Recenzja książki: Kogutek Ziutek i Lis

Recenzuje: mrowka

Do najbardziej ulubionych przez dzieci należą opowieści o zwierzątkach. Wiedziała o tym Barbara Sudoł, przygotowując cykl historii o kogutku Ziutku, małym bohaterze, który ledwo wykluł się z jajka (to właściwie bajki o kurczaczku Ziutku, ale rym wewnętrzny w przypadku kogutka wydawał się bardziej kuszący), a już zaczyna zwiedzać świat. W pierwszym tomiku kogutek Ziutek wymyka się spod skrzydeł opiekuńczej mamy.

Przerażona kwoka poszukuje swojego dziecka, Ziutek natomiast przemierza świat. Tylko dzięki pomocy przypadkowo napotykanych zwierzątek nie wpada pod samochód i nie topi się w jeziorze. Nadmierne zaufanie do świata kończy się jednak wizytą u sprytnego lisa. Lis, jak łatwo zgadnąć, kusi Ziutka, udaje sympatycznego i dobrego przyjaciela, obiecuje mnóstwo smakołyków – bez trudu zwabia Ziutka do swojej nory i zamierza skonsumować go na śniadanie. Kogutka uratować może teraz tylko cud.

Historyjka „Kogutek Ziutek i lis”, choć bardzo tendencyjna i przewidywalna, z pewnością urzeknie dzieci. Przede wszystkim dlatego, że bohaterem jest sympatyczny, ciekawy świata maluch – w tej postaci mogą zatem odbiorcy odkryć siebie. Kogutek Ziutek jest nieposłuszny, dla niego ważniejsza niż nakazy i zakazy rodziców jest możliwość poznania dalszego otoczenia.

Kogutek urzeka swoją brawurą, wymykając się spod kurateli dorosłych – ale żeby nie zachęcać dzieci do podobnego zachowania, przedstawia Sudoł całą serię przykrych niebezpieczeństwo grożących bohaterowi. Gdyby nie pomoc przypadkowo napotykanych życzliwych zwierzątek, wiele razy mógłby Ziutek nawet zginąć. Nie chodzi o zastraszanie odbiorców, a o przestrogę, trzeba przyznać, że celnie wprowadzoną. Barbara Sudoł ukazuje zagrożenia czyhające na nieposłusznych małoletnich obieżyświatów, przemycając w książce ważne dla maluchów ostrzeżenia.

Drugim elementem, który z pewnością przypadnie do gustu odbiorcom jest fakt, że Sudoł opisuje przygody Ziutka wierszem. To klasyczne czterowersowe ośmiozgłoskowe zwrotki z rymami żeńskimi aabb. Odstępstwem od klasycznej formy może być jedynie obecność kilku międzyzwrotkowych przerzutni – te jednak wyrównuje stały rytm. Sylabotonizm pełni u Barbary Sudoł rolę kołysanki – przygody kogutka świetnie nadają się na wieczorną lekturę. Stały rytm pozwala na płynne odczytywanie wiersza, rymy, nie zawsze wyszukane, ale przynajmniej przeważnie nie gramatyczne także znajdą uznanie dzieci.

Trzecią istotną częścią książki okazuje się szata graficzna. Ilustracje Agaty Nowak stanowią doskonałe tło dla wiersza, zresztą żadna zwrotka nie występuje w oderwaniu od obrazka. Agata Nowak stosuje mocne i soczyste kolory, co w połączeniu z komiksowymi kształtami daje przyjemną dla oka całość. Żywe barwy nie pozwolą się oderwać od śledzenia przygód kogutka. Kolejne zeszyty z serii o Ziutku przyciągają tęczowymi kolorami i humorystycznymi rysunkami. O wartości tych bajek świadczyć może między innymi fakt, że książeczka doczekała się już drugiego wydania.