Recenzja książki: Jestem kobietą

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Codzienne życie każdej kobiety związane jest nie tylko z wykonywaniem obowiązków, ale również z realizacją planów, postanowień i zamierzeń. Monika Gajdzińska dzieli się z czytelnikiem osobistymi przeżyciami tych, których zwykła, szara codzienność jest tak bardzo podobna do doświadczeń wszystkich kobiet. Autorka, opowiadając „prawdziwe historie”, chce dodać odwagi, przekazać doświadczenia, „zarazić” nadzieją, nauczyć wytrwałości i radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Kiedy bowiem balast życia wydaje się niemożliwy do udźwignięcia, warto spojrzeć z dystansem na przeżywaną codzienność, wtedy łatwiej jest znosić straty, podejmować decyzje i dokonywać wyborów.

W książce „Jestem kobietą” przedstawione są koleje losu kobiet, których życie zostało przewrócone „do góry nogami”. Kinga, Ania, Maria, Justyna i Brygida uczą przemyślanego działania, zapewniającego osiągnięcie poszukiwanych i długo wyczekiwanych rezultatów. W ten sposób nowa rzeczywistość z pewnością okaże się godną poniesionych trudów, wyrzeczeń i rezygnacji.

Pierwsza z opisywanych kobiet – Kinga – zaangażowana całą sobą w codzienne sprawy, samej sobie ma wiele do zarzucenia: zbyt mało uwagi poświęciła objawom chorobowym, bez zastrzeżeń zaufała komuś, przez kogo została zawiedziona, zrezygnowała z działań dających jej zadowolenie i spełnienie. Doświadczona przez los, w odpowiedniej chwili „zatrzymała się”, by pomyśleć o celu i sensie ludzkiego życia. Nauczmy się – wzorem Kingi – rezygnować ze zbędnych doświadczeń, a wybierać tylko te, które są bezwzględnie potrzebne.

Przykładem milczącej miłości jest Ania – druga z opisywanych kobiet. Wychowana w surowej atmosferze rodzinnego domu, poprzez opowiadanie żegna się ze zmarłą siostrą. Ubolewa z powodu trudności związanych z problemem umierania i śmierci. Czytelnik ma okazję osobiście odnieść się do własnej przyszłości. Refleksja nad tym, co jest już historią, stanowi zaproszenie do życia piękniejszego i szczęśliwszego. Wyciągając odpowiednie wnioski, starajmy się dać z siebie wszystko, wtedy z pewnością osiągniemy zamierzone cele.

Innych refleksji dostarcza Maria – trzecia z opisywanych kobiet. Od dzieciństwa nienagannie grzeczna, potrzebowała bardzo wiele, by otworzyć się na przekraczanie granic. Kłopoty z poczęciem dziecka sprowokowały szukanie nowych rozwiązań. Efektem było odkrycie tego, co jest najbardziej ważne i cenne. Umiejętność dostrzegania autentycznych wartości pozwala wyjść zwycięsko z największych nawet zawirowań. Tak jest i w naszym życiu – odrzucenie wątpliwości i lęku pozwoli otworzyć się na codzienną rzeczywistość, by z podniesioną głową sprostać powierzonym nam zadaniom.

Trudnym przeżyciem Justyny – czwartej z opisywanych kobiet – jest odtrącenie przez tego, któremu ufa się najbardziej. To właśnie mąż powinien stanowić podporę w kłopotach i przeciwnościach dnia codziennego. Gdy dzieje się inaczej – nic nie jest takie, jakie powinno być. Zatraca się poczucie bezpieczeństwa. Niczego nowego nie wnoszą zapewnienia o lepszym jutrze, o miłości. Przykład Justyny pokazuje, że bez względu na okoliczności, można pozostać wartościowym człowiekiem.

Doświadczenie odmienne od pozostałych przekazuje czytelnikowi Brygida – ostatnia z opisywanych kobiet. Pełnym uczestnictwem w życiu był dla niej sport. Reumatoidalne zapalenie stawów stało się momentem przełomowym. Kierując jej teraźniejszość na inne ścieżki, zmusiło ono do przestawienia planów na przeciwległy biegun. Umiejętność dostosowania się do zaistniałej sytuacji sprawia, że osiągamy sukces.

Świetnie napisana, bardzo wciągająca książka „o związkach, nadziejach, marzeniach, odwadze i przyjaźni” jest zarazem książką o każdej z nas. Korzystając z rad w niej zawartych, łatwiej stawiać czoła przeciwnościom losu. Wtedy każdy kolejny dzień okazuje się piękniejszy i szczęśliwszy niż poprzedni.