowieść o życiu wypełnionym marzeniami i dążeniem do ich realizacji z zachowaniem zasad fair play oraz poszanowaniem godności ludzkiej. To książka, która inspiruje, która pokazuje model kariery godzien naśladowania, która pozwala uczyć się na błędach innych. Brzeziński zaś staje się mentorką, przekonując, że praca zawodowa może stać się większa częścią naszej tożsamości, nie może być nią jednak całą.

Brzeziński wraca wspomnieniami do swojego szczęśliwego dzieciństwa, do domu rodzinnego, w którym ceniono długie dyskusje, zachęcano do pogłębiania wiedzy, twórczego myślenia oraz szanowano prawo każdego człowieka do posiadania własnego zdania. Rodzice stanowili nieocenione wsparcie, dawali poczucie bezpieczeństwa, a przy tym wymagali od Miki i jej braci odpowiedzialności za podejmowane decyzje oraz wyciągania wniosków z bieżących wydarzeń. Dziennikarka dorastała w przekonaniu, że jeśli wiesz, czego chcesz, po prostu po to sięgasz. Ona chciała być częścią telewizyjnego świata, dlatego też jeszcze przed ukończeniem piętnastego roku życia odbyła staż w telewizji, rozpoczynając swoją przygodę ze szklanym ekranem..

Kolejne lata oznaczały dla niej mozolne wdrapywanie się po szczeblach kariery, podejmowanie nowych wyzwań oraz podążanie dość niekonwencjonalnymi ścieżkami. Jako reporterka zaczynała w małej stacji działającej na lokalnym rynku, by – w szczytowym momencie kariery wspiąć się na jeden z najwyższych szczebli w CBS News. Po tym wzlocie w jej życiu było również miejsce na zwolnienie z pracy, kiedy w stacji nikt nie miał pomysłu na zagospodarowanie jej osoby, a także osobistą tragedię, kiedy z dzieckiem w ramionach, wyczerpana, spadła ze schodów. Była znana ze swojego profesjonalizmu, gotowości do podejmowania się nawet najbardziej karkołomnych wyzwań, z odważnych decyzji oraz opinii nie podlegających cenzurze. To ona zdawała relacje z ataków terrorystycznych w dniu 11 września 2001 roku, to ona zbojkotowała informację o wyjściu Paris Hilton z więzienia, kpiąc z niej na oczach widzów programu „Morning Joe”.

Książka stanowi nie tylko doskonały materiał do studiów własnych, do analizy działań bohaterki, ale jest również ważnym przesłaniem dla kolejnych pokoleń kobiet. Mika Brzeziński apeluje: (…) znajdź dla siebie odpowiednie tempo. (…) Podążaj własną drogą. Zachowuj koncentrację. Oddychaj. Tego właśnie nauczyło mnie dwadzieścia lat bieganiny, zmagań i podbojów. Chodzi nie o to, by zwalniać tempo, lecz o to, by planować długofalową strategię. Brzeziński nie wahała się przed zrobieniem kroków w tył, by zyskać nową perspektywę, by zebrać siły i w rezultacie ponownie zabłysnąć.

Moja pasja. Moja rodzina to fascynująca biografia, którą czyta się jak najlepszą powieść. Rozgrywki na szczytach władzy, zawiłości medialnych układów, prawa, którymi rządzi się telewizja – w trakcie lektury stajemy się częścią tego fascynującego świata, który wynosi na piedestał bądź bezlitośnie pozbywa się przegranych. Podążając za wskazówkami Miki Brzezinski, mamy szansę zachować obrany kurs i nie zboczyć z niego mimo niesprzyjających wiatrów. Co jednak najważniejsze: zbliżając się do celu nie jesteśmy sami – mamy przy sobie bliskich!