Recenzja książki: Miłość bandyty

Recenzuje: Edyta Staniec

Miłość bandyty to kolejne spotkanie z Marco Burattim, byłym skazańcem i detektywem bez licencji, bohaterem książki Krwawy blues.

Tym razem słynny Aligator wplątuje się w sprawę kryminalną niejako na własne życzenie, a stawką jest życie bliskich mu osób. Sprawa morderstwa, którego dokonali niegdyś Buratti, Rossini i Max, a za które nie odpowiedzieli przed wymiarem sprawiedliwości, wraca po dwóch latach. Nie jest nim jednak zainteresowana prokuratura czy policja. Tu w grę wchodzi zemsta. Oko za oko, wet za wet - tak wyglądają mafijne porachunki. Jako, że ofiarą wendetty najczęściej padają niewinni ludzie, za zbrodnię ukarana zostaje Silvia, kobieta Rossiniego, która zostaje porwana i umieszczona w bardzo nietypowym domu publicznym. Mężczyźni rozpoczynają gorączkowe poszukiwania sprawców uprowadzenia, a ślady prowadzą do mafii kosowskiej i kradzieży narkotyków z Instytutu Medycyny Sądowej Uniwersytetu w Padwie. Jakie niespodzianki przyniesie trójce przyjaciół ta historia? Tego dowiedzieć się można podczas lektury Miłości bandyty.

Jak na kryminał noir przystało, Miłość bandyty to historia mroczna. Aura tajemniczości i wszechobecnego, kryjącego się w każdym kącie i zaułku zła, półświatek, opary wszelkich możliwych używek, "układy i układziki", potężna moc pieniędzy, za które można kupić seks, informacje czy ludzkie życie. Tego wszystkiego doświadczyć można podczas lektury powieści Carlotto. Siła i przyciąganie jego książek prawdopodobnie tkwią w tym, że jako były więzień w opisywaniu przestępczego świata Włoch wydaje się niezwykle autentyczny, a stworzony przez niego bohater, Marco Buratti, kochający calvados i dobrego, starego bluesa, jest postacią ze wszech miar wiarygodną. Wydawca zaś książek Carlotto zadbał, by nie pominąć informacji na temat "odsiadki" autora... Na szczęście, nie jest to jedyny atut jego powieści. Prawdopodobnie i bez informacji na temat przeszłości kryminalnej autora książka z powodzeniem obroniłaby się sama ze względu na swe walory.

Dzięki Burattiemu i spółce poznać można bliżej świat mafii, z wpływami w biznesie, polityce, policji, z mackami, sięgającymi dosłownie wszędzie. Korupcja i moralna zgnilizna - to tylko malutki wycinek tego, czego doświadczyć można na własnej skórze w Miłości bandyty.

Podobnie, jak u Henninga Mankella, u Carlottiego mamy do czynienia z ostrą krytyką systemu, zwłaszcza systemu politycznego i systemu polityki społecznej jako głównych źródeł i przyczyn wzrastającej przestępczości. Sposób pisania jest jednak wyraźnie odmienny u obu panów. Choć wiele osób podnosi głos krytyki, że kryminały niepotrzebnie zajmują się taką problematyką, wydaje się to zdecydowanie ich zaletą. Nie uważam, by wątek kryminalny w jakimkolwiek stopniu ucierpiał na rzecz pobocznych motywów. Wręcz przeciwnie: wraz ze znakomicie opisanym tłem społecznym, tworzy doskonałą, mroczną całość. To zdecydowanie siła tej książki, w której można odkryć drugie, a może nawet i kolejne dno...