Recenzja książki: Miłość pod Psią Gwiazdą

Recenzuje: Justyna Gul

Miłości i miłostki

Rozumny mężczyzna z każdej sytuacji potrafi wydłubać to, co dobre. A przynajmniej powinien potrafić. Inaczej nie jest rozumnym mężczyzną, tylko niewydarzonym półgłówkiem i na nic dobrego nie zasługuje – pisała kiedyś Joanna Chmielewska. Czy teoria ta obejmuje również rozumnych nastolatków, chłopców czytujących poezję i gotowych dla zdobycia sympatii podjąć każde wyzwanie? Nawet założyć szkolną gazetkę?

Zakompleksiony nastolatek, zauroczony wpisami na blogu Deszczowej, przeciętna licealistka z kłopotami, urodzony w Betlejem buntownik, wojowniczka o prawa zwierząt Iza – oto bohaterowie powieści Miłość pod Psią Gwiazdą. Opublikowana nakładem wydawnictwa Nasza Księgarnia książka to kolejna już pozycja w dorobku Anny Łaciny, stanowiąca dowód na niezwykły zmysł obserwacji autorki i jej ogromną empatię. Postaci na kartach spisanych przez nią historii ożywają, a emocje przez nich przeżywane - głęboko poruszają, zmuszają do myślenia i angażują. Choć adresatem powieści jest nastolatek, to poruszająca nie tylko problemy dorastania książka wciągnie również starszych, doświadczonych czytelników, którzy w rodzicach i opiekunach bohaterów odnajdą niekiedy i samych siebie.

Łacina przedstawia czytelnikom Andrzeja Osińskiego, chłopca otoczonego miłością rodziny, ale boleśnie samotnego. Walczący z nadwagą chłopiec spędza godziny przy komputerze, w sieci też szuka autora znalezionego wiersza. Tak trafia na blog Spis nikomu niepotrzebnych myśli moich i umawia się z jego autorką w celu przekazania własności. Na miejscu zamiast Deszczowej zjawia się Magda Dzik, zwana przez wszystkich Magdzikiem. Wierni czytelnicy powieści Łaciny z pewnością rozpoznają bohaterkę Czynnika miłości, choć teraz to ona będzie miała szansę zabłysnąć i wreszcie się zakochać. Czy jednak jej wybrankiem będzie grubasek, który gotów jest dla niej na każde poświęcenie, nawet na struganie osikowych kołków, mających służyć do odprawiania magicznych rytuałów? A może po zerwaniu z dotychczasowym chłopakiem w jej sercu zamieszka ktoś inny?

Andrzej gotów jest wiele znieść, aby zaimponować dziewczynie. Jest gotów nawet zostać redaktorem szkolnej gazetki, biorąc na siebie pełną odpowiedzialność za jej zawartość. Nie spodziewa się jednak, że amatorskie pisemko będzie cieszyło się takim zainteresowaniem, a uczniowie będą naprawdę skorzy do pomocy. Wśród autorów tekstów jest Iza, wolontariuszka z toruńskiego schroniska dla zwierząt, która w obronie czworonogów staje murem, agitując zresztą nieustannie na ich rzecz. Zdoła poruszyć i nasze sumienia, a już na pewno sumienie Andrzeja, rozpalając w nim pragnienie posiadania własnego futrzaka.

W redakcji gazety jest też Robert, zbuntowany nastolatek, "czarna owca" szkoły i zakała dla wszystkich nauczycieli. Jego rodzice rozstali się jakiś czas temu, chłopiec został zaś pod opieką ojca - lekarza zatrudnionego w szpitalu miejskim. To właśnie stała posada zmusiła rodzinę do przeprowadzki do Torunia. Wraz z nimi wędruje również prowadząca dom ciotka Roberta wraz ze swoją córką, Asią. Lucyna pała nienawiścią do bratowej, nie traktując poważnie kobiety, która zdecydowała się w ramach akcji „Lekarze bez granic” podróżować po całym świecie zamiast zadbać o swojego mężczyznę. Pomoc bratu staje się jej życiowym powołaniem, zaś wychowywanie niesubordynowanego Roberta – krzyżem.

Jak potoczą się dalej losy bohaterów? Czy Robert zauważy Magdę? Czy dziewczyna znajdzie w sobie siłę, by oswoić chłopca, który swoją wrażliwość maskuje chamstwem i niewybrednymi żartami? Jak Andrzej poradzi sobie z nową miłością Magdy i z psem? Czy Iza znajdzie swoją "drugą połówkę"? A może wcale nie będzie musiała jej szukać? Na te pytania znajdziemy odpowiedzi w Miłości pod Psią Gwiazdą - powieści naprawdę uroczej i ciepłej.

Autorka, jak zwykle, w rozwój akcji angażuje nie tylko głównych bohaterów, ale ich rodziny i znajomych, wciągając w wir wydarzeń, utrzymując też w tajemnicy zakończenie historii. Tematy, jakie Łacina porusza na stronach powieści, są uniwersalne i może właśnie dlatego każdy z łatwością może wczuć się w sytuację, zaangażować emocjonalnie i gorąco kibicować nastolatkom, a także czworonogom z toruńskiego schroniska. Znakiem rozpoznawczym autorki jest język powieści  - prosty, ale wysmakowany, nie stroniący od cytatów i głębszych refleksji. Czyżby pojawiła się na polskim rynku wydawniczym autorka na miarę Małgorzaty Musierowicz?